สัตว์ไม่ได้เลี้ยง

ประมาณปี 2542 หลังจากสร้างบ้านในสวนเสร็จ น้องผึ้งก็เข้ายึดครองพื้นที่ตามอำเภอใจ เข้าไปอยู่ในฝาบ้านซึ่งมี 2 ชั้นด้านในบ้านตีไม้อัดไม่ทาสี บ้างก็ขึ้นไปอยู่บนฝ้าใต้หลังคา บอกคนอื่นเขาไปเรื่อย บ้างก็ว่าดีเขาจะมาให้โชคลาภ มาวันหนึ่งนั่งกินข้าวอยู่ที่นอกชาน ผึ้งบินมาเกาะก็จะปัดแล้วผึ้งก็ตกใจก็ต่อยเข้าให้ก็ไม่เจ็บมากแต่หน้าบวม เลยคิดหาวิธีไล่โดยจุดไฟเอาควันไล่เพื่อขอคืนพื้นที่ ผล ผึ้งไม่ยอมพาพรรคพวกมาบินขบวนกันเยอะ(จะใช้คำว่าเดินขบวนก็ไม่ไ้ด้เพราะไม่ได้เดิน) ผลเราต้องยอม เวลาผ่านไปทำไงดี มานึกอยู่นานอย่ากระนั้นเลย ทำไงจะเอาน้ำผึ้งได้ ผนังฝาบ้า 2 ชั้นจะเปิดยังไงไม่ให้กระเทือนคิดกันนาน ทำทุกทีก็ออกมาบินขบวนทุกที แต่ละครั้งพี่น้องเอ้ย!ใจยังกะตีกลอง แล้วยิ่งมารู้ว่า
เวลาที่เรากลัวร่างกายเราจะหลั่งสารแห่งความกลัว แล้วผึ้งก็รู้อีกว่าเรากลัว เสร็จผึ้งแน่ ลองดูภาพแก้เบื่อที่อ่านนานๆ

 หลังจากเปิดฝาผนังบ้านด้านในกลุ่มผู้ชุนมุมก็รวมตัวกันรอคำสั่ง

 ด้านบนคือกลุ่มผู้ชุนุมในรูปแรก ตรงกลางเป็นคลังน้ำผึ้งและผึ้งเล็กๆ ส่วนดำๆเป็นกลุ่มเล็กๆด้านล่างเป็นการ์ด(ล้อเล่นครับ) ก็ผึ้งน่ะแหละ

  ย่อรูปให้เลือ 2 ชั้น

  รูปนี้บนหลังคาต้องระวังลื่นตกลงมา (เครื่องมือที่ใช้ ภาชนะที่เก็บน้ำผึ้งรวมถึงตัวผมด้วย)

  แล้วก็เป็นแบบนี้

  แบบนี้

  แบบนี้รูปนี้สีสวยส่วนรูปบนคิดว่าคงเพราะใช้เวลาสะสมไว้นานว่าเป็นกลุ่มรังเดียวกันเก็บมาด้วยกัน รูปนี้ยังมีฝารวงปิดอยู่สีเหลืองอ่อน ส่วนสีเข้มเป็นน้ำผึ้งครับ

  เปิดฝารวงออกแล้ว

  แหล่มไปเลย

  ที่เห็นเป็นเกล็ดอยู่คือเศษฝารวงที่เปิดออก ของเหลวคือน้ำผึ้ง

   ผ่านการกรองคัดคุณภาพโดยผู้เชี่ยวชาญ(ผมเองแหละ)

  ก่อม๊อบเล็กๆ

  นี่ก็อีกกลุ่มนึง

  สภาพคร่าวๆในสวน

พอจบปั๊ปเราก็      ตั๊ กๆๆๆๆๆๆๆๆ  - แก ชอบเล่นนะกับเด็กเล็กๆ เวลาเล่นเราก็ปิดตา พอเปิดตาเราก็พูดว่า ตั๊กแก แล้วเด็กก็หัวเราะ แล้วเราก็สนุกไปกับเด็กด้วยเนาะ เจ๊โสเนาะ!

ก่อนจบขอขอบคุณนายบ้านโสทรที่่ส่งข้อความต้อนรับเป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงมาในฮอตเมลครับเพิ่งเปิดดูครับ ขอบคุณครับ