เพื่อนๆ วงตะกร้อเลี้ยงส่ง

25 มกราคม 2550

วันที่ 25 มกราคม เป่็นวันที่เตะตะกร้อกับเพื่อนๆ วันสุดท้าย และมีการเลี้ยงส่ง ที่หน้าบ้าน อ.ไพรัช มีเพื่อนเป็นนักดนตรี ที่เตะตะกร้อด้วยกัน มาบรรเลงเลงให้บรรยากาศเป็นไปด้วยความสนุกสนาน ผมเมาเบียร์จนต้องกลับไปก่อน

นึกแล้วก็ใจหายเพราะเพื่อนบางคนเล่นตะกร้อกันมาเกือบ 7 ปี สังคมของคนเล่นกีฬา ต่างวัย ต่างอาชีพ ต่างฐานะ ต่างความรู้ แต่ชอบตะกร้อเหมือนกัน ความรักความผูกพันธ์ย่อมไม่จางหาย

เช้าขึ้นตื่นขึ้นมายังปวดหัวไม่หาย แต่ยังพอไหว ทำเวบ sothorn.org ดีกว่า
วันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วที่จะอยู่ภูเก็ต พรุ่งนี้ก็จะได้กลับบ้านแล้ว

โกผล
อ​. ​ไพรัช
อ​.​สมชาย
จ่า
พี่​เคล้า
พี่​เขียว
โกแดง
พี่หนวด

ความเห็น

กลับมาอ่านทุกบล็อกที่น้องเขียนแล้ว อยากค้นหานะ เพราะเก่งหลายเรื่อง และมีความคิดเป็นของตัวเอง อยู่บนพื้นฐานที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่น

และแถมหากไม่มีน้องโสทร ยายอิ๊ดคงไม่ได้ความรู้และแลกเปลี่ยนอะไรๆจากเพื่อนร่วมสามาชิกบ้านสวนพอเพียง ขอขอบคุณด้วยใจจริงคะ 

อีกเรื่องน้องโสทร พี่ต้องเป็นกองเชียร์อีกแล้ว เพราะตอนนี้เป็นเพราะไอ้ลูกหวดตีลังกานี่แหละเลยมีสามีจนทุกวันนี้ เวลาเสวนาสงสัยต้องแข่งกีฬา แต่ไม่รู้ตอนนี้หวดได้ม้าย หลบลูกระเบิดแถวพื้นที่สีแดง มีโอกาสคงได้รู้จักกันค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ผมมีความสุขที่ผมได้ให้ความรู้คนอื่น ผมทำแบบนี้มาตั้งแต่ปี 1999 แต่เป็นความรู้เกี่ยวกับ Linux
ที่ทำอย่างนี้มันนึกถึงความลำบากของตัวเองในวันที่เราไม่รู้ในวันนั้น  แต่พอเรารู้แล้วเราก็ช่วยร่นเวลาเรียนรู้ของเขาได้

เรื่องเกษตรก็เช่นกัน วันที่ผมลาออกกลับมาบ้าน มันมืดแปดด้านไม่รู้จะทำอะไรอย่างไร
เพราะฉะนั้นถ้ามีความรู้ให้กับคนที่คิดเหมือนเรา เขาก็ไม่ต้องเสียเวลามานั่งมืดแปดด้านเหมือนที่ผมเคยเป็น

ก็ขอขอบคุณยายอิ๊ดเช่นกันครับ ที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้

ปล. ผมเล่นตะกร้อได้ แต่เตะแบบตีลังกาไม่เป็นครับ

ยังติดต่อกันอยู่หรือเปล่า อ่านรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้กลับมาจารึกใว้ว่าอ่านแล้วค่ะ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ก็ยังติดต่อกันอยู่บ้าง บางคนครับ เพราะบางคนก็ไม่ได้สนิทมาก

Tongue outมีเว็บแบบนี้ก็ดีนะ มีประโยชน์ดี  ประหยัดด้วย