สมาชิกคนหนึ่งในกลุ่มที่เล่นแบดมินตันด้วยกัน..ได้เปิดกิจการที่ไฝ่ฝันมานานนั้นคือการขยายกิจการขายรถยนต์มือสอง..โดยเปิดกิจการบนพื้นที่ 6 ไร่ซึ่งก็ได้รับความเมตตาจากอดีตสมาชิกแบดมินตันท่านหนึ่ง..ขายให้ในราคาไร่ละแปดล้านรวม48ล้านบาทและมูลค่าในการก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างไม่รวมตกแต่ง 30 ล้าน (ฟังแล้ว..จะเป็นลม)..และคนที่รับเหมาก่อสร้างก็สมาชิกในกลุ่ม(ใส่แว่นดำ)ผมก็ได้รับเชิญไปร่วมงาน..โดยมีข้อแม้.."ไปกินฟรีไม่ต้องใส่ซอง"..ฟรีทุกอย่างครับ..มีไวน์เสริฟตลอดงาน..เบียร์เป็นรถกะบะ..มีร้านค้าเจ้าอร่อยในอุบล 7 ร้านมาบริการ...ไม่นับโต้ะจีน..แฟชั่นโชว์..รถราคาแพงมาให้จับจอง..นักร้อง..งานนี้เน้นโอเวอร์อย่างเดียวครับ..

ในช่วงเช้าผมได้ไปร่วมเปิดงานอย่างเป็นทางการ..ซึ่งมีผู้ว่าราชการไปเป็นประธาน..และผู้อำนวยการสำนักงานของผมก็ไป..ท่านเองก็งงๆที่เห็นผม..(มาได้ไงเนี่ย)..โธ่ท่านครับ..เจ้าของงานทั้งเชิญและขู่เข็ญผมเลยละครับ..ไม่ไปโดนเตะ..ซึ่งจริงๆแล้วงานแบบนี้ไม่เหมาะกับผมด้วยประการทั้งปวง..แต่ไหนๆก็ไหนแล้ว..ก็อย่างที่เห็นนี่แหละครับ..ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปนัก..ผมก็ว่าผมหน้าตาดีนะเนี่ย..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮิ้ววววว...ถือโอกาสเก๊กเป็นเจ้าของบริษัทเนียนเดินดูโน่นดูนี่หน้าตาเฉย..ติโน่นติเนี่ยไปเรื่อยให้มันเนียน..อิอิอิ..

พูดแล้วจะหาว่าคุยดูโต้ะที่นั่งแล้วกันครับ..วี.ไอ.พี.ครับพี่น้อง..อยากกินอะไรที่เป็นเครื่องดื่ม..มีคนมาบริการถึงที่และไม่ต้องห่วงทิปครั้งละ 100 บาทตลอดการบริการโดยสมาชิกที่ใส่แว่นดำนั้นแหละครับ..พกเงินเป็นฟ่อนจริงๆ..เท่าที่ทราบมีเงินหลายร้อยล้านบาทครับ..ผมเคยถามว่าทำยังไงถึงรวยเขาบอกว่า"ทำงาน"..แค่นั้นครับ..ส่วนเจ้าภาพนั้นเริ่มกิจการขายรถยนต์มือสองไล่ๆกับผมเข้ารับราชการตอนนี้มีเงินหลายร้อยล้าน..ส่วนผมติดหนี้ไปแล้วสองล้าน..โฮะๆๆๆๆ..แต่ผมก็มีความสุขตามประสาผมละครับ..ถ้าจะนับความจนกันจริงๆในกลุ่มผม..ผมละครับที่จนที่สุด..มูลค่าหนี้สินมีมากกว่าทรัพย์สิน..ส่วนคนอื่นๆมีมูลค่าทรพย์สินมากกว่าหนี้สิน..แต่เราก็คบกันได้ไม่แปลกแยกอะไร..จะมีก็แต่เวลาผมไปหาเพือนสมาชิกในกลุ่มบางคนที่สำนักงาน..ไม่ค่อยกล้าเกรงใจ..เพราะพนักงานในบริษัทสมาชิกไหว้ตั้งแต่พนักงานจนถึงผู้จัดการ..เนื่องจากผมเป็นเพือนเจ้าของบริษัท..รู้สึกยังไงๆไม่รู้..เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นก็หลบๆทำตัวลีบๆค่อยๆเดินไปหา..เกรงใจคนไหว้ครับ..

ผมและสมาชิกในกลุ่มกำลังซดน้ำหมักด้วยความเมามันส์..ได้ยินเสียงเหมือนๆปานร้องเพลง..เงยหน้าขึ้นบนเวที..อ้าว..ปานธนพรมาได้ไงเนี่ย..เจ้าภาพผู้ชายบอกว่าภรรยาชอบปานธนพรมากเลยขอร้องให้ปานมาในงานเพื่อเซอร์ไพรส์ภรรยา..และร้องเพลง."เรื่องง่ายๆที่ผู้ชายไม่รู้".เพื่อเป็นการขอบคุณภรรยา..ทำเอาภรรยาน้ำตาคลอ..เขาบอกว่าที่มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะมีภรรยาคอยอยู่เบื้องหลัง..และภรรยาเองก็แอบซุ่มร้องเพลง..สัญญาใจ..หรืออะไรซักอย่างนีแหละของปาน..ให้สามีฟัง..เห็นแล้วแอบซึ้งไปด้วย..มีต้งค์ก็อยากทำให้ผู้ปกครองมั่งจังเลย..ปัจจุบันได้แต่สร้างความเดือดร้อนให้ผู้ปกครอง..เฮ้อ...ชักอยากเป็นคนรวยขึ้นมาอีกแล้วผม..

"ผู้ชายคนนี้มีแต่เมา"..ครับเขาบอกว่ายังงั้น..

สมาชิกที่เป็นผู้หญิงท่านนี้ก็อยู่ในกลุ่มพวกผมเหมือนกัน..ปัจจุบันเลิกเล่นเนื่องจากมีภาระต้องเลี้ยงดูบุตรและสามี..ซึ่งก็พบรักกันที่สนามแบดนี้แหละครับ..แต่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องนักเพราะมั่วแต่เล่นแบดด้วยความสนุกสนาน..เห็นแต่คุยๆกันสักพักก็แต่งงาน..และงานแต่งก็แต่งหน้าคอร์ดแบดนั่นแหละครับ.(คอร์ดส่วนตัวในบริเวณของบ้านของสมาชิกท่านหนึ่ง)..มาเจอกันในงานนี้เลยเมาท์แตก..อิอิ...

สมาชิกขาประจำที่เหนียวแน่นในกลุ่มแบด..(อีกท่านกำลังไปเป็นเจ้าภาพอยู่)..เล่นกันด้วยความสนุกสนานเน้นบันเทิง..และการออกกำลังเป็นหลัก..ทุกท่านเป็นเจ้าของกิจการหมดยกเว้นผมคนเดียวที่รับราชการ..

โฉมหน้าเจ้าภาพครับ.(เสื้อขาว)..ผู้ที่มีกิจการขายรถยนต์มือสองถึงสองที่..(ทั้งที่มีพื้นฐานชีวิตมาจากลูกชาวบ้าน.ชาวนาธรรมดาคนหนึ่งจากอำเภอที่ถือว่าบ้านนอกอำเภอหนึ่งของอุบล).อาจจะไม่รวยที่สุดแต่สำหรับผมถือว่ารวยมากแล้ว..ผู้ที่ใช้หลักในการดำเนินธุรกิจคือ."คุณธรรมนำธุรกิจ".รถยนต์ราคาอาจจะแพงกว่าที่อื่นแต่รับประกันคุณภาพ..จึงมีลูกค้ามาใช้บริการประจำ..ผมได้ใช้บริการสองคัน..ปัจจุบันก็ยังใช้อยู่นอกจากซ่อมบำรุงตามปกติ..ก็ไม่เคยต้องกังวลเรื่องการย้อมแมวขายเลย..ผู้ที่ตีราคารถยนต์มือสองให้บริษัทตัวแทนจำหน่าย.ยี่ห้อรถโตโยต้า..ฮอนด้า..นิสสันในเขตพื้นที่อุบล..โดยยึดหลัก.."คุณอยู่ได้ผมอยู่ได้"...ผู้ซึ่งตัวแทนจำหน่ายทั้งสามบริษัท.ระดับ..ซี.อี.โอ.ให้ความเอ็นดู..นิสัยสุภาพ..ฉลาด..อ่อนน้อม..ซื่อสัตย์และอดทน..ซึ่งควรเอาแบบอย่างในการดำเนินธุรกิจ..ผมชื่นชมในความสำเร็จอันเนื่องมาจากความซื่อสัตย์..และอ่อนน้อมในการทำธุรกิจของเจ้าภาพคนนี้..

ลองๆนั่งรถราคาแพงๆดูว่าจะนิ่มกว่ารถราคาทั่วๆไปหรือเปล่า..นั่งแล้วเหาะได้ไหม..ก็..ปกตินะผมว่าหรือว่ายังไม่ได้ลองขับก็ไม่รู้..เวลานั่งต้องค่อยๆกลัวรถเป็นรอย..แหะๆๆ..

ราคารถที่ลองนั่งเมื่อกี้นี้..แหมถ้าให้ผมมาขายเนี่ย..หมดหนี้หมดสินเลยนะเนี่ย...โฮะๆๆๆๆๆๆๆฮิ้วววววว...

เอ่อ..คนนี้เห็นเพือนบอกว่าเป็นดารานักร้อง..ชื่อเตชิน..แต่ผมไม่ค่อยรู้จักนะครับ..รู้จักศิริพร..ต่ายอรทัย..มากกว่านะครับ...อิอิอิ.

"ฐานะไม่เป็นอุปสรรคของความรักและความเป็นเพือน"..ผมเองสำหรับเพือนในกลุ่มนี้ก็คบไปมีความสุขไปตามประสา..ใครจะรวยมากรวยน้อยก็ไม่เป็นไรเพราะทุกคนเป็นเพือนผม..สนุกสนานเฮฮากันไป..เวลามีผมก็บอกว่ามี..ไม่มีก็บอกว่าไม่มี..ผมไม่อายหรอกครับ...

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินไทยให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โส..และบ้านสวนของเรา..ลำใย..