ฤดูจับหอย เป๋าฮื้อ ใกล้เข้ามาถึงแล้วครับ

วันนี้มีโอกาศได้เล่าเรื่องเก่าๆ สมัยวัยรุ่น เลยนึกถึงภาพเก่าๆ ว่าแล้วก็ได้เรื่องมาเขียน บล็อก ครับ ภาพชุดนี้ผมถ่ายไว้หลายปีแล้ว แต่กิจกรรมจับ หอยผมทำทุกปี หอยเป๋าฮื้อที่ผมพาไปจับนี้เป็นพันธ์เล็กครับ เรียน โรว Roe's abalone พันธ์ใหญ่ก็มี แต่ใช้ความสามารถในการจับสูงครับ พันธ์ใหญ่จะเรียก Green lipกับBrown lip

 ส่วนการจับจะเปิดเป็นฤดู ครับ ฤดูละหกอาทิตย์ อาทิตย์ละหนึ่งวัน วันละชั่วโมงครึ่งครับ ภาพข้างล่างนี่เป็นสถาณที่จับครับ ที่เป็น โคดหิน ทางลงหาด ไม่มีนะครับ ต้องปีนข้ามรั้ว และไต่ผาลงไปก็จะถึงหาด ดังภาพข้างล่างไม่ใช่หาดทรายข้างหน้าครับ

ไต่หน้าผาลงไปแล้ว ก็เดินเลือกทำเล คลืนนิ่งๆ หลุมเยอะๆครับหอยเป๋าฮื้อ ชอบเกาะอยู่กับโคดหินใต้น้ำครับ

แล้วก็เริ่มเงะหอยครับ ถ้าน้ำลดไม่ต้องไปไหนไกลครับ ตามซอกตามรู มีหมดครับ บางรู ไม่ได้อยู๋ตัวเดียว อีกนะครับ งัดออกมาแล้วก็เช็คขนาดดูครับ ตัวหนึ่งต้องขนาด หกเซนต์ขึ้นไปครับ จับได้ครั้งละ ยี่สิบตัวเท่านั้น เขาจะมีคนมาสุ่มตรวจครับ ค่าปรับแพงมากครับ ร้อยกว่าเหรีญนต่อตัว ไม่คุ้มครับ จับตัว ให๋ญกว่าหกเซนต์ได้แต่ตกดำน้ำลงไปลึกครับ คลืนช่วงนั้นจะแรงครับ และสูงเฉลี่ย เมตรครึ่งครับ ถ้าวันไหนระดับน้ำต่ำก็โชคดีครับ ถ้าระดับน้ำสูง ก็ต้องเสี่ยงครับ เสี่ยงไม่คุ้มกันครับ เจ็บตัว ปีแรกผมลองมาแล้ว ถึงกับต้องเย็บเลยครับ เพราะหินคมมากครับ เดินน้ำตื้นแล้วเราเห็นดีกว่าครับ ลงน้ำลึกได้ตัวใหญ่แต่มีคนเสียชีวิตทุกปีครับ ภาพข้าวร่างนี่มากันทั้งครอบครัว

ภาพนี่เป็นฝีมือผมครับ ตัวได้ขนาด หกเซนต์ครับ บางตัวก็ใหญ่กว่า บางครั้งไปไม่ได้เลยก็มีนะครับ บางครั้งได้เยอะ( ยี่สิบตัวเท่านั้น) บางครั้งได้ ตัวเดียว ก็ยังดีกว่าเจ็บตัวครับ คลืนแรงๆ ซัดเข้ากระแทกหิน ไม่ไหวอะครับ บางท่านก็เก่งนะครับ ได้ตัวใหญ่ไม่เจ็บตัวด้วยแต่ก็ส่วนน้อยครับ

เก็บมาได้สดๆ ก็ต้องทานดิบครับ ผมทำน้ำจิ้มอาหารทะเลราดครับ อีกหม้อ ตุ๋น กับซีอิ๊วญี่ปุ่น และเส้นบุก ครับ

ฤดูจับเริ่มต้นเดือนพฤจิกาครับ หมดต้น ธันวา ผมจับเป็นประจำทุกปี ที่สำคัญแหล่งที่ผมไปจับนี้ห่างจากตัวเมือง ยี่สิบกว่ากิโลเองครับ ใกล้เมือง ด้วย ถ้าใครชอบกินมากๆ ก็ไปไกลจากตัวเมืองครับ ออจจากตัวเมืองไป สามร้อยกิโล จะจับได้ ยาวมากครับ เกือบห้าเดือน ไม่มีเวลากำหนดจับด้วย แต่วันหนึ่งได้แค่ ยี่สิบตัว ครับ ผมชอบจับครับ เพราะสนุกหอยมันไม่หนีไปไหน เราสู้กับคลื่นเท่านั้น เรื่องรสชาตินั้น ไม่ได้อร่อยไปกว่าปลาหมึกหนาๆซักเท่าไหร่ครับถ้าทำไม่เป็นเนื้อจะแข็งๆเหนียวๆ คร้ายยางรถยนต์ ต้องตุ๋นนานๆนะครับ ผมไม่มีปัญญาทำอะครับ แฟนผมชอบทานเขาจะเป็นคนปรุง เขาหมักให้นิ่มก่อนแล้วทำเทมปุระ อร่อยดีครับ เขาเอาไปตุ๋นเกลือใส่กับไก่แก่ ก็อร่อยครับ ถ้าปีไหนกลับเมืองไทย ผมก็จะขนเอากลับบ้านครับ แช่แข็ง ใส่กล่องโฟม โหลดลงเครื่องถึงบ้านก็ไม่ละลายครับ (หกชั่วโมงบิน) ที่บ้านชอบของฝากชนิดนี้มากครับ ถึงตัวไม่ใหญ่เท่าร้านอาหาร แต่ใหญ่กว่าหอยเป๋าฮื้อ กระป๋องแน่ครับ ที่สำคัญสด จับไม่ฟรีนะครับ เสียค่าไลเซนท์ เก้าร้อยแปดสิบบาท ต่อฤดู คิดเป็นเงินที่นี่คุ้มครับ เพราะหอยสดแพงมาก ดั้งนั้น ผมจึงจับเอง ที่เหลือก็ล้างทรายออก แช่แข็งทั้งเปลือก เก็บไว้ได้ อีกหกเดือนครับ ปีนี้ก็จะไปจัดครับแล้ว จะนำภาพสดๆมาลง อีกครับ