อีสานแห้งแล้ง...กันดาร..จริงหรือ ตอนที่ 3 ถึงแล้งก็จะทำ….

กิจกรรมของครอบครัวที่จะต้องไปสวนทุก ๆ เย็นก็ยังดำเนินเช่นเดิมตามปกติสภาพสวนตอนนี้แห้งแล้งเอามาก ๆ มองไปทางไหนก็แห้งไปหมดที่ยังเขียว ๆ ก็จะมีแปลงผักต้นกล้วยหอมบ้าน ๆ ที่สุดแสนจะทนความแห้งแล้งได้เป็นอย่างดีมีให้กินตลอดทั้งปีไม่เคยขาด จากเดิมสวนมีแต่กล้วยปีที่ผ่านมาก็มีผักนาน ๆ ชนิดเพิ่มขึ้นมาอีกมากมาย เพราะการเปลี่ยนแปลงในหลาน ๆ เดือนที่ผ่านมา จากการเปลี่ยนแนวคิดที่ใช้เงินซื้อผักทุกอย่างมาเปลี่ยนเป็น อยากกินผักชนิดใดก็ปลูกกิน  ปลูกผักกินเองแล้วได้อะไร ๆ มากกว่าที่ครอบครัวเราคิดไว้มากมาย …ได้คุณค่ามากกว่าผัก...ที่ซื้อกินหลายร้อยเท่านัก...

แปลงผักที่ขุดใหม่กำลังงอกงาม วิตามิน แร่ธาตุ จากน้ำพักน้ำแรงของครอบครัวจริง ๆ

จากหลุมแตงร้าน เปลี่ยนแผนเป็นกะหล่ำปีแทน งามมาก ๆ แต่เปลืองน้ำสุด ๆ

ผบ.คนเก่งประจำสวน (ภรรยา) ส่วนผมกรรมกร ประจำสวน ฮ่า ๆๆๆ ปลูกผักกินใบยกให้เขาเลยครับเก่งมาก ๆ ไม่ต้องบอกขอแค่ขุดแปลงให้เขาจัดการได้อย่างดีเยี่ยม

แตงร้านดู ๆ แล้วไม่รอด เจอหนาวมาก ๆ เดี้ยงไปซะแล้วไม่ยอมโตเลยจักแผนสำรองไว้ในหลุมแตงซะเลยเป็นกะหล่ำปีและกะหล่ำดอก แตงตายกะหล่ำโต ฮ่า ๆๆๆ แผน 2 ละครับ.. คนชอบวางแผน..อิอิอิ

แปลงผักน้องโฟกัส ปล่อยให้ออกดอกทั้งแปลงหลังจากเก็บกินไปหลายรอบ เพื่อเก็บไว้ทำพันธุ์ต่อไป

นางแบบประจำสวน วันนี้แอบกินขนม..อิอิอิ...ไม่รอดสายตาปาปารัสซี่อย่างพ่อ ฮ่า ๆๆๆ

ถั่วฝักยาว กับค้างเสาเดียวที่สวน ออกดอกออกผลให้เก็บกินเรื่อย ๆ แต่ไม่มากเหมือนช่วงหน้าฝนดกจนกินไม่ไหว ฝีมือกรรมกรอย่างผม..อิอิอิ ถ้าพวกเป็นหมากเป็นผลเป็นฝัก ต้องสิท..ปลูก รับรองดก (ยกเว้นฟักทอง..ยอมแพ้) ส่วน ผบ.ปลูกพวกเป็นผลมีแต่ใบ ฮ่า ๆๆๆ แบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจนสวนนี้ อิอิอิ...

เมื่อรู้จักปลูก ก็ต้องรู้จักเก็บเมล็ดพันธุ์ด้วย ถั่วฝักยาว รุ่นที่ 2 แม่พันธุ์จากคันนาที่เคยนำเสนอไว้บล็อกเก่า ๆ ไว้แล้ว นี่ซิความมั่นคงทางด้านเมล็ดพันธุ์...ไอดอลผม...โจนจันได....ส่วนผม โจร 650 ได้ M150 สักขวดขุดดินกระจาย  ฮ่า ๆๆๆ

ถั่วที่ทนแล้งที่สุดของจริง ถั่วแปบ ไม่เคยรดน้ำ ไม่เคยใส่ปุ๋ย ไม่ต้องดูแล ขุดหลุมปลูกเอาปลายไม้ไผ่ปักทำค้าง (บล็อกค้างผักแบบง่าย ๆ) ทำแค่นั้นออกดอกออกผลจนเก็บไม่ไหว

ถั่วแปบ พันธุ์นี้เป็นอีกพันธุ์ที่มี (อีกพันธุ์อยู่ที่คันนา) ดอกมาก ๆ วันนี้เก็บเยอะ ๆ หน่อยเพื่อนำไปแจกญาติ ๆ นี่แหละความมั่นคงทางอาหาร มีอะไร ๆ แบ่งกันกิน ยื่นหมูยื่นแมวรับรองไม่อดกินเมื่อรู้จักแบ่งปัน ฮ่า ๆๆๆ

แคขาวพี่แก้ว กุ๊ก กิ๊ก ดกมาก ๆ กินไม่ไหว...แจกอย่างเดียว ฮ่า ๆๆๆ

ผักกินใบแม้จะงามมาก ๆ ปลูกแล้วได้กำลัง (ปั่นน้ำมารด จนหอบกิน) เปลืองน้ำสุด ๆ ยิ่งพวกผักอวบน้ำเช่น ผักกาดขาว ด้วยแล้วไม่รดน้ำไม่ยอมงามเลย..ทีนี้จากจะผอมเลยกลายเป็นอ้วน น่องโตกว่าเดิมเพราะปั่นจักรยาน ใช้แรงมาก ๆ หิวข้าวหนักขึ้นมาอีก แล้วมันจะผอมไหมละเนี้ย สิท...เอย ฮ่า ๆๆๆๆ

กระชังให้อาหารปลา ตอนนี้ค้างโคก (น้ำแห้งเลยไปแล้ว)เมื่อตอนหน้าน้ำยังอยู่ที่ปากฝนท่อระบายน้ำล้นออก  ตอนนี้แล้งลดลงไปมาก ๆ หายไปเกือบ  ๆ 2เมตร ฝนลำเอียงรักแต่คนใต้...ฝนจ๋า...มาตกที่ภาคอีสานแนเด้อแล้งอีหลีพี่น้อง

แม่น้องโฟกัสยืนดูสระที่แห้งลงทุก ๆ วันด้วยใจลอย ไม่ต้องกลัวที่รักเดี๋ยววันหลังจะลงหยั่งน้ำให้ดูว่าเราวางแผนไว้ยังไง (เพราะตอนทำสระขุดลงไปลึกมาก ๆ แม้น้ำในสระจะลดลงมาก ๆ ก็ยังมีน้ำเหลือให้ปลาอยู่ได้จนถึงฝนหน้าแน่นอน

วันนี้ได้ผักกลับบ้านเช่นเคย เป็นถั่วแปบ และฝักเขียวพันธุ์พื้นบ้านที่เกิดเองในสวนยาง (ไม่ได้ปลูก) เก็บถั่วแปบไปเผื่อคนข้างบ้านด้วยไม่ขาย รวยแล้ว(รวยน้ำใจ) ส่วนเงินไม่ค่อยมี ฮ่า ๆๆๆ

ใบยางพาราเตรียมตัวร่วงรับหน้าแล้งแล้ว ใกล้ฤดูแล้งแบบเต็ม ๆ รายได้อีกทางก็จะหยุดลงสำหรับปีนี้

             สวนยางพาราของครอบครัวรายได้ประจำเดือน...จะขาดรายได้ก็เห็นจะเป็นช่วงหน้าแล้ง ระหว่างเดือน ก.พ.- เม.ย. เพราะใบยางพาราจะร่วงกรีดไม่ได้ แต่รายได้ประจำวันก็มีอยู่ทุก ๆ วัน (ร้านถ่ายรูปเล็ก ๆ) แม้จะไม่มีรายได้มากมายอะไรนักแต่ก็พอมีใช้เหลือเก็บตามสภาพ 
ควบคุมรายรับ – รายจ่ายด้วยบัญชีครัวเรือนอย่างรัดกุม ทำของใช้ทุกอย่างที่ช่วยประหยัดด้วย น้ำยาชนิดต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น น้ำยาซักผ้า ปรับผ้านุ่ม ล้างจาน ถูพื้น ล้างห้องน้ำ สบู่ ฯลฯ ก็พอช่วยลดรายจ่ายในแต่ละเดือนลงได้อย่างมาก

           แต่สิ่งหนึ่งที่ยังเป็นภาระที่ต้องหาใส่ ช่องเล็ก ๆ ที่เปลืองที่สุดก็คือ “ปาก” เพื่อให้ท้องอิ่ม นี่ซิเป็นอะไรที่ค่อนข้างเปลืองมาก ๆ นี่แหละเหตุผลที่ทำให้ผมเปลี่ยนแปลงตนเองเพื่อความยั่งยืนทางด้านอาหารให้ได้ในอนาคต จึงเกิดเป็น บล็อกต่าง ๆ 200 กว่าบล็อกให้หลาย ๆ ท่านได้อ่านและชมกันผ่านมาแล้ว

           ปีนี้ภาคอีสานก็ยังแล้งเช่นเดิมเหมือนทุก ๆ ปี แต่ก็มีพืชหลาย ๆ ชนิดที่ยังทนสภาพอากาศที่แห้งแล้งได้อย่างสบาย ๆ เช่นถั่วแปบ ถั่วพุ่ม ถั่วมะแฮะ (ถั่วแฮ)ที่สามรถปรับตัวกับสภาพอากาศที่แห้งแล้ง และยังออกดอกออกผลให้เก็บกินอย่างมากมาย การนำผักจากภาคอื่น ๆ มาปลูกในสภาพพื้นที่ที่แตกต่างกันบางที่ก็ไม่สามารถเจริญงอกงามได้ดีเท่าที่ควร หลังจากที่เดา ๆ มั่ว ๆ มาโดยตลอด ยึดหลักวิชาการบ้างบางครั้งจากท่านอาจารย์ พี่นึก (ธีรพัน) ตอนนี้ผมค่อนข้างมีความรู้ผ่านการปลูกจริง กินจริง  อิ่มจริง อ้วนจริง ๆ  ฮ่า ๆๆ รู้แล้วว่าพืชผักชนิดไหนเหมาะสมอย่างไรกับสภาพพื้นที่ของสวนและภาคอีสานที่มีแต่ความแห้งแล้งกันดาร 

       คนอีสานไม่เคยแห้งแล้งน้ำใจ....เหมือนสภาพภูมิประเทศที่ราบสูงของเรา  เห็นภาคอื่น ๆ มีคลองชลประทาน มีเขื่อนแล้วอิจฉา ซึ่งการทำสวนผักของผมก็เต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่เมื่อคิดที่จะนำพาครอบครัวให้มีความมั่นคงด้านอาหารให้ได้ในวันข้างหน้า เหนื่อยยากแค่ไหน สิท...ทนได้ ฮ่า ๆๆ

จะพอเพียง..เพื่อเพียงพอ...ให้ได้ในสักวัน..

                            ........วิศิษฐ์.........