ข้าราชการอย่างพี่..บิ๊กซีไม่มีขาย..

ตำแหน่งของผมในการรับราชการพลเรือนคือ.นักวิชาการ..ระดับชำนาญการ..รับราชการมากว่า 15 ปี..ไม่เคยมีชุดสีกากี.หรือชุดปกติขาวเลย..เนื่องจาก 1. บุคลิกผมไม่เหมาะกับชุดนัก (ไว้เคราแพะ.ใส่ตุ้มหูข้างหนึ่ง.ชอบสวมแว่นดำ)..2.แต่งเครื่องแบบทำอะไรนอกกรอบแล้วไม่สบายใจ.(ไปทำธุระในเวลางาน.ไปในสถานที่อโคจร.หรือกินน้ำหมัก).3.ภาระงานออกแนวลุยๆ..4.ไม่ชอบอะไรที่เป็นทางการรู้สึกอึดอัด.5.คิดเสมอว่าการเป็นคนดีไม่ได้อยู่ที่ชุดทำงาน..แต่เนื่องในวันที่ 5 ธ.ค.ที่ผ่านมาหน่วยงานให้แต่งชุดสีกากี..เพื่อลงนามถวายพระพร..ผมถึงมีชุดเป็นครั้งแรก..แต่ช่วงนี้ภาระงานของผมจะออกพื้นที่ตลอด..ทำให้การแต่งชุดเครื่องแบบสีกากีไม่จำเป็นเท่าไหร่..เลยได้ใส่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น..

การออกพื้นที่ตามภาระงานของผมทำให้รู้ว่า..ความขาดแคลนและการขาดโอกาสยังมีอีกมาก..ในเขตพื้นที่รับผิดชอบ..แน่นอนว่าผมหรือหน่วยงานของผม..ไม่ได้มีภาระกิจหรืองบประมาณมาเติมเต็มในส่วนที่ขาดแคลนโดยตรง..ผมเองก็เป็นคนไทยคนหนึ่งในเมื่อเพือนร่วมชาติของผมเดือดร้อน..การหาวิธีช่วยตามกำลังอำนาจและหน้าที่ที่มีอยู่..โดยอาจจะพลิกแพลงบ้าง..ผมก็ยินดีที่จะทำภายใต้กรอบของระเบียบที่ถูกต้อง..บอกตรงๆครับเห็นสภาพแล้วรับไม่ได้จริงๆ..ไม่ใช่ว่าหน่วยงานที่ดูแลอยู่ไม่ดี..แต่อย่าลืมว่าหน่วยงานนั้นๆ.ก็อยู่ในส่วนพื้นที่ที่ขาดแคลนเช่นกัน..(แล้วจะเอากำลังที่ไหนมาช่วย).

ตัวอย่างหนึ่งของความขาดแคลน..1.ศูนย์เด็กแห่งนี้ไม่มีมุ้งลวด..2.พื้นปูเสื้อน้ำมัน.3.ที่นอนมีไม่ครบ.4.อุปกรณ์การสอนไม่เพียงพอ..5.ไม่มีทีวี.คอมพิวเตอร์.ครูที่นี่ร้องกล่อมกันสดๆครับ..6.มีครูคนเดียว..7.ค่าตอบแทนครูน้อยจนผมอึ้ง..8.มีเด็กประมาณ 15 - 20 แล้วแต่วัน.9.ไม่มีพัดลมเพดาน..มีพัดลมตั้งพื้นเก่า 2 ตัว..10.มีโต้ะนั่งเรียนแต่เกือบจะขาดสภาพความเป็นโต้ะ.11.ห้องน้ำก็ไม่ค่อยดีนัก..12.พ้นจากห้องออกมาก็เป็นดินหน้าฝนก็.ลำบาก..หน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่มีใครเมินเฉยหรือไม่ใส่ใจ..เพียงแต่ช่วยในส่วนที่จำเป็นเร่งด่วนก่อน..ศูนย์นี้อยู่ที่ ตำบลหนามแท่ง อ.ศรีเมืองใหม่ จ.อุบล..(แล้วตอนนี้รู้หรือยังว่าทำไมมะโหน่งถึงรับบริจาคของให้พี่แดง)..

ผมและเจ้าหน้าที่อีกท่านหนึ่ง.นายประสิทธิ์  สุวรรณเกตุ..ใช้อำนาจหน้าที่..วิชาเทพ.วิชามาร.ขอ.ไถ.ข่มขู่..จนสามารถได้ปูน.กระเบื้อง.พัดลม.ทีวี(มือสอง).ขนม.ตุ๊กตา.เสื้อผ้า.และจัดทำโครงการร่วมกับอบต.หนามแท่งเพื่อฟื้นฟูศูนย์เด็กเล็กแห่งนี้.ทั้งนี้ไม่ได้ทำเพื่อใครทั้งนั้น.แต่เพื่อเด็กๆที่เป็นกำลังของชาติจะได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นแม้จะเป็นเพียงส่วนน้อยก็ตาม..

เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นไหมครับ..ผลสำเร็จส่วนหนึ่งมาจากประชาชนและกลุ่มผู้นำท้องถิ่นที่มีส่วนร่วมในการดำเนินกิจกรรม..ผมและนายประสิทธิ์เป็นแค่ผู้จุดประกายไฟขึ้นมา..ใช้วิชามารบวกอำนาจหน้าที่ที่พอจะมีอยู่บ้างผลักดันอยู่ข้างๆ..แน่นอนว่าปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินงานก็ต้องมีบ้าง..เพราะสไตล์การทำงานของผมค่อนข้างจะนอกกรอบ..แต่ถ้าคนส่วนมากได้ประโยชน์อื่นๆผมถือว่าเป็นเรื่องรองลงไป..

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..