หากเกิดวิกฤติอาหารขาดแคลน...พวกเราจะรับมือกันอย่างไร...

หมวดหมู่ของบล็อก: 

"หากเกิดวิกฤติอาหารขาดแคลน....พวกเราจะรับมือกันอย่างไร"

สืบเนื่องจากปัจจุบัน ได้เกิดภัยธรรมชาติขึ้นบ่อยและถี่มากขึ้น ทั้งแผ่นดินไหว  คลื่นยักษ์ซึนามิ ทอร์นาโด น้ำท่วม ภัยแล้ง หิมะตกในเวียดนาม และที่ต่างๆทั้งที่มันไม่เคยจะมีสักที และที่ผ่านมาในประเทศของเราก็เกิดพายุฝนในฤดูร้อนในภาคใต้  อากาศหนาวในหน้าร้อน และอะไรอีกหลายอย่างที่จะตามมาที่เราไม่สามารถจะคาดเดาได้...จริงหรือที่ธรรมชาติจะทวงคืนจากมนุษย์..มาในรูปแบบภัยทางธรรมชาติต่างๆ  และภัยธรรมชาติเหล่านี้ก็จะนำมาซึ่งวิกฤติอาหารขาดแคลน....แล้วพวกเราจะมีวิธีรับมือกันอย่างไร......ใครพอจะทราบช่วยตอบที....???..

.....ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง....

ความเห็น

"หากเกิดวิกฤติอาหารขาดแคลน....พวกเราจะรับมือกันอย่างไร"


เอาเรื่องจริงเลยนะพี่ศิษฐ์  นอกจากเมจะปลูกผักกินเอง เลี้ยงไก่ เลี้้ยงปลาเเล้ว เมคิดว่ายังจะต้องซื้อปืนมาเพิ่มเเหละพี่..

โลกมันสวยงามก็จริง เเต่มันไม่ได้สวยหรูไปซะทั้งหมด คนที่มีที่มีทางก็สบายไป เเต่คนที่ไม่มีทางไป เค้าก็จะมาปล้นจี้เเทน

เเละพวกไหนละที่จะเป็นเหยี่อคนพวกนั้น ..ก็พวกที่มีอาหารไงพี่ ...


มนุษย์เราถ้าท้องหิวซะอย่างเดียว คนดีๆยังเป็นโจรได้เลย หรือะพี่ดิษฐ์คิดว่าไงค่ะ??

จะมีสึนามิหรือไม่มีเราก็ต้องปลูกผักและผลไม้ไว้เยอะๆเพื่อตัวเราและครอบครัว เพราะซื้อเขากินก็ใช่ว่าจะปลอดภัยจากสารเคมี

แผ่นดินไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนแผ่นดินเกิด อยากกลับบ้านจัง

ทดสอบ

จริงครับ..เห็นด้วย 100 % ครับ...

 

เคยคิด/แสดงความคิดเห็น/แลกเปลี่ยนเรื่องนี้อยู่บ่อย ๆ กับผู้นำชุมชนและบุคคลอื่น ๆ ที่คุ้นเคยกัน เช่นสมมุติว่าเรามีเงินอยู่เต็มกระเป๋า แต่ถ้าไม่มีอาหารให้เราซื้อ เราจะทำอย่างไร หรือถ้าปลาทูตัวละ 200 บาท เราจะแก้ปัญหาอย่างไร ไม่ต้องรอให้เกิดขึ้นก่อนแล้วค่อยแก้ คือเริ่มเตรียมตัวให้พร้อมตั้งแต่วันนี้ เหมือนพวกเรา ที่ทำ ๆ กันอยู่ เรามีเพื่อน เรามีการแลกเปลี่ยน เรามีการแบ่งปัน ถึงแม้พวกเราจะไม่เคยเห็นหน้า เห็นตากันก็ตาม คิดว่าเราเดินมาถูกทางแล้วล่ะ...น้องวิศิษฐ์

เราจะทำอย่างไรดีครับถึงจะเปลี่ยนแนวคิดคนได้ ให้รู้จักความพอเพียงกันบ้าง..ผมทำงานกับชุมชนมาตั้งหลายปี ใครๆก็พูดถึงแต่เรื่องเงินๆ อย่างที่ผมทำบางคนเขาก็ว่าปลูกไปทำไมต้นไม้ มีที่เหลือก็ปลูกยางซิจะได้มีเงินเยอะๆ...แม้แต่น้องเมียขุดสระเสร็จเมื่อ 2 วันที่แล้ว ก็ยังพูดว่าพอดีคูสระจะไปเอายางมาปลูก..แล้วจะขุดสระทำไมก็ไม่รู้....ถึงแม้เราจะมีทุกอย่างแต่คนรอบข้างนั้นขาดเขาก็จะมาเบียดเบียนเราเช่นเดิมครับ....ผมกะว่าจะค่อยๆเสริมความรู้โดยการฝึกอบรมสมาชิกกลุ่มสัจจะให้เขาได้เริ่มสำนึกถึงแนวทาง อย่างที่พวกเราได้ทำกันครับ..พี่เราลองมาช่วยกันคิดดูซิว่าเราจะพอทำอะไรได้บ้างเรื่อง..การปลูกจิตสำนึกของคนให้เห็นคุนค่าของการพึงพาตนเองครับ..ถ้าพี่มีข้อมูลดีๆเอามาแลกเปลี่ยนกันนะครับ...ด้วยความเคารพอย่างสูง วิศิษฐ์..ครับ

 

เรื่องนี้...พี่ว่าต้องค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆไป ถ้าน้องทำเป็นตัวอย่างให้คนในชุมชนเห็น พฤติกรรมเลียนแบบ อาจจะตามมากได้ บางอย่างเราพูดมากไม่ได้ เพราะบางคนถ้าไม่เห็นโลงศพ จะไม่หลั่งน้ำตา อย่างที่โบราณว่าไว้


มี ผญบ.คนหนึ่งที่ อำเภอที่พี่อยู่ ทำมาแล้ว ประมาณ 10 ปี เพื่อนบ้านถึงจะทำตาม ตอนนี้มีคนมาดูงานเพี๊ยบ สร้างรายได้เข้าหมู่บ้านไม่น้อย พี่ยกย่องให้แกเป็นอาจารย์เลยแหละตอนนี้ เรื่องราวที่แกเล่าให้ฟังน่าสนใจมาก

งั้นผมก็จะทำไปเรื่อยๆก็แล้วกัน  อย่างผมปลูกขี้เหล็ก มะระกอไว้ข้างทาง(สวนยางติดทาง) ไปไม่ทันสักที่ไม่เคยมียอดได้เก็บ วันหนึ่งแฟนผมไปเก็บมะระกอ..จอคนที่มาขโมย...คนที่มาขโมยก็ยังว่าให้แฟนผมเลยว่า...ทำอะไรมาเก็บมะระกอของเขาทำไม  แฟนผมตอบกลับไปว่า ฉันนี้แหละเจ้าของสวน คนที่จะมาขโมยถึงกับหน้าซีดเลย แล้วเขาก็ไป....สงสัยรายนี้มาเอาไปบ่อยจนนึกว่าตัวเป็นเจ้าของสวน..แต่ก็ชั่งเถอะครับ ปลูกกิน ปลูกทานมั่ง....

 

เข้ามาต่ออีกนิด...ต้องสลับที่นั่งกับลูก ลูกจับเวลาให้เล่น ขอแลกเปลี่ยนเรื่องที่ว่าทำไมคนอื่น ไม่คิด ไม่ทำแบบเราบ้าง พี่ว่า...แต่ละชีวิต ย่อมมีเหตุผลในการใช้ชีวิต แต่ละช่วงวัย แตกต่างกัน อย่างพ่อของลูกพี่ มุ่งมั่นไปในทางธุรกิจเท่านั้น เพราะคิดว่าการเกษตร ทำให้เรามั่นคงและก้าวหน้าช้า นี่คือความคิดของคนที่จบ วทบ.สัตวศาสตร์มา แต่กลับหันหลังให้กับการเกษตร และพยายามที่จะดึงเราไปเป็นผู้ช่วยเสมอ ส่วนพี่นั้น ถูกปลูกฝังเรื่องความพอเพียง ความสมถะ เหมือนกับฝังอยู่ในสายเลือด ยิ่งสภาวะปัจจุบัน ยิ่งทำให้เราฝักใฝ่ในเรื่องนี้เป็นพิเศษ แต่สิ่งที่เราให้ความสำคัญ กับสิ่งที่หัวหน้าครอบครัวคิด ที่มุ่งมั่นสร้างฐานะ มันคนละเรื่องกัน นี่คือตัวอย่างของคนที่อยู่ในครัวเรือนเดียวกัน ยังไม่สามารถไปเปลี่ยนความคิดให้เป็นอื่นไปได้ นับประสาอะไร ที่จะเปลี่ยนความคิดคนอื่น


สิ่งที่เป็นไปได้ก็น่าจะเป็น การหาแนวร่วม ให้ได้บางส่วนก่อน แล้วค่อยขยายผล น้องมีกลุ่มออมทรัพย์ ใช้กลุ่มออมทรัพย์เป็นเครื่องมือได้ เช่น จัดสรรกำไรสิ้นปี เป็นเงินสาธารณประโยชน์ส่วนหนึ่ง มาทำเรื่องนี้ ให้สมาชิกที่สนใจจะทำกิจกรรมเพื่อพึ่งตนเอง หาวิทยากรมาสาธิต น้องต้องเป็นผู้นำที่ยืนแถวหน้า กล้านำในสิ่งที่ถูกต้อง

ใช้วิธีพอเพียงที่ทางหมู่บ้าน สมช.ทำนี่แหละ ปลูกผักสวนครัวไว้กินเอง เหลือแจกจ่าย ขายเป็นรายได้ เมล็ดพันธุ์ก็แจกจ่ายกัน มีจิตใจเอื้ออาทรต่อกัน ให้คำแนะนำในเรื่องการเกษตร และในทุก ๆ เรื่องที่ช่วยเหลือกันได้ เมือสังคมเป็นสุข ถึงแม้ มีปัญหาใด ๆ เข้ามา ก็มีทางแก้ไข

Low Tech แต่ใจรัก

จริงครับป้า..มีแลกเปลี่ยนแบ่งปันกันตลอดครับ บ้านหลังนี้..สมช.น้ำใจงามกันทุกคน

 

หน้า