ขอแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนด้วยอีกสักคน

ว่าจะเขียน blog มาหลายวันแล้ว ต้องขอโทษเป็นอันดับแรกที่ไม่ได้แนะนำตัวใน webboard แนะนำตัว แต่เอามาเขียนไว้เป็น blog แทน เพราะอยากให้ blog ของตัวเอง มีที่มาที่ไปว่าเริ่มอย่างไร ทำไมถึงเลือกที่จะเข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิกบ้านสวนพอเพียง เพราะต้วเองไม่มีที่ดินพอจะยกร่องปลูกผัก ถึงจะมีก็ยังประเมินตัวเองว่าชอบปลูกผักแบบสมาชิกในเวปบ้านสวนพอเพียงหรือเปล่า แล้วจริงๆ ชอบอะไรที่มีอยู่ในเวปไซด์นี้ ? แล้วเราจะเอาอะไรมาแบ่งปันกับสมาชิกคนอื่นที่เขามีเมล็ดพันธุ์ มีความรู้ มีวิธีการปฏิบัติที่ถ่ายทอด แบ่งปัน ให้สมาชิกคนอื่นได้ประโยชน์ ? เหล่านี้เป็นคำถามที่ถามตัวเองเป็นอันดับแรก

คำตอบที่ได้คือ ชอบสังคมของชาวบ้านสวนพอเพียง หลังจากเข้าไปอ่าน blog ของหลายๆ ท่านแล้ว รู้สึกถึงบรรยกาศเป็นกันเองที่รักและชอบ อยากลองปฏิบัติในสิ่งเดียวกัน ถึงแม้บรรยกาศของมิตรภาพ จะสื่อผ่านด้วยเทคโนโลยี่อินเตอร์เน็ทที่ยุ่งเหยิงและซับซ้อนของผู้คนที่หลากหลายและแตกต่าง

เมื่อได้อ่าน blog ของคุณโสทร /  คุณป้าเล็ก...อุบล / คุณจันทร์เจ้า /คุณป้าอี๊ด /คุณ ann /คุณเจ้โส /ก็สนุกสนานเหมือนอ่าน pocket book เล่มเล็กที่บันทึกเรื่องราวของแต่ละบุคคล และยังมีอีกหลายๆ ท่านที่เขียนไว้ ล้วนแต่น่าสนใจทั้งสิ้น

สิ่งที่ประทับใจและอยากให้ชาวบ้านสวนพอเพียงช่วยกันรักษาไว้ คือน้ำใจของเหล่าสมาชิกที่แบ่งปัน อนุรักษ์พันธุ์พืช ความกลมเกลียวรักใคร่ที่สื่อออกมาจากหลายๆ blog เมื่อผู้ใหญ่โสทร หรือเพื่อนๆ สมาชิกเดินออกจากโลกอินเตอร์เนทสู่โลกของความจริง ด้วยการพบปะ แลกเปลี่ยน ทักทาย การรับรองเพื่อนด้วยการจัดสำรับ รับประทานอาหารที่บ้าน ที่ประกอบด้วยพืชผักที่ปลูกด้วยน้ำพักน้ำแรงแทนการออกไปรับประทานอาหารตามร้านอาหาร เป็นภาพที่น่าชื่นชมและประทับใจ

แม้ว่าจะยังคิดไม่ออกว่าจะเอาอะไรมาแบ่งปันตอบแทนเรื่องเล่าสนุกๆ ของสมาชิก อาจไม่มีข้อคิดเห็นที่จะร่วมสนทนา แต่เชื่อได้ว่ากระทู้ของทุกๆ ท่านที่ผ่านตา มักเรียกรอยยิ้มจาก "พันไมล์" ได้เสมอ

ด้วยไมตรีจิต
พันไมล์
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๓