ข้อคิดจากสัตว์มีพิษ

เมื่อตอนเช้าวันพุธ ตื่นขึ้นมาก็พบกับอาการนิ้วกลางมือขวาบวมเป่ง ตอนนั้นคิดอยู่ 2 อย่างที่ทำให้เป็นแบบนี้ อย่างแรกคือนอนละเมอ เอามือไปชกข้างหัวนอน เพราะเคยนิ้วส้นมาก่อนตอนตื่นนอน แต่ครั้งนี้ไม่เจ็บเหมือนลักษณะนิ้วส้นเลยตัดอาการนี้ออกไป 

อย่างที่สองคิดว่าโดนตะขาบกัด  เพราะเมื่อคืนวันจันทร์ต้องสะดุ้งตื่นตอนประมาณตี 1 เมื่อตะขาบมาไต่ที่ขา จำใจต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน ถ่ายภาพเก็บไว้ กว่าจะหลับได้ก็ใจฝ่อ ๆ ไปเหมือนกัน

สรุปก็คือ ตอนวันพุธก็ไม่ได้ไปหาหมอคิดว่าไม่เป็นอะัไรมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกัด ลักษณะอาการคือนิ้วกลางบวมเป่ง มีรอยกัดอยู่ 4 รอย คล้าย ๆ รอยเขี้ยวอะไรสักอย่าง งับนิ้วผม  เพื่อน ๆ พี่ที่ทำงานก็บอกให้ไปหาหมอ แต่ก็ไม่ยอมไป   จนเลยมาถึงวันพฤหัสบดี อาการนิ้วก็ยังบวมเป่งอยู่ งอนิ้วไม่ค่อยได้แต่ไม่มีอาการปวดเลย  จึงตัดสินใจไปหาหมอที่โรงพยาบาล 

หมอวินิจฉัยว่า น่าจะเป็นอาการของรอยกัด เหมือนกับเขี้ยวงู แต่ก็สรุปได้ไม่ชัดเจนอาจจะเป็นนงูกัดแต่ไม่มีพิษ เพราะลักษณะอาการที่ปล่อยไว้ก็ผ่านมาเป็นวันที่สอง ถ้าเป็นงูที่มีพิษร้ายแรง ก็น่าจะแสดงอาการตั้งแต่คืนแรกไม่เกิน 6 ชั่วโมง  แต่คืนก่อนที่ผมจะตื่นขึ้นมา ก็เข้านอนประมาณตี 1 ก็ไม่มีอาการใดจะบ่งชี้ว่าถูกสัตว์มีพิษกัด  แต่เพื่อความไม่ประมาท ก็ให้ผมไปเจาะเลือดเพื่อพิสูจน์ว่าเป็นพิษงูหรือไม่  ผลปรากฎว่าเมื่อไปเจาะเลือดพิสูจน์ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด  สุดท้ายก็ได้ยาปฏิชีวนะมากินแก้อาการบวม

ทีนี้ข้ามเรื่องนิ้วมือไป  มาเรื่องสัตว์มีพิษที่รุนแรงจริง ๆ  เมื่อวานตอนเย็นเลิกงานผมก็ไปสวนอีก

ก็นำมะละกอพี่เพาะไว้ไปปลูกเพิ่มที่สวน  ระหว่างกำลังนั่ง ๆ ปลูกใกล้ ๆ ต้นมะนาวที่ปลูกในยางรถยนต์ ก็เหลือบไปเห็นตัวดำ ๆ นอนขดอยู่ใต้ต้นมะนาว  วินาทีนั้น ใจผมไปอยู่ตาตุ่มเลย สะดุ้งโหยงออกมา  

ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวพักใหญ่ ๆ เมื่อมายืนเพ่ิงพิจารณาดูดี ๆ  ก็เห็นแมลงวันกำลังตอมอยู่้ที่ตัวนั้น  นั่นก็คืองูเห่านั่นเอง มันตายแล้ว นอนตายใต้ต้นมะนาว ถ้ามีใครมาเห็นผมตอนนี้ก็คงจะขำที่ผมยืนหน้าซีดอยู่  เลยถอยออกจากตรงนั้นเดินไปหาตาที่อยู่สวนข้าง ๆ ก็ได้ความว่า แกเดินเข้ามาในสวนผมแล้วก็มาเจองูเห่าแผ่แม่เบี้ยขวางอยู่ตรงหน้าแล้วก็เลื้อยหนีไป แกก็ตะโกนให้ตาอีกคนนึงซึ่งอยุ่สวนติดกันเอาไม้ไผ่มาตี ตีตายก็เอามาให้เป็นปุ๋ยต้นมะนาวว่างั้น 555+ เล่นเอาผมใจไม่ดีอยู่เป็นนานสองนาน แต่ก็ขอบคุณตาไปที่ช่วยตีให้

สุดท้ายเลยได้ข้อคิดว่าเวลาจะเข้าที่รก ๆ ก็ให้อยู่ในความไม่ประมาท หรือมีอาการแบบที่ผมเป็นก็อย่าปล่อยไว้รีับไปหาหมอ  เพราะอาจเจอสัตว์มีพิษทำร้ายไม่รู้ตัว แต่ยอมรับเลยนะครับว่าใจหายจริง ๆ เจอกรณีสัตว์มีพิษติด ๆ กันภายในระยะเวลา 5 วันนี้แบบนี้