เดินทางขึ้นเขาเจ็ดยอด พักแรมระหว่างทาง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    การเดินทางขึ้นเขาเจ็ดยอดนั้นสำหรับผู้ที่แข็งแรง และชำนาญทางจะใช้เวลาเดิน 1 วันเต็มแต่สำหรับพวกเราแล้ว 1 วันก็ได้แค่ครึ่งทาง แต่เป็นครึ่งทางที่ยังไม่ถึงจุดพักแรมที่เขาพักกัน เลยจำเป็นต้องหาที่พักใหม่ ที่อยู่ใกล้แหล่งน้ำ หลังจากที่ทีมนำทางตัดสินใจเรื่องที่พักได้ ก็บอกให้พวกผมไปพักผ่อน ทีมนำทางจะจัดการเตรียมที่พัก และอาหารมื้อเย็นให้

   ถึงแม้จะเป็นที่พักใหม่แต่ถูกใจผมมาก เพราะน้ำตกสวยถึงแม้ว่าทางลงไปยังน้ำตกจะชันมาก จนผมพลาดตกข้างทางไปหลายครั้ง

น้ำตกข้างที่พัก ผมถ่ายด้วยกล้องคอมแพคราคาไม่ถึงสองพัน

สดชื่นขนาดไหนต้องถามลุงพีดู

   สรุปเราพักผ่อน อาบน้ำ ทานข้าวมื้อเย็นกันที่น้ำตกนี้ ส่วนที่พักหลับนอนก็อยู่ใกล้ๆ น้ำตกเพิ่งมาได้ถ่ายรูปเอาตอนเช้า

ที่ผูกเปลนอน

ร่องรอยของข้าศึกโจมตี

หลวงทอกพรานไพรผู้เชี่ยวชาญเส้นทาง หุงข้าวให้เรากิน
หม้อหุงข้าวลูกนี้ที่ผมหิ้วไปด้วยแล้วพลาดตกตรงทางลงน้ำตก
พี่ศักดิ์บอกว่า คนเจ็บไม่เป็นไรอย่าให้หม้อหุงข้าวตก

มื้อเช้าข้างน้ำตก


พร้อมแล้วสำหรับการเดินทางต่อ(ถ่ายรูปนี้ก่อนกินข้าว)

   การเดินทางต่อเพิ่งเริ่มขึ้นสำหรับเช้าวันที่ 7 มีนาคม ความสูงของภูเขาก็เพิ่มขึ้น ความสวยงามของธรรมขาติก็เพิ่มขึ้น ด้วยความสวยของธรรมชาติช่วยให้หายเหนื่อยได้ โปรดติดตามต่อต่อไป...

ความเห็น

ตามมาชมอย่างไว....น้ำตก..ช่วยให้หยเหนื่อยไปเยอะสิคะ ผญ.

ชีวืตที่เพียงพอ..

น้ำเย็นมาก แช่ได้ไม่นานครับกลัวเป็นไข้

ข้าศึกที่ว่ามันคืออะไรคะ เสื้อถึงเป็นแบบนั้นสีคล้ายเลือดเลยคะ :confused:

ข้าศึกคือทากครับ

น้องว่าคิดถูกที่พักที่น้ำตกนี้นะ ดูน่าพักผ่อนตรงนี้จริงๆ แหละ

น้ำตกสวยมากครับ แต่ทางลงชันมากๆ

เสื้อผู้นำทาง  ลายพราง  ผ่านหนามเกี่ยวได้ใช่มั้ย

คนนำทางเขาชำนาญครับป้า หนามคงไม่เกี่ยวง่ายๆ เหมือนพวกเรา

  เช้าวันที่ ๖ เนื่องจากเราออกสาย(ทีมนำทางติดงานแต่งในหมู่บ้าน) เราจึงไปไม่ถึงย่านซื่อที่พักแรมประจำทาง ที่พักใหม่สูงชันจากลานน้ำตก ต้องใช้เชือกผูกต้นไม้เคลียร์ทางให้ขึ้นลงไปหุงข้าวต้มน้ำ อาบน้ำ


   ค่ำนั้นแม่นางทั้งสามอาบน้ำแล้ว ขึ้นเปลดื่มน้ำแร่คนละกรึ๊บขนมน้องดาคนละชิ้น เห็นน้องดากินยากันไข้ขึ้น และตกลงกันว่าขี้เกียจโหนเชือกลงไปกินข้าว มันมืดแล้วด้วย พากันมุดเปลหลับสนิท พี่หยอยรู้สึกตัวบ้างเมื่อเปลโยก เมื่อน้องดาพลิกตัว5555สั่นสะเทือนทั้งเต้นท์


  ราตรีนั้นเดือนหงายแจ่มฟ้ากลางดึก ไม่มีฝน เหมือนฟ้าประโลมใจนักเดินทางบ้านสวน เตรียมเผชิญกับการเดินทางในเช้าวันที่ ๗

ขอบคุณพี่หยอยที่ช่วยเติมเต็ม

หน้า