เมื่ออวดอุตริ ... รับเขามาเลี้ยง ...

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     งานนี้ ... เอ ... เรียก ‘งาน’ ... ได้ไหมเอ่ย ... ก็ ไม่ใช่ ... “แรง x ระยะทาง” ซะหน่อย

     เอ้า จะเรียกว่าอะไรก็ช่าง ... แต่ ทว่า ... “ใหม่ เอี่ยมอ่อง สำหรับข้าพเจ้า ... !”  ทีเดียวเจียว ... ขอบอก

         เรื่อง ของเรื่อง ... มาจาก

     เย็น วันหนึ่ง ... เสร็จจาก สนุกในสวน ... ที่ไม่ใช่สวนสนุก

         ขณะเดิน ... ย้ำ ... “เดิน” จริง ๆ ... เดินจริง ๆ ให้ ฟ้าลั่น ซีเอา ... สาบาน

     อันว่า ... นอกจาก งานสนุก ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ตามสภาพกำลัง ในวัยที่หันกลับไปชะเง้อหลัง ... เห็นช่วง “เยาวน” ที่เคยเดินผ่านมา ... คล้อยห่างอยู่ลิบ ๆ ... แล้วก็ ... การเดินนี่แหละ เป็นอีกสิ่ง ที่ข้าพเจ้า ยังเข้าไปสัมผัสบ่อย ๆ เมื่อโอกาสเอื้อ

     เพราะเป็นอีกช่องทางหนึ่งในการหากำไรจากงาน มาหล่อเลี้ยง สุขภาพกาย & สุขภาพจิต ...

     กำลังเดินจะผ่านบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่คนละฝากถนนที่ข้าพเจ้ากำลังเดินอยู่

         “จาว ... จาว” ...

     เสียงตะโกนเรียก สรรพนาม ... ที่คนพื้นถิ่นบ้านข้าพเจ้า ใช้เรียก ผู้ชายที่เคยบวชเป็นพระมาแล้ว ... ลอยข้ามถนนมา ในระดับเสียงที่พอจะได้ยิน ... เหลียว ไปดูทางต้นเสียง ... ด้วยสัญญาเดิมที่บอกตัวเองว่า … ‘นั่น เขา เรียกเรา

         เห็นต้นเสียง ยืนมองมาที่ข้าพเจ้า ... พร้อมกิริยากวักมือเรียก อยู่ที่ลานหน้าบ้านของเขาเอง

      เหลียวหลัง ... ดูหน้า ... ตามแนวถนน อีกครั้ง ... บอกตัวเองว่า 'ว่าง ... ปลอดภัย' ... เดินข้ามไปหา ... เขาไม่พูด ไม่รอ แต่แสดงอาการเชิญแขกด้วยการ หันหลังกลับ เดินนำไปยังระเบียงใต้หลังคาหน้าบ้าน ... หมุนตัวกลับ มาทางข้าพเจ้าก่อน หย่อนก้นบน Terrace ข้างเสา ... ข้าพเจ้า เดินตามไปแหมะก้น ประจันหน้า

     “เคว้า วัง ทาง โย ... หนึกหวาผ่น แหล่ว” เสียงบอกด้วยภาษา และสำเนียงพื้นถิ่นใต้ ออกมาจากปากเจ้าของบ้าน ... โดยที่ข้าพเจ้า ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก .. ซึงสรุป ความได้ว่า ‘เฝ้าดูทางอยู่ คิดว่าจะผ่านไปซะแล้ว’

     ข้าพเจ้า จึงเอ่ยบอกบ้าง ทั้ง ๆ ที่บทสนทนา ประโยคแรกของเขาไม่ใช่คำถาม

        “ทำ ไปเหรือย ๆ อิล๊อก ช๊อก แช๊ค ” (ทำอะไร ต่อมิอะไร เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปเรื่อย ๆ) ... แล้วเอ่ยถามต่อ “พรือ” (มีอะไรเรอะ)

     “ม้าย” ... เสียงปฏิเสธ แบบไม่ตั้งใจหลุดจากปากคู่สนทนา ... แล้วพลิกหน้าเหรียญ ... ด้านสาระ มาแสดง

     “วันหนี่ ถ้าย เก็บ หน่ามบัวฮิมะ ดายตัวขะลุย เก็บหว่ายห้าย ทุ่งนึง ... เพื่อหวาจาวติเอาไปเหลี่ยง” (ถ่ายบัวหิมะ เก็บน้ำไว้ ... ได้ตัวเยอะ เลยแบ่งเก็บไว้ให้ถุงนึ่ง เผื่อคุณจะนำไปเลี้ยง) ... หยุดเพื่อหายใจ หรือ จะทิ้ง ระยะดูท่าที ข้าพเจ้าก็ยากจะคาด ... แล้วประโยคคำถาม ก็ตามมา ...

         “อิเอาม้าย อ่ะ” (จะเอารึเปล่า)

      “เอา” ... ข้าพเจ้าตอบ โดยไม่ลังเล ... ทั้ง ๆ ที่ใช่จักมี เจตนาดั่งว่า ... ออกจะเป็นการตอบคล้ายถูก Program ไว้กระนั้นแหละ

     จากนั้น ก็สนทนา กันสารพัดเรื่อง ตามที่วงสนทนา ... เอ .. เรียกวงไม่ได้ซีนะ ก็มีกันแค่สองคน ... เอาว่า ตามแต่ใคร จะนึกยกอะไร ขึ้นมานำบท ...

     แน่ละ ... หนึ่งในเรื่องที่สนทนา คือ ... “การเลี้ยง Kefir” ... จนตะวันชิงพลบ ...

         “กลับ แหล่ว” (กลับล่ะ) ... ข้าพเจ้าบอก เจ้าของบ้าน พร้อมขยับลุก

     “ท้า เดียว ตะ” (รอสักครู่นะ) ... เขาบอกแล้ว เดินเข้าบ้านไป ... ประมาณอึดใจ ... กลับออกมาพร้อมถุงพลาสติก ในมือ ... ยื่นส่งให้ ... ข้าพเจ้ารับมา พลิกดูอย่างไร้จุดประสงค์ พร้อมวลีขอบคุณ ... เดินออกพ้นลานบ้าน เลี้ยวตามถนน มุ่งกลับบ้าน

     ถึงบ้าน ... เปิดตู้เย็น ส่งถุงทื่ถือติดมือมา เข้าฝากไว้ โดยมิได้บอกกล่าว

         วันรุ่งขึ้น ...

     กระบวนการเลี้ยง Kefir ภาคทฤษฎี ที่ได้รับการประสิทธิ์ประสาท มาเมื่อเย็นวาน ถูกยกเข้าสู่ฐานปฏิบัติ ด้วยการะบวนการ Trial and error

            นับจากวันนั้น ... มาอีก 7 วัน

 

 

 

 

 

     ประคองออกมาดู

     นี้ คือสิ่งที่เห็น ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     เอ้า ... ขยับมาใกล้ ๆ ซีครับ

     เห็นชัด ยัง ... หน้าตา ... โอ ... ผิดอีกแล้ว !

     รูปลักษณ์ แบบนี้แหละ ....  Milk Kefir

     ที่คนให้มา เรียกเขาว่า ... “บัวหิมะ”

 

 

 

 

 

     บล็อกนี้ ต้องขออนุญาต จบกันง่าย ๆ งี้แหละ ... ก็บอกแล้วนี่ครับ ว่ายังอยู่ในขั้น Trial and error

         ขืนเอาความ “ไม่รู้” ... มา “ชี้”

            ก็ได้ ... “หลงป่า ... ตกเหว” ... ทั้งผู้ชี้ ผู้ตาม กันเท่านั้นแหละ

 

ความเห็น

เปิดอ่านทีไรได้ให้คิด เกิดความรู้เพิ่มทุกครั้งไป  ขอบคุณครับ

Trial and error คนไทยมาแปลว่า ผิดเป็นครู ในมนุษย์การเรียนรู้แบบนี้จะพบได้บ่อยมากในการเรียนรู้ที่ไม่ต้องใช้สมองส่วนหน้ามากนัก เช่น การเล่นกีฬา การเล่นดนตรี สิ่งไหนทำแล้ว เก่งขึ้นก็จะทำต่อไป สิ่งไหนทำแล้วแพ้ก็จะพยายามไม่ทำอีก (ที่มา:วิกิพีเดีย)

 ดีใจที่ได้รับ สุขใจยิ่งกว่าที่ได้แบ่งปัน

    "สิ่งไหนทำแล้ว เก่งขึ้นก็จะทำต่อไป สิ่งไหนทำแล้วแพ้ก็จะพยายามไม่ทำอีก"

      ครับ ... นั้นแหละ คือ สิ่งที่ผม อนุมาน เอาว่า มันคือ "ปริยัติกรรม" ที่น่าจะนำไปเป็นองค์ความรู้ เพื่อให้การ "ปฏิบัติ" ครั้งต่อไป สู่เป้าประสงค์ได้ตรง และเร็วขึ้น

      "แพ้" ... ในความรู้สึกของผม ... จึงไม่ใช่ความล้มเหลว ครับ

          แต่เป็นครู ใน "ปริยัติกรรม" ที่ชี้บอกว่า ทางนั้น มีอุปสรรค

 

    "สิ่งไหนทำแล้ว เก่งขึ้นก็จะทำต่อไป สิ่งไหนทำแล้วแพ้ก็จะพยายามไม่ทำอีก" ขณะอ่านก็มีความคิดว่าหากมีความ "จำเป็น" จะต้องทำสิ่งนั้นให้สำเร็จ คือ ชนะ เรามาปรับเปลี่ยนความคิด พิจารณาด้วยเหตุและผลว่าทำไมถึงแพ้ควรแก้อย่างไร ทำอย่างไรถึงจะชนะ แล้วเริ่มลองใหม่ ครั้งที่ 2 ที่ 3 เมื่อสำเร็จเราก็จะเก่งขึ้นเช่นกัน อันนี้ขอคิดแบบไร้ทฤษฎีใดๆรองรับนะคะ

 

   ถูกต้อง นาครับ ...

     ความคิดที่ว่ามานั้น ไม่ผิด ... ถึงแม้จะมีบางท่าน บอกว่า "ไม่จำเป็น" ... แต่ก็จะทำต่อไป เพราะมี "ฉันทะ"

     ก็คงจะไม่ผิด เช่่นกัน ... ทั้งนี้ ทั้งนั้น โดยสมองที่ล้า ลงทุกขณะของผม เห็นว่า  อยู่ที่ paradigm และ จุดยืนของผู้มอง รวมทั้ง มุมของบริบททีผู้มองเห็นอยู่ขณะมอง

ข้าน้อยคารวะท่านลุงและท่านพี่ด้วย เรื่องนี้ไม่ถนัด

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

   ลุงเองก็ไม่ถนัด เพราะไม่เคยเลี้ยงมาก่อน ...

     แต่เขาให้มาแล้ว ก็ต้อง ลองผิดลองถูก ...

   ผลออกมาอย่าง ไร ถือว่า สำเร็จทั้งนั้น ... เพราะจะได้รู้กันไป

จุ๋มก็อยากเลี้ยงเป็นเหมือนกันค่ะ  แต่ทำทีไรก็ออกมาเป็นอย่างนี้ทุกที  แค่ข้ามคืนเองค่ะ  หรือว่าบ้านเรามันร้อน  ใช้เวลาไม่นานนมก็เปรี้ยวแล้วค่ะ? 

   ยังไม่กล้า ชี้ ในประเด็น ใด ๆ ทั้งสิ้นแหละ

เพราะยังไม่จบหลักสูตรเลยครับ

ต้องอ่าน หลายเที่ยวค่ะ คุณลุง--ตอนแรกนึกว่าเป็นดอกบัว--บัวริม--รอติดตามชมนะคะ--(ถามอะไร คุณลุงยังไม่แจ้ง --ก็ไม่ตอบแน่นอน)

   เขาบอกว่า บัวหิมะ ...

     ลุงก็เลย ... บัวหิมะ ตามเขาไปด้วย

       ลุงยังไม่รู้จักเขามากนัก รู้เพียงว่า เขามี อยู่ 2 ชนิด คือ Water kefir กับ Milk kefir

    ที่เขาให้ลุงมาเป็น Water kefir แต่ลุงอุตริ ทดลองเลี้ยงกะนม เผื่อเขาจะกลายพันธุ์ ... คาดว่า อาจได้ Yoghurt ไว้ดื่ม

      ก่อนขึ้น มานครปฐม ... เลี้องไป 3 รอบ ได้ผลที่ค่อนข้างพอใจ หนเดียว

        จึงยังไม่อาจสรุปผลการเรียนรู้ได้ครับ