ดอกพุดทุ่ง....ดรุณีน้อยแห่งท้องนา. ป่าโคก.......

.....สะอ้าน สว่าง กระจ่างจิต
ชวนพิศ สวยใส ไร้เดียงสา
นวลแจ่ม ชูช่อ ผุดกลางนา
ไม่เดียงสา แต่ทรหด อดทน
ชูช่อ ไม่ท้อ แม้เปลวแดด
แม้นแผด ร้อนผ่าว เจ้าไม่สน
แม้นฝนซัด ยังชื่น รื่นกมล
จะร้อนฝน ลมหนาว เจ้ายังงาม…….

พุดทุ่ง,พุดนา, อีสานบ้านป้าหน่อย เรียกมูกน้อย..
มีชื่อเรียกตามท้องถิ่นต่างกันออกไป
หัสคุณใหญ่ ถั่วหนู (สุราษฎร์ธานี); สรรพคุณ (สงขลา);
หัสคุณเทศ (พังงา); โมกเกี้ย(สระบุรี); โมกเตี้ย (สระบุรี ภาคใต้);
โมกนั่ง (ภาคเหนือ); พุดน้ำ พุดป่า นมราชสีห์ นมเสือ น้ำนมเสือ
พุดทอง พุดนา มูกน้อย มูกนิ่ง มูกนั่ง โมกน้อย....และได้ยินเรียกชื่อบ้านๆ อีกหลายชื่อ 

หมอยาสมุนไพรพื้นบ้านจังหวัดอุบลราชธานี
 และ หมอยาพื้นบ้านอีสาน ใช้ ราก ต้มน้ำดื่ม แก้บิด ถ่ายเป็นมูกเลือด
แก้ท้องเสีย หรือ ผสมรากติ้วขน ต้มน้ำดื่มแก้ผิดสำแดง
ต้น และราก มีรสร้อน ใช้ขับเลือด ขับลม กระจายเลือดลม 
ราก ผสมกับ อ้อยดำ ข้าวสารเจ้า แช่น้ำดื่มแก้อาเจียน
ตำรายาไทย  ใช้   ต้นและราก รสร้อน ขับเลือด และหนองให้ตก ขับลม
กระจายเลือดลม ขับพยาธิ 
เปลือกและราก แก้อาการท้องร่วง

ดรุณีน้อย กับวิถีทุ่ง
......ยามเย็น ตะวันคล้อย เสียงผู้เฒ่าชาวโคก เรียกหลาน
"หล่าเอ้ย  ไปเก็บดอกมูก อยู่คันแท ไห่นา กกหว้า
มาให้แม่แหน่หล่า แม่สิบุญชาพระ " เช่นนี้ คือเป็นความผูกพันธ์
ของชาวโคก กับ ดอกมูกสีขาว หรือทั่วไปเอิ้นว่า “พุดท่ง,พุดนา”
ที่ออกดอก อรชร งามตาอยู่กลาง ท่งนา ป่าโคก 
บ่อว่าสิเป็นยามฮ้อน ยามหนาว  สิฝนตก แดดออก
ดอกมูก กะออกดอกถอกยอด สะพรั่งและส่งกลิ่นหอมอ่อน
โชยจาง ๆ ยามตั้งใจดม  ความหอมก็จาง หาย
พอจะคล้อยห่างไป กลับโชยกลุ่นกลิ่นต้องสำผัส......
..นี่กระมัง เสน่ห์  ดังสาวทุ่งที่แม้นไม่โดดเด่น แต่คงทน ทรหด
ไม่จางความสวยและน้ำใจอันประเสร็ฐ  ตลอดมา................

กลับไปบ้านโคกมา เลยเก็บภาพฝัก ของเจ้าพุดทุ่งมาฝาก
ยังไม่แก่พอจะเก็บเมล็ด ให้พี่น้อง ไปเพาะได้ อดใจรออีกสักนิด ... ต้นๆ ธันวา น่าจะแห้ง
จะพยายามเก็บเมล็ดให้ทัน ก่อนลมจะพัดปลิวหายเข้าป่า เอามาแบ่งพี่น้องให้ลองเพาะกันดู ค่ะ

....สะบายดี พี่น้องป้องปาย ห่างหายไปดนเติบ
บ่อได้มาลงบันทึก งมๆ ซาวๆ  กว่าจะออกมาได้ 1 บันทึก
แต่ ก็บ่อได้ ห่างหาย ความเป็นพี่น้อง ฮักแพง กันคือเก่า ล่ะจ้า 
...ด้วยจิตคารวะ ...ป้าหน่อย เมืองอุบล คนพิบูลมังสาหาร...จ้า