การปลูกผักบุ้งไทยโดยใช้เทคนิคการหันเข้าหาแสง

ผักบุ้งจะพยายามยืดลำต้นและส่วนยอดให้โผล่เหนือน้ำเพื่อรับแสง

ผักบุ้งเป็นผักที่หลายคนเคยรับประทานและทราบดีว่ามีหลายพันธุ์  เช่น ผักบุ้งแดง(รับประทานกับส้มตำ) ผักบุ้งจีน (นิยมใช้ผัดผักบุ้งไฟแดง ใส่ในก๋วยเตี๋ยว ใสในสุกี้) ผักบุ้งไทย(ใช้ใส่ในแกงส้ม)  แต่ละพันธุ์ล้วนนำมาประกอบอาหารแตกต่างกันออกไป  ผัก บุ้งไทยที่เราพบเห็นตามท้องตลาดที่บางทีเราเรียกว่าผักบุ้งทอดยอด เพราะยอดมันเป็นสีเขียวอ่อน ใบใหญ่ยาวน่ากิน ลำต้นใหญ่อวบกว่าผักบุ้งจีนและผักบุ้งแดง แต่เคยสังเกตหรือไม่ว่าเกษตรกรเขาเพาะปลูกอย่างไรจึงทำให้ผักบุ้งไทยมียอด ทอดยาวสวยขนาดนั้น ผมเองก็คิดว่าคงเพาะเลี้ยงให้อยู่บนผิวน้ำตามธรรมชาติของผักบุ้งไทยซึ่งเรา พบเห็นตามคูคลองหนองน้ำต่างๆ แล้วให้ปุ๋ยดูแลตามปกติ 

แต่เมื่อมาเรียนวิชาวิจัยทางวิทยาศาสตร์อาจารย์ท่านกล่าวถึงผักบุ้งไทยว่า  เกษตรกร เขาสังเกตเห็นว่าผักบุ้งไทยมักทอดลำต้นบนผิวน้ำ ชูส่วนยอดให้รับแสงแดด(อันนี้เป็นธรรมชาติของพืชอยู่แล้วที่ต้องหันใบหรือลำ ต้นให้รับแสงเพื่อใช้ในกิจกรรมสังเคราะห์ด้วยแสง) จึงคิดนำเชือกมาผูกกับก้อนหินแล้วมัดกับลำต้นผักบุ้งไทยทิ้งให้ลำต้นและส่วน ยอดดิ่งลงไปในน้ำลึก  ด้วยธรรมชาติของพืชที่ต้องรับแสงเพื่อใช้ในกิจกรรมสังเคราะห์ด้วยแสง  จึงต้องพยายามยืดลำต้นและส่วนยอดให้โผล่เหนือน้ำเพื่อรับแสงเนื่องจากปริมาณแสงที่ผ่านน้ำมายังผักบุ้งมีน้อยไม่พอที่จะใช้ 

เหตุนี้ผักบุ้งไทยจึงมียอดยาวและสีขาวกว่าปกตินิดหน่อย  เกษตรกรหลายรายใช้วิธีนี้ในการเพาะเลี้ยงผักบุ้งไทยเพื่อใช้ประกอบอาหารและค้าขายช่วยให้ผักบุ้งที่ได้มียอดสวยยาวน่ารับประทาน…นี่ก็เป็นการใช้ทักษะการสังเกตสิ่งที่อยู่รอบตัวนำมาประยุกต์กับชีวิตประจำวัน ทำให้เรามี
นวัตกรรมใหม่ๆเกิดขึ้นเสมอๆ