ตัดสินใจ ... “บ้า ! ว่ะ”

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     3 – 4 วันมานี่ ... มีบ่อยครั้งที่ ข้าพเจ้า เข้าสู่ภาวะ ตริ ใคร่ครวญ .... ว่า ...

               “ควร ... บ้าไหม ?”

     หลังจาก ... นำบริบท ของตนเอง & สังคม เข้าสู่กระบวนการคิดแล้ว ... ตัดสินใจว่า ...

            “บ้า ... ก็ ... บ้า ว่ะ!

     แล้ว ไหน ๆ จะบ้า ทั้งที ... บ้าคนเดียวทำไม ... หาคนช่วยบ้าดีกว่า ... ท่านจะร่วมบ้ากับข้าพเจ้าไหมเอ่ย

     เรื่อง ของเรื่อง ... ก็สืบเนื่องมาจาก  บล็อก หลาย ๆ บล็อก ที่ข้าพเจ้า ได้ อัพโหลดไปแล้วนั้น มีสมาชิกจำนวนไม่น้อย  ได้แสดงความคิดเห็น ต่อกรณีย์ บริบทสังคม ด้านพฤติกรรมมนุษย์ ยุคปัจจุบัน ที่เปลี่ยนไป จากอดีต ...

     ปัจจัยที่เปลี่ยนไป มีหลายด้าน รึจะอนุโลมเรียกว่า “หลายมุม” ก็คงไม่ผิด ...

     ข้าพเจ้า ซึ่งมีสภานะภาพเป็นสมาชิกแห่งสังคม เฉกเช่นกับท่าน ... ก็จำต้องมีปฏิสัมพันธ์ ในทุก ๆ ด้าน ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่

     จึงจำเป็น ที่ข้าพเจ้า ... ต้องกำหนด “สติ” เมื่อมอง ไปกระทบด้านใด ด้านหนึ่ง แล้วต้องใช้ “สัมมาทิฐิ” เป็นแว่นขยาย เพื่อจะได้ ไม่ผิด หลง ออกนอกวิถีพัฒนาตนเองให้เป็นมนุษย์

     “ปลาเป็น ไม่ลอยตามกระแสน้ำ” ... เป็นประโยคเตือนใจ ที่ไพเราะ ... แต่จะใช่นัยว่า ...  “ปลาเป็นต้องว่ายทวนกระแสนำขึ้นไป” กระนั้น ฤๅ ... เป็นประเด็นที่ ข้าพเจ้ายกมาให้ตัวเองขบ

      ... การจะกระโจนลงไปในกระแส ... แล้วว่ายทวนกระแสนั้น มันก็เหนื่อยแรง อักโขอยู่นะ ... ท้ายสุด ถ้าหมดแรงกลางกระแสล่ะ ... เคยถามตัวเองไหม ว่า ... “แล้วจะทำไง ?”

     ถ้ายังไม่เคยถาม ณ บัดเดี๋ยวนี้ ... ต้องถามแล้วล่ะ ... ถามตัวเองนี่แหละ ...

        แล้วให้ “สัมมาทิฐิ” ในตัวเรานี่แหละเป็นผู้ตอบ

     โอ ... งั่น .... “ลอยตามกระแส”  ดีกว่าเนาะ ! ....

         ก็ไม่รู้ซี ! … แล้วจุดหมายปลายทางของชีวิต เราอยู่ที่ไหนล่ะ ... ได้กำหนดไว้รึเปล่า ... หากกำหนดไว้ ... แล้ว

     การปล่อยให้กระแสพัดพาไป .... ยังจะสู่จุดหมายชีวิต ที่ตั้งไว้ได้รึ ... ก็

       ต้องถาม ตัวเอง และให้ สัมมาทิฐิ ตอบอีกนั่นแหละ

     ท่ามกลาง “กระแสที่ผันผวน” ... ข้าพเจ้า จึงต้องพยายามตั้งสติ คัดกรอง มองว่า

          กระแสใด ส่งเสริม อารมณ์ที่ก่อเกิดจาก สัญชาติญาณดิบ ... กัดกร่อน หิริ – โอตตัปปะ เป็นต้นเหตุแหงความ หย่อนยาน ... ปล่อยปละละเลย ต่อการรู้จักควบคุมอารมณ์ อันมีบ่อเกิดจาก “สัญชาติญาณดิบ” ... ก่อเกิดความถดถอย ต่อคุณสมบัติอันบ่งชี้ ความเป็นมนุษย์ ... โน้มน้าว ชักจูง ให้เดินกลับไปสู่ อนารยะ ... กระแสนี้ แม้ข้าพเจ้า จำต้องลงไป ว่าย วน อยู่ด้วย ... ก็ ควรระมัด ระวัง ! อย่าให้ปนเปื้อน เข้าสู่ ทวาร ใด ๆ ... เพราะ “มิควรแก่การนำมาเป็นเครื่อง อุปโภค บริโภค

       กระแสใด มีอำนาจ กัดกร่อน ขัดเกลา ถลุงแยกเอา “สัญชาติญาณดิบ” ทิ้งไป ... สร้างคุณค่าใหม่ ให้มีพัฒนาเป็นค่าบวก รู้จักควบคุมอารมณ์ ที่ผุดจาก สัญชาติญาณดิบ ... เพื่อเพิ่มคุณสมบัติ อันบ่งชี้ ความเป็น “อารยะ” ของมนุษย์ ... กระแสนี้นี่เล่า ที่ควรค่าแก่การ อุปโภค บริโภค

ก็รู้อยู่ ว่าไม่ปกติ ...

แทนที่ จะมอง และพัฒนาตัวเอง ...

กลับแส่มองออกนอก ... “แล้วอยาก” ... อย่างนี้ ท่านว่า ...

“ข้าพเจ้า ... บ้าไหม ?”

ฮึ ๆ ๆ ๆ ... เอ้า ... บ้า ... ก็บ้า ว่ะ

 

ความเห็น

สำหรับจ๋าแล้ว เรื่องบางเรื่องอาจไม่จำเป็นที่จะต้องมองเหมือนบุคคลอื่นค่ะ


เราอาจจะมองต่าง คิดต่าง คิดนอกกรอบบ้างก็ได้ค่ะ ไม่แปลก และไม่คิดว่าบ้าLaughing


เรื่องราวบางเรื่อง เราไม่ได้มองหรือคิดไปตามกระแสของบุคคลอื่น


เพียงแค่เราก็อยากมีจุดยืนเป็นของตัวเราเองบ้างค่ะ


 

  ด้านเดียวกัน ยังเห็นไม่เหมือนกัน นี่ครับ ... เรื่องธรรมดา

Laughing เม้นไม่ถูก 555

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

  ม่าย เปน ราย ... แค่อ่าน เฉย ๆ ก็ยังดี

คุณลุงไม่บ้าหรอกค่ะ --แต่บัวริมคิดว่าคุณลุงอยากเตือนเพื่อน พี่-น้อง สมช.ทุกท่าน ให้รับแต่ส่งดีดีเข้ามา สิ่งไหนที่ไม่ดีก็ไม่ควรรับเข้ามา --และก็เป็นการยากมากนะคะ เพราะสิ่งไม่ดีมักมีตัวชักนำ(สิ่งเร้า)ที่น่าสนใจ และท้าท้าย--(เราทุกคนต้องพยายามอย่าให้กระแสไม่ดีมากัดกร่อน"หิริ โอตะปะ"ของเรา กระนั้นหรือคะคุณลุง)--ขอบพระคุณมากค่ะ--ยินดีปฏิบัติตาม นะคะ

  ฮุ ๆ ๆ ... ชื่นใจ

     ที่ยังมีคนทำใจ ... มองว่าเราไม่บ้า

บางทีก็ฉุกคิด ยั้งบ้าง บางครั้งก็พิมพ์ข้อความ บางประโยคแสดงความคิดเห็น แต่ไม่ได้บันทึกลงไปตอนท้าย ด้วยคิดว่า ถ้าไม่เห็นด้วยก็ไม่เห็นจะต้องบอกว่าคิดต่าง ให้เจ้าของบล็อกได้รับความขุ่นหมองในจิตใจ และจะแสดงตัวตนในด้านหนึ่งที่ ดิบ เปรียบการระบายเพื่อตนปลอดโปร่ง ไม่เกรงใจผู้มีจิตใจดีงามพลอยกระทบไปด้วยครับ ขอบคุณที่สะกิดให้ได้คิด

 ดีใจที่ได้รับ สุขใจยิ่งกว่าที่ได้แบ่งปัน

    ทันทีที่ บล็อก ถูกนำขึ้น ... มันก็เป็นสาธรณะ ไปแล้ว

   ผู้ขึ้น "ต้อง" บริจาค "ใจ" ให้สาธารณะด้วย ...

      คือ พร้อมรับ วิพากย์ วิจารณ์ ได้ทุกด้าน ทุกกรณีย์ ...

         Feed back ของทุก ๆ ท่าน ไม่ใช่ "อาหาร" แต่ คือ "โอสถ"

    จึงต้องขอบคุณ ทุก ๆ ท่าน ... ที่ช่วยกันประทานโอสถ

เข้าอ่านที่ไร  ไม่เคยเบื่อจริงๆ มีแต่นั่งอมยิ่มน้อยๆทุกครั้ง ถ้ายิ่มใหญ่เดี๋ยวคนข้างๆมันจะว่าบ้า  

  ยิ้มเหอะนา ... ซักวัน จะเป็นไรไป .... ฮุ ๆ ๆ ๆ ....

หน้า