งานอดิเรก ของเจ้ เจ้าของบ้าน

ชีวิตของเจ้ยังลำบากไม่พอ แต่งงานกับคนจน ต้องทำงานประจำ ปลูกผักทานเอง เก็บผักถ้ามีมากก็ต้องถนอมอาหารไว้กินกันในบ้าน หาต้นไม้มาให้คนสวน (ตัวผม)ปลูก ทำความสะอาดบ้าน ทำอาหารให้คนสวนเรื่องมากแบบผมทาน เจ้ของผมยังมีเวลาเหลือมาทำงานอดิเรกอีกครับ

เจ้มีงานอดิเรก หลายอย่าง แต่ที่นำมาเสนอนี้เจ้ทำเป็นจริงเป็นจัง เริ่มจะขายด้วย และอีกไม่กี่ปีเจ้ จะลองเปิดนิทัศการถ้วยชาม ของตัวเองครับอันนี้คือเป้าหมายที่เจ้ตั้งไว้ หลังเลิกงานเจ้ก็จะไป ปั้นถัวย ปั้นชามฝึกปรืออยู่ที่ศูนย์ เครื่องปั้นเซรามิก และ ดินเผาวันละสอง หรือ หนึ่งช.ม. นี่ละครับ ปั้นเสร็จก็มารับผมกลับบ้านด้วยกัน ถึงงานประจำผมจะเลือกเวลาทำงานได้ แต่วันไหน ถ้าเจ้ติดลม ผมก็รอเก้อเหมือนกัน รอไม่ไหวก็ใช้รถเมล์ เข้าเมืองแทนไม่ได้ลำบากอะไร ที่ต้องใช้รถยนต์คันเดียวกัน

สภาพห้องปั้นของเจ้ ครับ ต้องใช้ ร่วมกันสามสี คน ที่สมาคมนี้ต้องเป็นสมาชิกครับถึงจะให้งานโรงปั้นได้ และก็จองเวลาปั้นกันเอา

มุมประจำของเจ้

เครืองปั้นเป็นไฟฟ้าครับ เหมือนถีบจักร

ชุดแรกๆ ของเจ้ครับ เผาแล้วก็มาลงสี

แล้วก็เผาอีกรอบให้ออกสีครับ เตาด้านบนเป็นเตาไฟฟ้า ครับสมาชิกปั้นแล้ว พักรวมๆกัน พอได้จำนวน ก็ เข้าเผาด้วยกันครับ ประหยัดค่าใช้เตาเผาของสมาคม

ด้านบนเป็นขั้นตอนการลงสีครับ ไม่เคยทราบเหมือนกัน ว่าสีจะออกตอนเผา ตอนลงเคลือบไม่เห็นสี ครับ

ในสมาคมที่เจ้ไปใช้บริการนั้น เขาจะมีห้องน้ำ ห้องครัวแบบด้านบนให้เสร็จ ใครอยากทำอะไรง่ายๆทานก็ทำไป กลุ่มสาวๆ เขาก็นั่งคุยกันไป สมาคมแห้งนี่ทำเลดีมากครับ ด้านหลังติดแม่น้ำใหญ่ ด้านหน้าติดถนนใหญ่ใกล้ ร้านค้า ไปมาสะดวกครับ เจ้เลยชอบเป็นสมาชิกที่นี่มาก

เสร็จแล้วครับ ถ้วยชามของเจ้ ชุดนี้เป็นชุดแรกๆ ของเจ้ครับ ตอนนี้ฝีมือไปไกล แล้ว เริ่มจะลงสี แบบตกผลึก เป็นแล้ว เจ้คงสร้างสรรคงามใหม่ๆ ได้เยอะครับ ถ้วยชามที่บ้านตอนนี้ เริ่มจะเป็น แบบนี้หมดแล้วครับ เจ้ชอบมาก หาซื้อถ้วยชามแบบนี้ มานานเมืองนี้ไม่ค่อยมีขาย อยากได้ต้องไป เมืองใหญ่ๆ เลยเป็นที่มาให้เจ้ ฮึดทำเองเลย พอเจ้ทำเสร็จ ผมเองยังแปลกใจ ว่าเจ้าของบ้านผม ก็มีพรสวรรค์ใหม่ๆ ที่คนใกล้ตัวแบบผมคาดไม่ถึงครับ

เจอกันในบล็อกต่อไป ครับ

ตุ้ย