บล็อกนี้เป็นบล็อกต่อเนื่องจาก กว่าจะเป็นเมล็ดข้าวสวย ๆ จาก 5 บล็อกที่ผ่านมานะครับ ผลของการทำนาปีนี้เน้นการทำแบบอินทรีย์ (ไม่ต้องทำอะไรเลย) หลังจากดำนาเสร็จ ดูนาไม่ให้ขาด (เป็นความคิดที่ผิด) ปรากฎว่าข้าวในนางามมาก ๆ (ปกติก็งามอยู่แล้ว) ให้ธรรมชาติดูแลกันเอง มีตัวห้ำตัวเบียนในนา อย่างมีสมดุลย์ อยู่กับปูนาอย่างสันติ แม้ปูจะเจาะคันนาบ้างให้รำคาญใจ ผลที่ได้ข้าวงามมาก ๆ โรคภัยไม่มีเลย เมื่องามมาก ๆ ต้นก็สูงใหญ่ ผลที่ได้ตามมาชมเลยครับ


ภาพเดิม ต้นข้าวตอนออกรวงครับ สูงมาก ๆ แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้ ไม่มีเหลือแน่ ๆ

เที่ยงวันอาทิตย์ ที่ผ่านมาหลังจากที่แม่น้องโฟกัสไปเกี่ยวข้าวช่วยพี่สาว แล้วกลับมาที่ร้านแล้วบอกว่าจะได้เกี่ยวข้าวตัวเองตอนบ่าย โชคดีละซิงานเข้า ฮ่า ๆๆๆ ปิดร้านครึ่งวันไปเกี่ยวข้าวกันละครับ ส่วนมากผมจะเฝ้าร้านทั้งวัน วันนี้ได้โอกาสเปลี่ยนตำแหน่งผู้จัดการร้าน (ทำทุกอย่างตั้งแต่ภารโรงยันเจ้าของร้าน อิอิอิ)ไปเป็นชาวนาอีกอาชีพหนึ่งที่หลาย ๆ ท่านอยากจะเป็น ฮ่า ๆๆๆๆ


กับข้าวก็มีข้าวเหนียวส้มตำ ปลาเผา ลาบก้อย และที่ขาดไม่ได้ต้องมีของหวาน ๆ ตบท้ายไว้กินแก้เหนื่อย
ส่วนเหล้ายา ตอนนี้ไม่มีใครกินแล้ว ลูกเขยพ่อตาผม 5 คนเลิกเหล้า เลิกจนเริ่มต้นรวยแล้วครับ ฮ่า ๆๆ สำหรับผมไม่เคยแตะของพวกนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่กับแกล้มสู้ตาย ฮา ๆๆๆ เลยได้หุ่นแบบที่เห็น..อิอิอิ...


ภาพมุมกว้าง ๆ ข้าวล้มจนเกือบหมด..เหลือข้าวที่ตั้งไม่มากนัก




นี่แหละครับ หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินของจริงครับ วันนี้เกี่ยวเองในเครือญาติ คนงานไม่มีติดงานยาวยิ่งกว่าหมอลำคณะดัง ๆ ค่าแรงพุ่งขึ้นจาก 220 ไปเป็น 270 บาทภายในวัน 2 วันอย่างน่าตกใจ ได้บทสรุป เรามาลงแขกกันเองเฉพาะเครือญาติกันดีกว่า งานนี้เลยเหนื่อยครับ...




กำลังใจตัวน้อยก็มาด้วยครับ เกี่ยวไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาครับ


แดดร้อนมาก ๆ อาศัยร่มจากสวนยางพาราพอได้หลบแดดบ้าง


คนที่สบายที่สุดครับ..อิจฉาจริง ๆ ฮ่า ๆๆๆๆ




ข้าวแก่น้ำ หมายถึงข้าวที่ต้นแก่สุกเต็มที่แต่มีน้ำขัง ทำให้ต้นข้าวยังเขียว ๆ อยู่ ทั้งที่รวงข้าวแก่แล้ว ปีนี้ฝนตกบ่อยมาก ๆ ครั้งสุดท้ายก็ตกลงมาห่าใหญ่ทำให้ข้าวที่ยังเหลือตั้งอยู่บ้างล้มลงจนหมด ครั้นจะเอาน้ำออกให้หมดก็จะไปเดือดร้อนนาคนที่อยู่ด้านล่างแปลงถัดไป ที่เขาเกี่ยวเสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้มัดข้าว เลยต้องจำยอมลุยน้ำเพื่อรักษาผลประโยชน์ของคนอื่นด้วย ถ้าฝนไม่ตกมาครั้งสุดท้ายคงแห้งบ้างนะครับ


เย็นมากแล้วเตรียมตัวกลับบ้าน...สรุปวันนี้นาผมไม่เสร็จ พรุ่งนี้กลับมาซ้ำใหม่คงไม่น่าจะเกิน 1 ชั่วโมงก็คงเสร็จจะได้ไปเกี่ยวข้าวของคนต่อไป


ข้าวก่ำ (ข้าวหนียวดำพี่หยอย) เข้าเมื่องตาหลิ่ว ก็หลิ่วตาตาม ล้มไปด้วยกัน เฮ้อ!! ปรับตัวได้เหมือนเพื่อนดีมาก ๆ ฮ่า ๆๆๆ


ถ่ายภาพตัวเองสักภาพ ได้แค่นี้ ดูสภาพรองเท้าเอาแล้วกันครับ โคลนลึก ยังกับหมูเล่นโคลนเลย ฮ่า ๆๆๆ


พ่อจ๋า....เสียงลูกสาววิ่งมาหาจะใช้ให้ทำปี่จากต้นข้าวให้ เหนื่อย ๆ ก็ต้องทำละครับเพื่อลูกพ่อทำได้ อิอิอิ


                  วันนี้ไม่มีรูปผมนะครับเดี๋ยวโดนข้อกล่าวหาว่าเป็นคนเหนือ (ชอบอู้ ) อิอิอิ..แดดร้อน ๆ ก้มหน้าก้มตาเกี่ยวข้าวก็แทบหน้ามืดแล้ว หมุนซ้ายเวียนขวา กว่าจะเกี่ยวเสร็จก็ลำบาก วันนี้เหนื่อยจริง ๆ ครับปวดเอวมาก ๆ (ทั้งที่ไม่มีเอว ฮ่า ๆๆ ) ถ้ามีเอวคงปวดมากกว่านี้ อิอิอิ.. พรุ่งนี้จะมาซ้ำแต่เช้า ๆ ก่อนใครเพราะเดี๋ยวไม่ได้เกี่ยวมากไม่งั้นเป็นการเอาเปรียบภรรยา (เพราะมีหน้าที่ต้องเฝ้าร้านเพื่อไม่ให้ขาดรายได้ด้วย)

                ขั้นตอนกว่าจะเป็นเมล็ดข้าวสวย ๆ ใกล้จะจบขั้นตอนแล้ว ยังเหลือขั้นตอนมัดข้าว หาบข้าว แล้วก็สีเมล็ดข้าวเปลือก เก็บเข้าฉาง สีออกมาเป็นข้าวสารสีขาว ๆ หุงเป็นข้าวสวย นั้นจึงจะจบขั้นตอนการทำนาที่สมบูรณ์ ซึ่งผมจะนำเสนอในบล็อกต่อ ๆ ไปให้ได้ชม  

                    เกี่ยวข้าวปีนี้เหนื่อย ๆ เช่นทุก ๆ ปี แต่ว่าดีหน่อยจากนาที่มีน้ำตอนเกี่ยวข้าวทั้งหมดก็มีส่วนแห้งให้ได้เดินสบาย ๆ บ้าง ข้าวที่ล้มแบบนี้ทุก ๆ ปีครับหาทางแก้ไม่ได้สักที แต่ก็ต้องทำ ซึ่งเมื่อข้าวล้มก็จะทำให้ผลผลิตข้าวที่ได้น้อยลงไปด้วย แต่ปีนี้ปลูกข้าว กข.6  ทั้งหมด ดีที่ล้มตอนตั้งท้อง แล้วข้าวก็ยกตัวขึ้นมาออกรวงให้เก็บเกี่ยวได้อยู่ ใครที่เคยอิจฉาว่าข้าวที่นาผมนั้นงามก็คงรู้แล้วว่าสิ่งที่ผมเบื่อที่สุดก็คือตอนจะได้ผลผลิตนี่แหละครับทำให้เหนื่อยจริง ๆ ปีนี้คนงานหายาก (เพราะเกี่ยวข้าวพร้อม ๆ กัน) แถมราคาค่าจ้างก็แพงขึ้นมาก ๆ จึงได้บทสรุปของเครือญาติว่าเรามาลงแขกช่วยกันเกี่ยวกันดีกว่า ให้เสร็จไปที่ละคน ก็ดีครับ สงสารก็แต่แม่น้องโฟกัสที่ช่วงนี้ต้องไปเกี่ยวข้าวทุกวัน (เป็นเรื่องปกติที่แฟนผมทำอยู่แล้ว) ครั้นผมจะทิ้งร้านไปทุกวันก็คงไม่ไหว ก็ได้แต่ทำงานบ้าน  ทำกับข้าว รับลูก ไว้รอ หลังจากที่รับลูกแล้วช่วงเย็น ๆ ก็ได้ไปเกี่ยวข้าวช่วยญาติ ๆ บ้าง แต่ถ้าเป็นนาตัวเองก็ต้องปิดร้านนะครับ

           แล้วในอนาคตใครจะทำนา เมื่อมันลำบากมากมายแบบนี้คนงานที่มีอยู่ในชุมชนก็อายุมากขึ้น คงเหลือวิธีการลงแขกกันเองนี่แหละครับจะยั่งยืน นำวิถีชีวิตแบบเดิม ๆ มาปรับใช้ใหม่ในยุคที่เงินทองเริ่มด้อยค่าลงทุก ๆ วัน.....จริงไหมครับ  อย่างน้อย ๆ อาชีพนี้ในอนาคตผมก็พอจะทำได้เพื่อเป็นความมั่นคงทางอาหารให้ครอบครัวครับ

จะพอเพียง...เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน..

โปรดติดตามตอนต่อไป...wisit_photo@hotmail.com

บล็อกที่สัมพันธ์กับบล็อกนี้

กว่าจะเป็นเมล็ดข้าวสวย ๆ ตอนที่ 1
กว่าจะเป็นเมล็ดข้าวสวย ๆ ตอนที่ 2
กว่าจะเป็นเมล็ดข้าวสวย ๆ ตอนที่ 3
กว่าจะเป็นเมล็ดข้าวสวย ๆ ตอนที่ 4
กว่าจะเป็นเมล็ดข้าวสวย ๆ ตอนที่ 5