ฝันที่ไม่ราบรื่น

หมวดหมู่ของบล็อก: 

จากที่ตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงลูก

และทำการเกษตรควบคู่กันไป

กลับกลายเป็นว่า เลี้ยงลูกได้อย่างเดียว เพราะลูกติดเรามาก

ส่วนต้นไม้การเกษตรไม่มีหัวใจซึ่งก็คือน้ำก็ไปไม่รอด

ต้องพักยกเอามาชำไว้ก่อน  ดีว่าไม่ได้ลงทุนไปมาก  

เพียงแค่ทิ้งเงินเดือน สองมื่นกว่า เท่านั้นเอง (เสียดายนะนี่)

บ่นมาเยอะแล้วมาดูผลงานกันดีกว่า

 

หม่อนกินผลไปซื้อกิ่งมาร้อยบาท  ตายบ้างรอดบ้าง  เดินทางมาไกล  จาก นนทบุรี มาอุบลราชธานี

แถมคนปลูกก็พิถีพิถันในการปลูกมากคือเสียมขุดดินเอากิ่งหม่อนเสียบเหยียบดินให้แน่น รดน้ำบ้างพอเป็นพิธี

กิ่งที่ไม่แตกยอด แต่ยังไม่ตายซะทีเดียวเพราะกิ่งยังเขียว

 

กิ่งที่รอดยอดก็ออกทุกตา  ออกลูกเมื่อไรลูกน้อยคงได้ชิม

 

 

มาต่อที่พระเอกของเราที่ชอบเขียนถึงตลอดคือถั่วศุภโชค

มีเยอะแต่ไม่ได้ลงดินปลูก จะแจกก็เดินทางลำบาก  ส่วนเรื่องขายไม่เคยคิดมาก่อน

เลยยังอยู่ในตะกร้าวางทิ้งไว้ข้าง แปลงชำกิ่งไผ่หวาน

 

ไผ่หวานทานดิบ  ชำลงดินโดยตรง สงสัยจะอร่อยจริง ๆ เพิ่งแตกกิ่งจิ้งหรีดมากินซะแล้ว

 

แต่ยอดที่แตกได้งามดีก็มี

 

ทำให้มีความหวังขึ้นมาบ้างว่า เอาน่าปีหน้าลองใหม่เผื่อลูกเป็นใจมากกว่านี้

ไผ่ตงลืมแล้งทำได้เพียงเอารวมกันเอาไว้รอปลูก

ได้ลองปลูกทิ้งไว้ต้นหนึ่ง  ดันไม่ลืมแล้ง  ตายจ้อย  จึงชำเอาไว้ก่อนรอน้ำเช้นกัน

บักหลอดก็มีด้วยเด้อ

ปลูกผักขาสิรอดบ่รอดปลูกแบบหม่อนกินผล

แต่ผลออกมาบ่คือกันเลย

 

ขอให้รอดทีเถอะ  สิได้เป็นพี่เลี้ยงผักหวานป่าที่กะลากำลังแตก

 

ช่วงนี้ปลูกผักกินยังบ่ทันได้ผล  อาศัยผลไม้ประทังชีวิตไปก่อนเด้อ

บักม่วงอกร่องแก้มแดงข้างบ้าน  ลูกบ่ใหญ่หวานได่ใจ  ปลอดสารพิษแน่นอน

แต่บ่ปลอดหนอนแมลงวันทองเด่อพี่น้อง

จากมนุษย์เงินเดือน  ต้องกลายมาเป็นคุณแม่เลี้ยงลูกอยู่บ้าน

ไม่มีเงินเป็นค่าจ้าง  มีแต่รอยยิ้มของลูกน้อยเป็นรางวัลตอบแทน

และอย่างน้อยก็ได้สร้างร้อยยิ้มให้ตากับยาย  สร้างเสียงหัวเราะให้เกิดขึ้นในบ้าน

เราไม่มีเงินเดือนเรายังอยู่ได้  กับข้าวมีซื้อบ้างเพราะยังติดนิสัยคนเมือง  

ต้องค่อยๆปรับตัวดีที่ยังมีพี่ ๆ ในนี้เป็นตัวอย่างให้เดินตาม  หลูกหลับเมื่อไรคงได้มาเขียนบล็อคอีกค่ะ

ฝันดีค่ะ

 

 

 

ความเห็น

ขอบคุณเด้อค่ะอ้ายสนิท  กลับมาอยู่บ้านเลยบ่  ถ้ากายมาอุบลแวะเอากกไม้ไปปลูกซอยน้องแน่เด้ออ้าย

ปีหน้าคือสิได้ลงมืออีหลีอยู่ดอก  ลูกกะสิได้สองขวบคือสิง่ายขึ้นอยู่จ้า

เหนื่อยนัก ก็พัก ท้อนัก ก็ให้ไปมองนางฟ้าตัวน้อย เดิน ทีละก้าว กินข้าว ทีละคำ เปงกำลังใจให้นะคร๊าบบบบบ 

"what a wonderful world"

ขอเป็นกำลังใจค่ะ  ป้ายาก็คงไม่รอเกษียณค่ะ

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ครับ

จะบอกว่าเคยประสบปัญหาเดียวกันครับ ตอนออกมาเลี้ยงแพะแรกๆ ค่อนข้างเขว้งมีแต่รายจ่าย และต้องทุ่มเวลาให้ค่อนข้างเยอะ ยังดีหน่อยตรงที่สามารถหางานพิเศษมาพอจุนเจือ ผ่านไปปีนึงเริ่มดีขึ้นบ้างรายจ่ายเริ่มน้อยลง

งานเกษตรไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ มันเป็นเรื่องของคนที่มุ่งมั่นและไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคครับ

ขอให้ผ่านมันไปได้นะครับ

เอาใจช่วยนะครับ เมื่อก้าวไปข้างหน้าก็ไม่ต้องมองด้านหลังอีกทำตามฝันของเราเองให้ดีที่สุด 

อุปสรรคมีไว้ให้ข้าม...ปลูกต้นไม้ต้องใช้เวลา+ความเข้าใจ แล้วจะดีขึ้น สู้ต่อนะ 

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ  อีกไม่นานก็จะไปอยู่อุบลเหมือนกันค่ะ ลองปลูกกล้วยดูมั๊ยคะ ที่บ้านอุบลกล้วยขายได้ทั้งใบและลูกเลยค่ะ ปลูกง่ายไม่ต้องดูแล และยังเป็นพี่เลี้ยงให้ต้นไม้อื่น ๆ ที่เราปลูกอีกด้วย

มาให้กำลังใจค่ะ พยายามปลูกพืชบ้านเรา ที่ใช้น้ำน้อย ค่อย ๆทำไป ช้าแต่ว่ายั่งยืน อย่าใจร้อน กว่าที่พี่สองคนจะมาถึงวันนี้ใช้เวลาเกือบสิบปีค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

เริ่มต้นได้ดีครับ เอาใจช่วยอีกแรงSmile

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ เป็นมนุษย์เงินเดือนมานานเหมือนกันอิ่มตัวแล้วกับสิ่งแวดล้อมของคนเมือง เริ่มเห็นทางสงบของชีวิตกำลังนับถอยหลัง เสียดายเงินเดือนเหมือนกันแต่อยากได้ชีวิตอิสระและมีความสุขสงบที่แท้จริง ตอนนี้เริ่มนับหนึ่งกับการเป็นเกษตรกร จากที่ไม่รู้อะไรและไม่เคยปลูกต้นไม้เลยในชีวิต ครั้งแรกที่ได้ปลูกคือ ต้นลีลาวดี ตอนนี้สวยงามมีดอกและกลิ่นหอมสดชื่่นมากเลย ไม่มีอะไรทำไม่ได้ สู้ ๆ นะคะ 

หน้า