อำลาปอเทือง ไถที่ปลูกข้าว

จากทุ่งปอต่อไปเปลี่ยนเป็นทุ่งข้าว ผมเคยลองจับรถไถเดินตามแบบนี้เหมือนกันตอนเด็กๆ กลับบ้านเมื่อยทั้งตัวเลย เพราะเวลาเดินตามเหมือนรถมันเขย่าอยู่ตลอดเวลา

 บายเลยทีนี้น้องโสทร มีคนอีช่วยน่ำลุยเหม็ด หาแต่ค่าน้ำมันรถไว้นิ พี่ดูๆแล้ว รวมๆเป็นหมื่นแน่

เห็นดินแล้ว ต้องบอกว่า ข้าวต้องงามแน่ๆ  ก้ออยากปลูกข้าวไร่เหมือนกัน จำได้ว่าตอนเด็กๆ ข้าวที่เก็บครั้งแรก หุงเสร็จจะหอมมากๆ 

พี่โสใช้ข้าวพันธ์อะไรค่ะ    ก้อเคยปลูกข้าวแบบนี้ค่ะ  เอาไว้ปัก แล้วหยอดข้าว เอาเท้ากลบดิน 

ก้อว่า อาชีพเกษตรกร ถ้าทำได้ น่าภูมิใจมากๆนะค่ะ  ยังดีที่สมัยนี้ใช้รถไถ   เพราะตอนที่พ่อทำนา  พ่อใช้วัวไถนาค่ะ  ทำนาได้ข้าวแค่พอกิน ไม่เคยขาย

ปลูกทุกอย่างไว้กินเอง  จนถึงปัจจุบัน ที่บ้านพ่อยังมีของที่พ่อปลูกไว้เลย  อยากกินอะไรก็ไปขุด ไปเก็บเอา  เรียกว่า ปลูกครั้งเดียว กินกันชั่วลูกชั่วหลาน 

ฮือ น่าเป็นห่วงนาข้าว(ในอนาคต) ถ้าฝนไม่ตกคุณโสทรจะทำยังไงดีค่ะ  สงสัยต้องหิ้วน้ำเดินรด  เหมือนรดผักหรือเปล่าค่ะ

เห็นความงดงามของทุ่งปอเทืองไปแล้ว

คงจะได้เห็นความงดงามของทุ่งข้าว

เขียวขจี..ในไม่ช้านะคะ