ไปทำบุญที่ วัดมณฑาทิพย์ ภูกระโจมเทพช่วย อ.เลิงนกทา จ. ยโสธร

วันเสาร์ที่ผ่านมา มีเหตุบังเอิญต้องไปส่งย่าที่มาจาก ไทเจริญ จ.ยโสธร ย่ามาธุระวางเสาเอกหอพักให้ลูกชาย...ที่มหาสารคาม พอดีลูกชายย่าติดธุระ ไปส่งย่าไม่ได้ พี่สาวที่เพิ่งออกจาก รพ.มา เลยอาสาไปส่งย่าแทน ธนนันท์เลยต้องวางภาระที่หนักอึ้งมาหลายวันแล้ว ไปเป็นเพื่อน..บ่ได้ไปเที่ยวดอกค้าาาาาาา...ไปดูแลคนป่วย..เพิ่งให้ครีโมมาเมื่อคืน บ่ายก็เดินทางเลย...

ย่าคนสวย คนนี้ค่ะ เป็นลูกค้าน้ำหมักของธนนันท์เอง (ฟรี ตลอดชีวิต)  ย่าห๊วง..หวง..น้ำหมักที่เอาไปให้เมื่อเดือน 10 นี่เอง ย่าบอกว่ากินแล้วสบาย...ไม่เคยไปหาหมอเลย จากที่ต้องไปเอายา ทำอะไร กินอะไรก็ต้องระวัง เมื่อก่อนตัวก็บวม เป็นโรคอะไรมั่ง ธนนันท์ก็ลืมแล้ว มดลูกย่าก็ดีไม่ต้องหอบท้องน้อยเวลานั่งแล้วลุกขึ้น เดิน (ย่าบอกแบบนี้)

ที่จริงก็เอาไปให้ทุกคนค่ะที่เป็นลูกของย่า มี 5 พี่น้อง เอ๊ะ! หรือ 6 คู่ ลูกชาย ลูกสาว ลูกเขย สะใภ้ เอาให้ครบเลยค่ะ แต่เขากินหมดก่อนเลยมาแอบกินของย่า ย่าก็เก็บอย่างดี มิดชิด ลูก ๆ เลยแซวว่าย่าหวงกินคนเดียว...

ที่จริงก็ไม่ได้คิดจะค้างคืนหรอกค่ะ แต่กลัวพี่สาวเหนื่อยก็เลยตกลงค้าง พอตี 4 ก็ไปตลาดที่กุดชุม ซื้อปลา ผัก ผลไม้ ทำอาหารไปวัดป่า ที่อยู่บนเขา เป็นวัดประจำตระกูลค่ะ พี่ ๆ มาถือศึล วิปัสนากรรมฐานเป็นประจำ เรียกว่ามีวันหยุดเป็นไม่ได้ หยุดเมื่อไหร่ก็ขับรถจากสารคาม มาเดินจงกรมที่วัดบนเขานี่เลย ปีหนึ่งมาหลาย ๆ ครั้ง ทำมาหลายปีแล้วค่ะ 5-6 ปีที่จำได้ หยุดวันเดียวยังมาเลยค่ะ สารคาม-ยโส ใกล้นิดเดียว ออกแต่ตี 5 ทันเวลาฉัน หรือโทรบอกท่านก่อนท่านก็จะรอค่ะ เพราะท่านฉันเวลาเดียว ถ้ามีลูกศิษย์ที่อยู่ไกล ๆ ท่านจะให้รอ...

ถึงเวลาจะไปวัดพี่สาวไปไม่ได้ เกิดแพ้ครีโมขึ้นมากระทันหัน ธนนันท์เลยต้องไปกับหลานสาว ย่า และลูกสาวคนเล็กของย่าอีกคน ไปดูวัดบนเขากันค่ะ

กุฎิแม่ชีค่ะ เป็นศาลาที่อยู่ข้างล่าง แม่ชีจำศีลอยู่ที่นี่ ข้างบนเขาหลวงปู่อยู่รูปเดียว เวลามีคณะญาติโยมมาทำบุญก็ต้องลงมาทานอาหารที่ศาลานี้ เอาอาหารไปถวายหลวงปู่ข้างบนก่อน แล้วก็ขนลงมาทานข้างล่างค่ะ...ถือปฎิบัติกันมาอย่างนั้น ไปมาหลายปีแล้วก็ทำอย่างนี้ทุกครั้ง 

คณะที่มาถือศีลวิปัสนากรรมฐาน ก็นอนจำวัดกันที่ศาลานี่ค่ะ จะปฏิบัติอะไรก็ทำข้างล่างไม่ขึ้นไปยุ่มย่ามข้างบนเขา มีกฎข้อห้าม เป็นกฎเหล็กที่ไม่มีใครกล้าฝ่าฝืน เคยมีคนเจอดีมาแล้ว...เลยเคร่งกันมาก ขอบอกว่าเป็นวัดป่าที่เคร่งมากค่ะ...ไม่เคยได้เจอที่ไหนเคร่งอย่างนี้มาก่อน...ติดตามธนนันท์มาค่ะ แล้วจะเล่าให้ฟัง...เมื่อตอนคิดได้

ก่อนขึ้นเขาก็ไปกราบศาลหลวงปู่พรหมก่อนค่ะ...ต้องมากราบท่านทุกครั้งที่มา ได้มะพร้าวอ่อนมาถวายท่านด้วย ขอพรท่านให้คุ้มครองพี่สาวที่กำลังป่วย หลานสาวแอบบนให้น้าด้วยให้หายป่วยเร็ว ๆ ปี 53 ให้ครีโมเที่ยวแรกก็บนจำศีล 7 วัน แต่ทำได้แค่ 3 วัน เที่ยวนี้ ขอรำถวายท่านค่ะ...ขอให้ท่านเมตตา ใครไม่มีลูกก็มาขอ ท่านให้ลูกเทวดาเลย ใครไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะคะ รู้ล่วงหน้าด้วยค่ะ คนที่ไปทำบุญที่วัด รู้กันทุกคน เรื่องอย่างนี้ แล้วแต่ใครจะพิจารณานะคะ ธนนันท์ก็เล่าตามที่ได้รู้ได้เห็นมา เพราะเที่ยวไปมาที่วัดนี้หลายปีแล้วค่ะ พ่อออกแม่ออกที่นี่ก็สนิทสนมกันดี วัดแถวบ้านยังไม่ค่อยรู้จักกันเท่าไหร่...

อธิฐานอีกแล้วธนนันท์จะขออะไรน๊อ...ป้าเล็กคงสงสัย...จะสงสัยทำม๊าย..ป้าเล็ก..ขอให้สวย ขอให้รวย แค่นั้นแหละ...อิอิ

เชื่อหรือปล่าว...ธนนันท์พูดจริง...ทำจริงนะคะ..ป้าเล็กขา..

เตรียมอาหารที่ศาลาข้างล่างเสร็จก็ขนขึ้นเขาค่ะ มีรถขนด้วย แต่ทุกคนก็ขนไปช่วยกันคนละไม้คนละมือ เพราะรถต้องวิ่งเอาของหลายเที่ยว ใครถืออะไรได้ก็ช่วยถือขึ้นไปค่ะ

เป็นวันพระพอดี โชคดีจริง ๆ ได้มาทำบุญแบบไม่ได้ตั้งใจ...หลวงปู่จำวัดรูปเดียวค่ะ ไม่มีพระ เณร เพราะที่วัดนี้เคร่งจนพระมาอยู่ อยู่ไม่ได้ ญาติโยมมาทำบุญกันพอประมาณ กะดูก็ประมาณ 100 ค่ะ ได้เงินทำบุญเข้าวัด 4,276 บาท  ถ้าใครคิดจะเอาตัวเลขไปทำประโยชน์อย่างอื่นที่ฮิต ๆ กัน ก็สลับสองตัวหลังหน่อยนะคะ ธนนันท์ก็หลง ๆ ลืม ๆ ตามอายุขัย อิอิ...แต่ธนนันท์ไม่ชอบเรื่องนี้หรอกค่ะ...ซื้อหนมให้ลูกกิน แซ่บกว่า...

อาหารจะนำมารวมกัน หลวงปู่ก็จะตักใส่รวมกันในบาตร แล้วส่งต่อไป แม่ชีและผู้ที่มาถือศีลก็จะรับมา หยิบใส่ในภาชนะของตัวเอง ฉันในบาตรทุกรูป ทุกคนค่ะ หยิบเท่าที่กินได้แค่อิ่ม ลุกขึ้นดื่มน้ำเมื่อไหร่ก็จบ...ถือศีลอด น้ำลายก็ไม่ให้กลืนค่ะ ธนนันท์ก็เล่าเท่าที่จำได้ ยังไม่เคยตามเขามาถือศีลสักทีเพราะมีภาระมากกว่าพี่น้องคนอื่น ๆ ต้องดูแล แค่ได้มาทำบุญด้วยข้าวปลาอาหารอย่างนี้ก็อิ่มอกอิ่มใจแล้วค่ะ 

ต้องขอสารภาพว่า ขณะที่ฟังหลวงปู่ท่านเทศนาสั่งสอนอยู่นั้น ธนนันท์แอบก้มหลับค่ะ หลับตาเฉย ๆ อิอิ ชั่วขณะนึง ไม่ได้กินกาแฟค่ะ ตื่นตี 4 มาหลายวันแล้ว หลานสาวถ่ายรูปไว้ตอนหลับด้วย ให้ดูไม่ได้เสียลุกส์..รูปนี้พยายามลืมตาเต็มที่เลยค่ะ อยากเป็นผู้รู้..ผู้ตื่น...ผู้เบิกบาน...แต่มารกำลังผจญค่ะ...ความง่วงไม่ปราณีใคร 

อากาศเย็นมากเป็นวัดป่าอยู่บนภู เย็นกว่าปกติอยู่แล้ว  ธนนันท์ต้องถอดเสื้อให้ย่าใส่ ตัวเองใส่เสื้อบาง ๆ ผืนเดียว เสียสละให้คนแก่ ได้บุญค่ะ แต่ความเย็นทำเอาทนนั่งไม่ไหว (ง่วงด้วย พูดให้ดูดี หาเหตุผลเข้าทางตัวเอง อิอิ)

คนแก่...บ้านน๊อก..บ้านนอก..คนนี้ใครไม่รู้หรอกค่ะ..มีลูกชายเป็นรองอธิการบดี ม.ราชภัฎ มค. ธนนันท์เลยต้องดูแลดี ๆ หน่อย แบบว่า..หวังผล...อิอิ...เป็นอดีตพี่เขยของธนนันท์เองค่ะ..แต่ปล่อยไปหลายปีแล้ว...พี่เขยปล่อย แต่ยังไปมาหาสู่กันเหมือนญาติสนิท...รักกัน ไปหาปีละหลายหน ไปทีไรได้ข้าวสาร เสื่อสาดหมอน มาเต็มรถ น่าไปอยู่ค่ะ..

อาหารจะส่งต่อไปเรื่อย ๆ ท่านใดต้องการสิ่งไหนก็จะหยิบใส่ในภาชนะส่วนตัว แล้วถือลงไปรับทานข้างล่าง ข้างบนปล่อยหลวงปู่อยู่รูปเดียวค่ะ...ผู้หญิงลงไปแล้วห้ามขึ้นมาอีก ถ้ามีกิจธุระจำเป็น ก็หาผู้ชายขึ้นเขา ถ้าไม่มีก็ต้องขึ้นทีละ 3 คน ถ้าขึ้นคนเดียวมีคนเป็น...บ้า...ไปแล้วค่ะ ไม่รู้เจออะไร...

แต่ที่วัดนี้ ป่าตรงทางขึ้น มีตำนานเล่าขานมาว่า เป็นเมืองบังบดค่ะ...ในป่านี้มีเหล่าเทวดาอาศัยอยู่ ขนาดท่านรองอธิการมาบวชแก้บนยังเจอดี...ปลุกพระไม่ัทัน...ท่านขี้กลัวน่ะค่ะ (แอบเม้าท์ท่าน อิอิ)  หอบพระไปด้วยพวงใหญ่ ยังเจอดีเลยต้องให้พี่ชายไปอยู่เป็นเพื่อน แม่ก็ต้องไปจำศีลเป็นเพื่อน บวชคนเดียว อยู่ 3 คนเลยค่ะ..

ทางเดินจงกรมของหลวงปู่ค่ะ ท่านเดินไปบางทีเหยียบแมลงหรือมดตัวเล็ก ๆ ตาย เป็นกรรม ก็เลยให้สร้างทางเดินให้ท่าน กำลังก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกให้คณะผู้เข้ามารับการอบรม วิปัสนากรรมฐาน มากันเยอะ เป็นหมู่คณะ ต้องสร้างที่พักและที่บรรจุน้ำ เพราะเป็นวัดเดี่ยว ๆ บนภู หมู่บ้านอยู่ไกล น้ำท่าต้องมีไว้บริการ ให้ผู้มาเยือนสะดวก 

กุฎิของหลวงปู่อยู่ข้างบน ข้างล่างเป็นที่เก็บน้ำค่ะ ธนนันท์เห็นตั้งแต่เริ่มระดมทุนหาเงินมาสร้าง หลายปีแล้วค่ะ เมื่อก่อนต้องใช้ถัง 1000 ลิตร ขนน้ำมาจากหมู่บ้านข้างล่าง เอามาเทใส่โอ่งใบใหญ่ไว้ แต่ตอนนี้มีที่เก็บน้ำถาวร แล้ว สะดวกมาก 

หลวงปู่เป็นผู้นำในการดูแลป่า ป้องกันไฟป่า พาชาวบ้านรักษาคุ้มครองป่า ทำแนวกันไฟ เจ้าหน้าที่ป่าไม้ก็เข้ามาบ่อย ๆ เมื่อก่อนมีชาวบ้านบุกรุกปลูกมัน เผาป่า ล่าสัตว์ จุดไม้เผาป่า เพื่อให้ดอกกระเจียวเกิด โดยไม่คิดว่าจะทำความเสียหายให้ป่าเป็นวงกว้างขนาดไหน ลำบากเจ้าหน้าที่ ต้องออกไปดับไฟป่าทุกวัน..หลวงปู่ก็ประชุมชาวบ้านขอร้องให้ช่วยกันรักษาป่า ทุกคนก็เลยพร้อมใจกัน ปฎิบัติตามที่หลวงปู่ขอร้อง ดูแลป่ากันเอง เบาแรงเจ้าหน้าที่ไปจุดหนึ่ง...

รถคันนี้ ไม่รู้จักเจ้าของ แต่มีคนที่รู้จักบอกว่า เป็นสวนองุ่น และมี ผลไม้อย่างอื่นปลูกด้วย เช่น ส้ม เงาะ ลำไย ธนนันท์ก็อยากไปเที่ยวสวนเขาอยู่หรอก ไว้โอกาสหน้าต้องไปเที่ยวสวนนี้ให้ได้...ฝากไว้ก่อนเถอะ อิอิ

เดินลงจากเขา เห็นท่าเดินอย่าคิดว่า สงบเสงี่ยมเจียมตัวนะคะ...หนาวค่ะ 

ถ่ายข้างหลังแล้วยังมาดักถ่ายข้างหน้า จะประจานกันไปถึงไหนเนี่ย...น้าบอกแล้วว่าอย่าถ่ายให้น้าอ้วน..ไม่เชื่อกันบ้างเลย อิอิ

พี่เสิน...บอกว่า ขาว ๆ อวบ ๆ ไม่ไหวเลยพี่...เปลี่ยนคำจำกัดความใหม่...เขาเรียก..อวบระยะสุดท้าย...55555

ศาลปู่พรหมค่ะ...อยู่หน้าทางเข้าศาลาข้างล่าง กุฎิแม่ชี

มัวแต่ถ่ายรูปกัน ย่าเดินลงมาถึงก่อน...ตะเมื่อไหร่เนี่ย..

เอาอาหารมาแบ่งกันกิน หิวข้าวมาก นั่งลงกินได้ลืมถ่ายรูปเลย กินจนอิ่ม ห่อขนมกลับบ้านให้เด็ก ๆ ที่บ้านฝูงใหญ่ด้วย แม่ชีให้เอาอาหารที่เหลือกลับบ้านให้หมด เพราะที่วัด ฉันมื้อเดียว เอาไปให้คนที่บ้านกิน ที่วัดทิ้งไว้บูดเน่าเป็นภาระ เอาไปแจกคนกินดีกว่า ได้บุญด้วย ไม่เสียของ

กราบลาแม่ชีกลับบ้านกันค่ะ...

กลับถึงบ้านย่า เจ้าแม่น้ำหมักมีงานต้องทำอีก เพราะมีญาติ ๆ มารอให้สาธิต (ครั้งที่ 2)  เรื่องน้ำหมัก...หมักกิน หมักทำปุ๋ย หมักไล่แมลง เวลาไม่พอเลยเขียนสูตรต่าง ๆ ให้แล้ว สมัครสมาชิกให้หลานชาย...เอ..หรือจะเป็นหลานสาว...พิจารณาเอาเอง

หลานคนนี้เป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงแล้วค่ะ...เพิ่งสมัครวันเสาร์ มีผลงาน หมักมะขามป้อมด้วย เอาหัวเชื้อที่ให้เมื่อเดือน 10 ปี 54 มาหมัก เป็นวุ้นด้วย ธนนันท์ก็เลยขยายให้ ให้หัวเชื้อไปใหม่ บอกวิธีการเพิ่มเติม และให้ดูตามบล็อกต่าง ๆ 

โหลฝาเขียว ๆ เป็นวุ้นมังคุดค่ะ สูตรเด็ด ปั่นแล้วเลี้ยงในน้ำผึ้ง น้ำชา ที่ได้จากพี่จุุ๋มดาวเรื่อง เอาแบ่งให้ญาติ ๆ ไปกินกัน มีน้ำหมักลูกยอ มังคุด รางจืด ไว้ให้คนที่แพ้สารเคมีด้วยค่ะ ทดลองแล้วได้ผล เลยต้องแบ่งปันค่ะ...

บ่าย 3 โมงเย็น ต้องล่ำลากันแล้วค่ะ ของฝากเต็มรถ เกือบปิดฝากระโปรงไม่ได้...เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมบ้านย่า 

เห็นพี่เหมียว น้องศิษฐ์ ครูตี๋ อวดรูปพระอาทิตย์ตกดินกันใหญ่...ธนนันท์ก็มีเหมือนกั๊น...แต่ไม่กล้าเอาลงประชัน เขามืออาชีพ ธนนันท์แค่มือสมัครเล่น...เลยลงอวดที่บล็อกตัวเอง แต่ถ้าใครอยากเอาลงมาแจมก็เชิญค่ะ...

กลับถึงบ้าน 1 ทุ่มค่ะ..ปลอดภัย...

โอ้โฮ!....ใครจะบ่นก็เชิญบ่นนะคะ...ธนนันท์ยังแอบบ่นให้ตัวเองเลย...ยาวซะ!...สว.ตาลายแน่...น้องโน่..กล้าประชันพี่นันมั๊ยเนี่ย...ดูซิใครเก็บกดกว่ากัน...บล็อกยาวววว...ไม่ปรึกษาใครเลย 555555

บุญใดที่สำเร็จแล้ว...ธนนันท์ขอแบ่งปันบุญนั้นให้กับพี่น้องชาวบ้านสวนทุกท่านค่ะ....

.