1 ชั่วโมงแห่งความสุข สุนก และผ่อนคลาย

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ช่วงเย็นของทุกวันจะมีเวลาที่ 1 ชั่วโมงแห่งความสุข.. สนุก ..และผ่อนคลาย..มากที่สุด.



ทีมบาส....อำเภอนยูง..อำเภอเล็กๆที่ฝีมือไม่เล็ก ระดับ ม.ต้น...


ทุกๆวัน เด็กๆในหมู่บ้านจะมีนัดกัน ที่สนามบาสหน้าอำเภอนายูง โดยมีเด็กโข่งตัวใหญ่เป็นหัวหน้าทีม...



สนามบาสเก่าๆ...ที่เมื่อก่อนไม่มีใครมาเล่นแต่เดี๋ยวนี้เด็กๆได้ยึดพื้นที่ไว้อย่างเหนียวแน่นทุกวันยกเว้นฝนตก...




ซึ่งสมาชิกที่เล่นด้วยกันมีอายุตั้งแต่ 14-35 ปี


( 35 ปีมีคนเดียวครับ...หัวหน้าผู้บ่าวแนว.5555..)




 


ทั้งสนุก..มีความสุข..และเป็นยารักษาความเครียด..และโรคหอบหืดของตัวเองได้เป็นอย่างดี...ซึ่งโรคหอบหืดนั้นไม่ค่อยจะมีอาการตั้งแต่เล่นบาสมา 3 ปี แต่มีสิ่งเดียวที่ทำไม่ได้คือ น้ำหนัก..ไม่ยอมลดสักที...5555..



พื้นสนามที่ชำรุด...ขาดการเหลียวแล..จากทุกหน่วยงาน...ทั้งอุปกรณ์กีฬา..ลูกบาส..ห่วงบาส..ได้มาจากเงินส่วนตัวของผมในฐานะ  หัวหน้าผู้บ่าวแนวครับ..หรือแม้แต่รองเท้าของเด็กๆก็เช่นกัน



รองเท้ากีฬา...                                        คู่นี้ดีหน่อย..รองเท้าหนังแท้ๆ..



คู่นี้..ขาดนิดหนึ่ง                              คู่นี้ฟังแล้วเพลิน....ดังแป๊ะๆๆๆ ตลอดจนรำคาญ


ที่จริงเขาก็มีรองเท้านักเรียนที่ดีๆใส่อยู่ครับ....แต่เอามาใส่เล่นไม่ได้เพราะเอาไว้ใส่ไปโรงเรียนกัน..ถ้าเอามาเล่นบาสที่พื้นปูนแบบนี้จะทำให้รองเท้าขาด..เดี๋ยวผู้ปกครองจะดุเอาครับ....ส่วนจะให้ผู้ปกครองมาสนับสนุนเรื่องนี้ ก้คงยากครับ...เรื่องการให้ความสำคัญด้านกีฬากับเด็กๆบ้านนอกอย่างนี้นั้นคงจะยากครับ....


       อย่างที่ผมเล่นมา 3 ปี หมดรองเท้าไป 10 กว่าคู่ (รองเท้ามือ 2 คู่ละ 120-180 บาท)แบ่งให้เด็กๆใส่บ้าง ใส่พังเองบ้าง ก็หลายคู่...ลูกบาสหมดไป 6-7 ลูก...งบประมาณส่วนตัว....ทั้งนั้นครับ....เด็กๆพวกนี้นิสัยดีมากครับ..เขาจะรีบกลับจากโรงเรียน..ทำงานบ้าน..ให้พ่อแม่เสียก่อนนะครับแล้วค่อยออกมาเล่นบาสที่สนามหน้าที่ว่าการอำเภอครับ....


       ส่วนเรื่องผลงาน...เมื่อปีที่แล้วได้อันดับที่ 4 ของจังหวัดอุดรธานี ในระดับ ม.ต้น..


อันดับ 1 ของกลุ่มโรงเรียนใรดับเขต...


       นี้แหละครับความสุขเล็กๆน้อยๆของผมใน 1 ชั่วโมง...ของทุกๆวันที่ผมทำเป็นประจำมา 3 ปี  และก็ได้มีหลานๆเพิ่มอีกเยอะมาก...กับคำว่า..น้าศิษฐ์...ของเด็กๆ


ที่ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านหลายๆคนว่าผมไร้สาระ...แต่ผมว่าได้กำไรให้กับตัวเองครับ..


ถ้าสมาชิกคนใดพอจะมีรองเท้าเก่าๆที่ไม่ค่อยได้ใส่...อยากบริจาคก็เชิญนะครับ....


...ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง....


ความเห็น

ขอให้นกฮูกสอบผ่านด้วยเถอะ...สาธุๆๆๆๆ

 

ต้องรีบปลุกลูกให้มาอ่านบล็อกนี้ซะแล้ว   ขอชื่นชมนะคะเราทำประโยชน์ให้สังคมให้เด็ก ๆ ได้เล่นกีฬา  ไม่ไปมั่วสุมยาเสพติด   หน่าวยงานรัฐน่าจะสนับสนุนพวกอุปกรณ์บ้าง

เคยขอไปครับแต่ไม่ได้ก็เล่นไปตามมีตามเกิดนะครับ..นายอำเภอก็ว่าจะให้แต่แล้วตอนนี้ก็ย้ายไปแล้วครับ..

 

สนับสนุนครับ การออกกำลังกายครับ บางทีอ.นายูงอาจมีช้างเผือกก็ได้ครับ ไม่หันไปเตะบอลครับ เดี๋ยวนี้กำลังฮิต บอลดิวิชั้นภายในจว.คนสนับสนุนเยอะครับ

คงไม่ไหว...วิ่งตามเด็กไม่ทันครับ....ขอเล่นบาสนี้แหละครับ...ไม่มีคนสนับสนุนก็คงต้องใช้เงินตัวเองไปก่อนนะครับ...ซื้อความสุขเล็กน้อยไม่เป็นไรครับ....แต่ก็อยากได้ให้เด็กๆนะครับ..พอดีมีคนเสนอให้รองเท้าแล้ว..นายลำใย  นะครับ..

 

เห็นด้วยกับการออกกำลังกาย...หลังเลิกงานทุกวันพวกพี่ก็เล่นวอลเล่ย์บอลเหมือนกัน ใช้บริเวณลานจอดรถ สนง.เป็นสนามกีฬา


ในส่วนของอุปกรณ์กีฬา ทำโครงการเสนอขอกับ อตบ. หรือเทศบาลก็ได้ ในส่วนนี้ส่วนมากเค้าจะตั้งงบประมาณสนับสนุนกีฬาของชุมชนไว้อยู่แล้ว

มันไม่ใช้ที่ ตำบลผมครับ...ถ้าทางเกษตร  ทำร่องน้ำ หรืองานที่ใช้เครื่องจักร...รับรองไม่มีให้ครับพี่..นายกผู้รับเหมาครับ...ขอไปแล้วแต่เงียบครับ....พี่...เลยเลิกคิด..ครับ.

 

แล้วพี่วิศิษฐ์หายไปไหนแล้วล่ะพี่

ตกลงได้หรือไม่ได้ล่ะเนี่ย


ออกไปหาข้อมูลอยู่มั้ง...เอาจริง

เข้าห้องสนทนาเร็วเข้า หนีพี่วิศิษฐ์กันดีกว่า แอบหายไปไหนก็ไม่รู้  :bsod:


หน้า