ครั้งหนึ่ง...ใบปริญญาเคยค้ำคอผม

:good-job: :good-job: :cute: :cute:

ดีใจกับการก้าวที่สำคัญนะคะ

ผมก็คิดอยู่ในหัวตลอดเวลา...มันมีความสุขต่างกันครับ...ผมสัมผัสมาแล้ว...แต่ยังออกมาจากจุดนั้นยังไม่ได้...อย่างเก่งก็แค่ปูทางไปเรื่อย...สู้ๆครับ

เห็นด้วยกับป้าเล็กค่ะ คนเราต้องเข้าใจตัวเองว่าเราชอบแบบใหน แล้วดึงออกมาใช้

ยินดีด้วยค่ะกับก้าวแรกที่สำคัญที่สุดในชีวิต และหากว่แฟนคนปัจจุบันเข้าใจในเจตนารมณ์ของเราด้วย ทุกอย่างก็จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

ตามหาสิ่งที่ตัวเองอยากทำมานานพอสมควรสุดท้ายก็มาจบที่อยากทำเกษตร แต่ติดที่ปัญหาพ่อแม่พี่น้องไม่มีใครเห็นด้วยเลย :uhuhuh:

และยังไม่มีที่ทางของตัวเองที่จะทำ อีกทั้งทุนรอนยังไม่มีเลยขอพักไว้ก่อน ทำสวนและ รอ ร๊อ รอ จนถึงเวลานั้นที่ฝันเป็นจริง

ยังมีมนุษย์เงินเดือนอีกเยอะที่อยากออกมาเป็นเกษตรกรทั้งๆที่ไม่เคยทำมาก่อน การออกมาทำอาชีพอิสระต้องรับผิดชอบทุกเรื่อง ที่สำคัญคือค่าใช้จ่าย บางครั้งก็มีสะดุดมีท้อ  เหมือนที่คุณสิทธิชัยปลูกมะนาวได้ผลอย่างมืออาชีพแต่มีปัญหาการตลาด จะว่าไปผลิตผลทางการเกษตรที่ขายกันแพงๆเช่นถั่วฝักยาวกิโลกรัมละ100  คนปลูกก็ไม่ใช่ว่าจะได้มากมาย คุณปราโมทย์ได้เลือกวิถีที่เดินตามความฝันของตัวเองที่มีอีกหลายคนชื่นชมอยากเป็นอย่างที่คุณเป็น เปรียบเทียบกับอีกหลายคนๆคุณยังอยู่ในสถานะที่ดีกว่า ขอให้กำลังใจนะครับ

:cheer2:

จบเครื่องกล จะไปทำสวนเหมือนกันค่ะ คิดว่าความรู้ทุกสาขาสามารถไปประยุกต์ใช้ได้ในงานเกษตร คุณปราโมทย์ก็คงได้ใช้วิชาออกแบบในการจัดสวนให้สวยงามสมดุลได้ดีกว่าใครๆ สู้ๆนะคะ คุณมาถูกทางแล้ว ขอเป็นกำลังใจไห้ค่ะ

ภาคการเกษตรหลายฅนไม่เคยนึกถึงแต่ที่เราอยู่ได้ทุกวันนี้ก็มาจากภาคเกษตร ทำไปเถอะครับอย่างน้อยเราก็มีความสุขถึงเงินทองไม่มากมายแต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนแถมได้อาหารที่มีความปลอดภัยต่อสุขภาพไว้กินอีกกินไม่หมดก็แจก แลก ขาย ได้ ให้ฅนอื่นว่าเราบ้านั่นแหละเราจะดี....ใบปริญญาเอาไปแลกข้าวกินไม่ได้หรอกแต่เอาไว้เป็นเครื่องประดับได้.....สู้ต่อไปครับ

เหมือนน้องไพตอนที่จะออกจากงาน 

เพื่อนเขาถามว่าไม่เสียดายความรู้เหรอ..น้องไพบอกว่า"ทำอะไรใช้ความรู้ได้เหมือนกัน การเรียนจบปริญญาก็เพียงแค่ให้มีโอกาสมากกว่าคนอื่นเท่านั้น"