ชีวิตคือการเดินทาง ตอน ทะเล หาดทราย สายลม และสองเรา

เช้าวันนั้นเราตื่นแต่เช้ามืด และออกเดินทางทันทีที่เห็นแสงแรกของดวงตะวัน ในบันทึกของอ้อยหวานเขียนไว้ว่า..

7 กุมภาพันธ์ - อัมพวาไปหาดเจ้าสำราญ 65 กิโลเมตร เราออกจากที่พักหกโมงเช้าถึงหาดเจ้าสำราญเวลา 11.00 โมง เราเห็นนาเกลือทอดยาวสุดสายตา…

กิโลเมตรที่ 0

จุดนี้ไม่ใช่จุดเริ่มต้นทริปของเรา เพราะเราเริ่มที่บ้านดาหลา อัมพวา แต่จุดนี้เป็นจุดเริ่มต้นของถนนเลียบชายฝั่งทะเลด้านตะวันตกของอ่าวไทย (Scenic Route) คุณผู้ชายหยุดเช็ค GPS กับมือถือให้แน่ใจ ในแผนที่กูเกิ้ลและข้อมูลหลายๆ ข้อมูลในเน็ทใช้ชื่อ ทางหลวงชนบท สส 2012???  ที่จริงควรจะเป็น 2021 หรือไม่??

เส้นทางการเดินทางของเราในวันแรก จากอัมพวาสู่หาดเจ้าสำราญ

ยามเช้าที่อ่าวบางตะบูน มองจาก สะพานเฉลิมพระเกียรติ ปากอ่าวบางตะบูน จ. เพรชบุรี

ปากอ่าวบางตะบูน อยู่ที่ อ.บ้านแหลม เป็นจุดที่แม่น้ำบางตะบูนหรือคลองบางตะบูน  ซึ่งแยกสาขาจากแม่น้ำเพชรบุรีบริเวณวัดคุ้งตำหนักไหลออกสู่ทะเล  ภูมิประเทศทั่วไปเป็นหาดโคลน  ปกคลุมด้วยป่าชายเลนสมบูรณ์ผืนใหญ่  เป็นแหล่งทำประมงพื้นบ้านของชาวบ้านบางตะบูน นักท่องเที่ยวที่ได้มาล่องเรือชมความสวยงามที่อ่าวบางตะบูน จะได้สัมผัสกับความสวยงามของธรรมชาติ บนอ่าวบางตะบูนและสัมผัสวิถีชีวิตชาวประมงชายฝั่ง ทั้งการทำคอกหอยแครง การเก็บหอย  โดยบริเวณ ใกล้ๆ เราจะเห็น กระท่อมเล็กๆ ที่สร้างขึ้นเพื่อนอนเฝ้าหอย เรียกว่า “กระเตง”  และเมื่อล่องเรือออกมาเรื่อยๆ ก็จะพบกับเรือประมงของชาวบ้านออกเก็บหอย  ทั้งสองฝั่งทุกบ้าน จะมีเรือประมงลำเล็กๆ  จอดอยู่  ส่วนบนชานบ้านเป็นที่ตากแห  อวน  และแปรรูปผลผลิตจากท้องทะเล  เช่น  ปลากุเลาเค็ม  กุ้งแห้ง  ปลาเค็ม  ไข่เค็ม  เป็นวิถีชีวิตที่ดำรงอยู่กับธรรมชาติอย่างสงบสุข  และชาวบ้านส่วนใหญ่ จะทำประมงพื้นบ้าน  เลี้ยงหอยแครง  หอยแมลงภู่  บางส่วนก็เผาถ่านไม้โกงกาง

ขอบคุณข้อมูลจาก https://sites.google.com/site/phetchaburi13/home/xaphex-banlad-laea-xaphex-banhaelm

หลังจากนั้นไม่นานเราก็มาถึงทุ่งนาเกลือ ของบ้านแหลม ภาพผืนนาเกลือไกลสุดลูกหูลูกตาเป็นภาพข้างทางที่เรามองเห็นไปอีกหลายกิโลเมตร

นาเกลือ :  จะอยู่บริเวณถนนหาดเจ้าสำราญ – บ้านแหลม การทำนาเกลือที่เพชรบุรีนับว่าทำกันมากที่สุดในประเทศ บริเวณที่ทำนาเกลือได้แก่พื้นที่ริมทะเลตั้งแต่บางตะบูน เรื่อยลงมาทางใต้ ถึงบ้านแหลมและชุมชนหาดเจ้าสำราญ นาเกลือเป็นกิจกรรมที่นักท่องเที่ยวไม่ค่อยได้พบเห็นบ่อยนัก เพราะการทำนาเกลือจะเกิดขึ้นเฉพาะช่วงหน้าร้อน เมือ่ไม่มีฝนตก การหาบเกลือเข้ายุ้งดูแปลกตา เป็นวิถีชีวิตที่น่าสนใจอย่างหนึ่ง การทำนาเกลือมีลักษณะเฉพาะ เริ่มตั้งแต่การเตรียมพื้นนาด้วยรถบดล้อกลมยาวๆ ประดิษฐ์กันขึ้นเอง บ้างก็ใช้แค่ลูกกลึ้งปรับพื้นนาให้เรียบเนียนและแห้งดี จากนั้นเป็นการปล่อยน้ำเข้านาและปล่อยให้น้ำระเหยงวดลง เปลี่ยนเป็นน้ำสีแดงๆ จนตกตะกอนเป็นเกลือ หลังจากเก็บเกลือพื้นนาบางแห่งก็ถูกปล่อยว่าง เป็นที่หากินของนกน้ำต่างๆ

ขอบคุณข้อมูลจาก https://sites.google.com/site/phetchaburi13/home/xaphex-banlad-laea-xaphex-banhaelm

โรงเก็บเกลือหรือฉางเกลือ

บางแห่งก็กำลังปรับที่นาด้วยรถบดนาเกลือ

และบางแห่งก็กำลังขนเกลือเข้าเก็บในโรงเก็บเกลือหรือฉางเกลือกัน เก็บกันรวดเร็วมาก คงได้ค่าจ้างเก็บเป็นหาบ เก็บนานี้เสร็จก็ขึ้นรถไปเก็บนาอื่นต่อ

ปั่นมาถึงถึงหาดเจ้าสำราญเวลา 11.00 โมง ซึ่งเราคิดว่าเราทำเวลาได้ดี แม้จะหยุดเก็บรูปกันบ่อยๆ  เราค้างคืนกันที่หาดเจ้าสำราญ ใช้เวลาช่วงบ่ายหลบร้อนในห้องแอร์

บรรยากาศยามเย็นของหาดเจ้าสำราญ

วันรุ่งขึ้นเราออกกันแต่เช้าตรู่เช่นเคย ได้แวะเก็บภาพนี้ระหว่างทาง ..ตาวันยอแสง!

เส้นทางการเดินทางจากหาดเจ้าสำราญสู่หัวหินซอย 1 ช่วงนี้ผ่านชายหาด 2 แห่งคือหาดปึกเตียนที่มีมีรูปปั้นพระอภัยมณีและผีเสื้อสมุทร แต่เราไม่ได้แวะ และหาดชะอำ

สะพานปลาก่อนถึงหาดชะอำ ที่นี่มีตลาดขายอาหารทะเลสด-แห้ง และร้านอาหารมากมาย

หาดชะอำเป็นชายหาดที่สวย สะอาด และเป็นระเบียบมาก

และเป็นหาดของจักรยาน ที่มีจักรยานหลายรูปแบบให้เช่า

จักรยานฮัลโหล คิตตี้ สำหรับคู่รัก

เราแวะทานข้าวเช้ามื้อสายที่ริมหาดชะอำ เราสองคนยกให้หาดชะอำเป็นหาดในดวงใจ อ้อยหวานขอย้ำอีกทีว่า หาดชะอำเป็นชายหาดที่สวย สะอาด เป็นระเบียบ และมีความรัก ความสนุก สดชื่น อยู่ทั่วไป

หลังจากหาดชะอำ ถนนเลียบชายฝั่งทะเลด้านตะวันตกของอ่าวไทย (Scenic Route) ช่วงเพรชบุรีก็จบลงอย่างน่าเสียดาย เราต้องปั่นบนถนนเพชรเกษม (เก่า) ถึง 20 กว่ากิโล เพราะไม่มีถนนสายอื่นให้เลือก มันก็โอเคนะ แต่ฝุ่นเยอะและเสียงรถวิ่งดังมากๆ หลังจากนี้เราสองคนเจ็บคอไปหลายวัน

เรามาถึงหัวหินซอย 1 เวลาสิบโมงเช้า เราแวะค้างที่นี่  3 คืน และเป็น 3 คืนที่สุขสบายสุดๆ  อ้อยหวานขอขอบคุณเพื่อนเก่า T&N มาณ.ที่นี้ ที่เปิดโอกาสให้เราเข้าพักที่คอนโดฯ ตากอากาศส่วนตัว ขอบคุณนะเพื่อน แม้คราวนี้เราไม่มีโอกาสได้เจอะเจอกัน แต่น้ำใจของเพื่อน เราสัมผัสได้เต็มที่

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่องชีวิตคือการเดินทาง ในตอนต่อไป

อ่านชีวิตคือการเดินทาง ตอนแรกๆ ได้ที่นี่่ค่ะ

ชีวิตคือการเดินทาง

ชีวิตคือการเดินทาง ตอน ทำไมต้องท่องเที่ยว

ชีวิตคือการเดินทาง ตอน ฉันรักสวนลุม

ชีวิตคือการเดินทาง ตอน มีรักที่ราชบุรี

ชีวิตคือการเดินทาง ตอน ดับเบิ้ลดีที่อัมพวา

ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน