.........ที่มา 33 อย่างมีความสุข.........

วันนี้มีญาติข้างบ้านนำของกินมาฝากคนแก่ที่บ้าน เป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำ คนแก่กินอิ่มหนำ ผมนั่งทำงานในโรงตีมีดชั่วคราวข้างบ้าน

ญาติคนนั้นแวะเข้าไปทักทายผมถามไถ่ถึงงานที่ผมทำว่าผมทำงานอย่างนี้ทุกวันเลยหรือ

ผมตอบว่า...ผมทำแบบนี้ และมากกว่านี้ทุกวัน นอกเหนือจากการออกไปทำกิจกรรมอื่นเช่นเลี้ยงม้า ดูแลแปลงผัก ถางสวนบ้าง ปั่นจักรยานเที่ยวบ้าง ออกไปส่งของให้ลูกค้าบ้าง โดยรวมแล้วผมทำงานทุกวัน

แต่แล้วก็คิดทบทวนสาระตะว่าเอ..เราทำงานหนักไปหรือไม่อย่างไร

ท้ายที่สุดก็ได้รับคำตอบเองว่า เปล่าเลย...

ผมทำงานอย่างมีความสุขต่างหาก

การทำงานอย่างมีความสุข โดยได้ทำงานที่ชอบที่รัก และได้ผลตอบแทนเลี้ยงชีพตามสมควร ไม่นับเป็นงานหนักอันไม่พึงประสงค์

หลายครั้งผมถามเพื่อน ทั้งที่ผ่านระบบการศึกษาค่อนข้างดี และที่เรียนจบแค่ประถมหรือมัธยมต้น หลายคนตอบคำถามอย่างครุ่นคิด และไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาทำเป็นอาชีพนั้น (นอกเหนือจากภาระ ความรับผิดชอบ และการยังชีพรายวัน รายเดือน รายปี )เพื่อความสุขจริงๆ หรือการสร้างโอกาสเพื่อทำในสิ่งที่รักและชอบในวัยเด็กเท่านั้น

คำถามนี้ถามง่าย แต่ตอบยาก ไม่ใช่แกล้งให้เพื่อนเข้าตาจนด้วยการเยาะเย้ยไยไพให้เสียอารมณ์ แต่ผมชอบดูแววตาของเพื่อนเวลาครุ่นคิดบางอย่าง ดูมีเรื่องราวซับซ้อนอยู่ในแววตานั้น

ชวนให้สืบค้นต่อจากนั้น

แน่หละ ผมไม่ได้ตามเกาะติดชีวิตใครต่อใครหรอก แค่คิดเล่นๆ

ถัดจากนั้นเพื่อนเก่าในที่ทำงานในเมืองกรุงโทรมาหา บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองในช่วงเวลาที่เราไม่ได้ติดต่อกัน

เรื่อวของเขาและครอบครัวเพื่อนผมคนนี้น่าสนใจ จนผมต้องตามไปถึงบ้านเพื่อนริมคลองชักพระ ครอบคัวของเขาคือคนรุ่นเก่าที่ทำงานช่างหล่อในบ้านช่างหล่อในยุคโน้น กระทั่งย้ายถิ่นไปทำงานในซอยจรัลสนิทวงศ์ ลึกสุดซอย ติดคลอง

บ้านเขายังคงประกอบอาชีพเดิมคือช่างหล่อพระ และเครื่องทองเหลืองหลากชนิด แสงเงา และงานศิลป์แบบเก่าทำให้ผมในช่วงวัยหนุ่ม เพิ่งหัดถ่ายภาพและเขียนเรื่องเห็นแล้วหายใจติดขัด ตื่นเต้น อัศจรรย์ แปลก น่าทึ่ง ฯลฯ

เรื่องราวที่นั่นผมเอามาเขียนลงใน Exposure หรือ Phototech ไม่แน่ใจ...นานเกินไปจนเลือนๆ 

วันนี้เขาเล่าว่าบ้านเขาและบรรดาญาติๆ ที่ทำอาชีพนี้ ถูกเวรคืนเพื่อทำถนนจากสามแยกไฟฉาย กลายเป็นสี่แยกไฟฉาย ถนนตัดตรงเข้าไปผ่านร่องสวนผลไม้ ข้ามคลอง เพื่อนเชื่อมแผ่นดินอีกฝั่ง?

ครอบครัวออกไปซื้อที่แถวริมแม่น้ำสุพรรณเพื่อประกอบอาชีพเดิม เขาแยกตัวออกจากบ้าน โดยไม่นึกรักชอบวิชาด้านนี้ น้องสาวสองคนรับช่วงต่อ ญาติคนอื่นๆ กระจัดกระจาย แต่ยังคงยึดอาชีพเดิม หากมีการหล่อพระประธานของวัดต่างๆ ในต่างจัดหวัดก็จะไปตั้งเตาหลอมที่วัด และมีการรวมญาติมาช่วยงานกันในแต่ละงานไป

เขาบอกว่า ชีวิตหลังจากการขับรถไฟฟ้าBTS และลาออกแล้วคงได้ทำงานที่รักที่ชอบสักที

ใช่ครับ...ผมไม่ได้ถามเพื่อนคนนี้เหมือนคนอื่นๆ แต่เขาเล่าของเขาเอง แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหวัง และความสุขเจือปน

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงได้อิจฉา 

ตอนนี้ผมให้โอกาสนั้นแก่คุณ

 ..........................................................