ได้เวลาปลูกต้นไม้

                           วันก่อนฝนตกลงมาอีก

                     แต่อากาศในสวนก็ยังร้อนมาก

  ต้นไม้หลายอย่างที่เพาะไว้ ต้องรอฝนตกลงมาอีก 1-2 รอบ ถึงจะปลูกได้

  ต้นขี้เหล็ก เพาะไว้ปลูกในสวน ต่อไปแม่จะไม่ได้ไปเก็บในที่โรงพักอีก

               อัญชัน อ้ายเวทย์ชอบชาดอกอัญชัญ

                                  แคสีม่วง

                                  มะรุม

       มะนาวสี ตอนแล้งใบร่วงทำท่าจะตาย พอฝนมาฟื้นขึ้นมาอีก

           ไม่ว่ามะนาวในตลาดจะถูกจะแพง ก็ไม่มีผลสำหรับครอบครัวเรา  ครอบครัวเราพึ่งตัวเองเรื่องมะนาวมาหลายปีแล้ว และไม่ว่าฤดูอะไร ในสวนเราไม่เคยขาดมะนาว

เงาะที่น้องนัจมาปลูกไว้ เจอความแห้งแล้ง อากาศร้อนตลอดวัน ร่วงไปเยอะ

                     ก่อนจะได้กินมะนาวก็กินผักบุ้งก่อน

                           นี่ก็กินถั่วก่อนมะนาว

    ต้นไม้ที่ จนท.การทางหลวงตัดทิ้งข้างถนน รามขนมาไว้ทำฟืน

              ฝนมาดินเริ่มชุ่มก็เริ่มขนขี้หมู ออกไปใส่ต้นไม้

             เข็นไปก็ต้องระวัง เพราะลูก ๆทำกับดักไว้ทั่วสวน

          ช่วงนี้มีเวลาทำสวนเพิ่มขึ้น เพราะตีห้าก็สว่างแล้ว มาถึงสวนไม่เกินหกโมงเช้าก็มีเวลาทำสวนประมาณเกือบสองชั่วโมง ทำอะไรได้เยอะแยะ เช้านี้ปลูกต้นไม้ได้หลายต้น

           มะยงชิด ซื้อมาต้นละ 150 บาท อ้ายเวทย์เป็นคนปลูกตั้งแต่เมื่อวาน ปลูกแทนไผ่เลี้ยงของย่าวรรณที่ตายไป ไผ่ของย่าวรรณ ปลูกได้ประมาณ 2 ปีก็ออกดอกแล้วก็ตาย

                          เงาะนี่ก็อ้ายเวทย์ปลูก

                     มะปราง อ้ายเวทย์ก็เป็นคนปลูก

      มันห้านาที อ้ายเวทย์ปลูกไว้ให้พ่อกับแม่เผากินยามหน้าหนาว

         มันพร้าว สำหรับแดงปลูกยาก ปลูกแล้วเหลือหัวแค่หัวแม่มือมาหลายครั้งแล้ว คราวนี้เลยลองปลูกแบบง่าย ๆ วางไว้ให้ขึ้นเอง

             ใบกล้วยยังคงเป็นอาหารเสริมที่ดีสำหรับหมู

แดงชอบมองครอบครัวนี้เวลาทำงาน พูดคุย ยิ้มแย้ม ดูแล้วก็มีความสุขไปด้วย

ตอนนี้ได้น้องบู หลานชายของน้องรามมาช่วยเก็บน้ำยาง ช่วยเบาแรงรามกับเอื้องได้เยอะ

             เอื้องบอกว่าน้องฮวกเป็นลูกที่น่ารักมาก

          ทุกครั้งที่กรีดยาง น้องฮวกจะเดินตามเอื้องกับรามกรีดยางทุกแถวจนเสร็จ ไม่เหมือนพี่หมีกับพี่มะนาวที่เริ่มขี้เกียจ แต่ลูก ๆทุกตัวก็เป็นเพื่อนตลอดคืนเหมือนกัน

                   07.30 น. แดงก็ได้เวลากลับบ้าน

                                                                โปรดติดตามตอนต่อไป...................