ได้มาใหม่

แถวบ้านผู้ใหญ่ เมืองตรังเขาขายกัน แต่แถวบ้านผม เขาทิ้ง ผมก็เลยเก็บไปใช้ประโยชน์

แปลงนี้แปลงยางแก่ครับ ปลูกมากว่า 30 ปีแล้วครับ ดินเป็นดินทรายจัด และล้มตายไปเรื่อยๆ บริเวณที่ยางตายไป ผมก็เอาไม้ป่าไปปลูก ตอนแรกจะปลูกยูคากับกระถินเทพา เพราะอีก 10 ปี ก็คงหมดสภาพ โค่นปลูกใหม่ได้ ไม้ที่ปลูกใหม่จะได้ขายได้ด้วย เพราะถ้าไม่ปลูก อีก 10 ปีก็ไม่มีอะไรขาย

แต่ตอนหลัง มาคบกับ ชาวบ้านสวนฯ ก็เปลี่ยนความคิด บำรุงยางไปเรื่อยๆ จนกว่าจะล้มหายตายจากไป ที่ว่างก็จะลงไม้ป่า สมุนไพรที่เป็นไม้ยืนต้น เช่น สมอ มะรุม และต้นอื่นๆ มีใผ่ปนอยู่ด้วยหลายต้น กระถินก็ยังมีเหลืออยู่ ต้นกระดาษก็ยังพอเหลืออยู่บ้าง แปลงนี้จะเป็นแปลงที่ชาวบ้านเขามองผมด้วยความสงสัย ว่าแกปลูกอะไร มั่วไปหมด

วันก่อนปลวกมากินเศษไม้ในสวนแปลงนี้ เอาเกลือมาโรย รุ่งขึ้นไปดู ปรากฏว่า เกลือยังทำอะไรปลวกไม่ได้ เลยไปหาถังฉีดมาให้น้ำเกลือแก่ปลวก แต่ฝนตกเสียก่อนเลยไม่ได้ฉีดน้ำเกลือ ปลวกก็หายไป เพราะฝนละลายเกลือ คงจะโดนปลวก ว่าจะทำการทดลองให้น้ำเกลือแก่ปลวกสักหน่อยว่าจะได้ผลไหม ฝนก็มาแทรกแซงเสียก่อน

ยิ้มมาตั้งแต่ปีที่แล้วครับ ปีที่แล้ว ขึ้นถึง 100 ปรากฏว่า คนเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ต้องแก้ไขโปรแกรมกัน เพราะไม่มีใครคาดคิดว่าจะมาถึง แต่ปีนี้ วิ่งๆอยู่แถวนี้มาตั้งแต่ต้นปีครับ

แปลงยางแก่ สวนไม่รก บริเวณที่ปลูกใหม่ ให้เขาตัดหญ้าก่อนแล้วครับ เลยไม่รก ส่วนแปลงที่ปลูกกฤษณาแซมนั้น รกครับ ยังไม่ได้ตัดหญ้า แต่ที่ไม่เห็นหญ้ารก เพราะถ่ายแคบๆ เฉพาะผลกฤษณาครับ เลยดูลวงตาไปหน่อย