เที่ยวบ้านสวนยายอิ๊ด
http://www.youtube.com/watch?v=zSZjg5NHR4c
ครั้งแรกที่นอนในสวน
ไปกันเถอะ ออกเดินทาง ผ่านเทือกเขาหลวงคะไปทางอำเภอ ลานสกา ฉวาง เข้าทุ่งใหญ่ เขาพนม กระบี่
ถึงแล้วคะ บ้านหลังเล็ก และอีกหลังที่พักคนกรีดยาง
ประตูหน้าต่างช่างมาติดเสร็จแล้ว คนใช้เรา(ตัวเล็ก) กับคนที่เราใช้(หนุ่มเสื้อแดง)ช่วยกันตกแต่ง กระเบื้องยังไม่ได้ปู ใช้กระดาษลัง รองนอนคืนนี้
เข้าไปดูสวนยางกันเถอะ ตอนนี้พอเรียกสวนได้บ้างแล้วเนอะ
นี่หละดอกโมกแดง ที่มีมากในสวน เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติคะ
สระน้ำที่เพิ่งขุด น้ำยังมี แต่ยังไม่ได้ทำไหรที ลอกของน้องแอนอยู่คะ
ท้องฟ้าที่สวน ยายอิ๊ด นอนในบ้าน มองเห็นท้องฟ้า ใกล้ภูเขาคะ ตาต้นไม้ต้นนั้น มีต้นเดียวที่ยายอิ๊ดเห็นว่าเหลืออยู่ตั้งแต่ได้ที่มาเลยไม่โค่น เสียดาย ต้นแคร์ป่าคะ
หิวแล้ว ทำอาหารกันเถอะ ทำเท่าที่มีอี้หาผัก หาหญ้ามาทำกินในสวนมีแต้ขี้ยางอี้เอามาต้มก็ไม่ได้ เลยทำไปตามมีตามเกิด อีก3 ปีคงมีเหมือนเพื่อน ไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง นี่แหละคนในหุบเขาแท้แท้....
มืดแล้ว หัวค่ำต้มน้ำร้อนกินกาแฟ กัน มากินกาแฟกัน
คืนนี้ นอนโดยมีตะเกียงลูกนั้น และฟังทรานซีสเตอร์ นี่เป็นครั้งแรก คืนแรก ตั้งแต่มีสวนยาง ตกตอนกลางคืน มันมืด มืดจริงๆ
เช้าแล้วหละ ก่อนตะวันจะโผล่ในหุบเขา
เช้านี้อากาศสดชื่นมาก ที่เขาเคยกล่าวว่าสดชื่นเหมือนยืนอยู่บนเขา เป็นอย่างนี้นี่เอง
ขอไปคุยกับคนกรีดยางกับช่างปูพื้นก่อนนะคะแล้วจะพากลับบ้านแล้วหละ
มีความสุขนะคะ จากยายอิ๊ด
- บล็อกของ ยายอิ๊ด
- อ่าน 11798 ครั้ง
ความเห็น
ยายอิ๊ด
4 กันยายน, 2010 - 16:51
Permalink
พี่แดง โคกโพธิ์
ที่ดินผืนนี้ ยายอิ๊ดไปหาจากคนถิ่นเดิมที่เขาพนม กระบี่ค่ะ ตั้งแต่เรียนจบ ไปกับพ่อ เดินเกือบ 15 โล แล้วตอไปลงเรือพาย พายเกือบ 3 ช.ม. แล้วเดินไปอีกประมาณ 7 โล แล้วสุดยอด ไปนอนปีกไม้ 2 แผ่นค่ะ พ่อบอกว่าหาดินทำสวนกอน แล้วค่อยไปสอบหางานเพื่อลำบากทีหลัง หรือไม่อยากเป็นขี้ข้าเพื่อนจะได้เป็นนายหัวตัวเองค่ะ ซื้อไร่ 800 บาท ตอนนั้นว่ากันว่า 20 ไร่ แต่พอวัดเข้าจริง แค่ 50 ไป ปลูกกับยางตาเขียว ติดตาในแปลง ทำเองเพค่ะในครั้งแรก เที่ยวหาลูกยางสวนเพื่อนที่คอนเพาะกล้าเอง ตอนนั้นอายุยังสาวรุ่นอยู่เลยค่ะ
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ไอรินลดา
27 ตุลาคม, 2010 - 13:52
Permalink
5555+++
พี่อิ๊ดค่ะ จ๋าอ่านมาถึงบรรทัดนี้
"หิวแล้ว ทำอาหารกันเถอะ ทำเท่าที่มีอี้หาผัก หาหญ้ามาทำกินในสวนมีแต้ขี้ยางอี้เอามาต้มก็ไม่ได้ เลยทำไปตามมีตามเกิด อีก3 ปีคงมีเหมือนเพื่อน ไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง นี่แหละคนในหุบเขาแท้แท้...."
หัวเราะก๊ากเลยค่ะ โชคดีหน่อย ห้องหัวหน้าอยู่อีกห้องนึง ไม่งั้นโชคดีตอนบ่ายๆ แน่ๆ ค่ะ และอีกอารมณ์นึงนอกจากขำๆ แล้ว ก็ทำให้คิดถึงคุณพ่อมากยิ่งขึ้นไปอีกค่ะเห็นสวนยางก็น้ำตาคลอ คิดถึงพ่อ เพราะสวนยางเป็นสิ่งที่พ่อทุ่มเทแรงกาย แรงใจเหนื่อยหนักหนาเพื่อครอบครัว วันที่พ่อจากไปได้บอกพ่อว่าลูกจะดูแลแม่ ดูแลน้อง และสานต่องานของพ่อทุกอย่างค่ะ แต่ลึกๆ ก็แอบหวั่นว่าจะทำได้ดีสักเศษเสี้ยวของพ่อที่ประเสริฐที่สุดของลูกคนนี้หรือเปล่า
ยายอิ๊ด
27 ตุลาคม, 2010 - 14:00
Permalink
น้องจ๋า
อย่าไปกลัว...
ยายอิ๊ด เศษสามาจังหูค่ะ ทำเองเพค่ะ ไม่ต้องกลัวค่ะน้องยายอิ๊ดเป็นกำลังใจอีกคนค่ะ
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ไอรินลดา
27 ตุลาคม, 2010 - 14:05
Permalink
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะพี่อิ๊ด
สู้ๆ ค่ะ
lekonshore
17 พฤศจิกายน, 2010 - 11:47
Permalink
ยายอี๊ดตามมาอ่าน
อ่านตามหลังได้ความรู้สึกดีมากเลย ไม่ค่อยต่างกันเท่าไหรเลยนิ อิอิ
ใช้ได้หุงข้าวกับไม้ฟืนเป็นกันเหมือนเล็กเลย หุงกับทะ
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
หน้า