ผักที่กินไม่หมด

ได้เห็นชื่อเรื่องผักที่กินไม่หมด  ก็อาจทำให้บางคนคิดว่ากินไม่หมดก็เอาไปขายซิ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ เคยได้ยินนิทานที่ว่ามีปลาหนึ่งตัวทำอย่างไรถึงกินไม่หมด ใช่มั๊ยครับ ถ้าไม่เคยได้ยินหรือจำไม่ได้ก็มาฟังนิทานผักที่กินไม่หมดก็แล้วกัน

ผมเองเพิ่งปลูกผักคะน้า และกวางตุ้ง ไม่ทันโตผมก็มีคะน้าและกวางตุ้งมากินโดยที่ไม่ต้องซื้อ เนื่องมาจากการแบ่งปันนั่นเอง ผมมีผักผมจะแบ่งบันเพื่อนบ้านที่สนิทกัน บังเอิญว่าเพื่อนบ้านคนนี้อุดมการเดียวกันคือปลูกผักไว้กินเองเพื่อลดรายจ่ายในครอบครัว เหลือแบ่งปันและขาย ผมปลูกผักก่อนเขา ผมเลยแบ่งปันไปให้ก่อน พอของเขาได้ผลผลิตเขาก็เอามาแบ่งผม ก็เลยเป็นที่มาของผักที่กินไม่หมด

อีกเรื่อง

ผมคิดว่าหลายคนจะมีช่างตัดผมประจำตัวนะครับ ผมเองก็มีช่างตัดผมประจำตัว ตัดกับช่างคนอื่นแล้วมันยังไงไม่รู้ไม่ถูกใจ จำความได้ผมตัดผมกับช่างตัดผมคนนี้แล้ว ไปเรียนหรือไปทำงานที่ไหน ถ้ากลับมาบ้านก็ต้องไปตัดผมกับช่างคนนี้ ปัจจุบันช่างตัดผมคนนี้ให้ความสนใจเรื่องการเกษตรมากขึ้น เริ่มเลี้ยงปลาในกระชัง(บ้านพี่เขาอยู่ติดคลอง) ปลูกผักกินเอง สนใจเรื่องการเผาถ่าน พี่เขาจะแวะเวียนมาหาผม มาดูผักที่ผมปลูก สิ่งหลักๆ คือพี่เขาต้องการเผาถ่าน ผมได้ให้คำแนะนำในการทำเตา และเทคนิคในการเผาถ่านไป และผมก็เอาผักที่ผมปลูกไปแบ่งปันพี่ช่างตัดผมอยู่เช่นกัน จนทุกวันนี้ผมตัดผมฟรีไปแล้ว

นึกถึงสมัยทำงานที่ กทม. บ้านติดกันไม่รู้จักกัน ไม่เคยหยิบยื่นอะไรให้แก่กันและกัน  กับเพื่อนบ้านสองคนที่กล่าวมาบ้านอยู่ห่างกันตั้งเยอะยังแบ่งปันกันถึง เรื่องการแบ่งปันก็ไม่อยากให้หายไปจากสังไทยนะครับ ไม่ว่าจะเป็นการแบ่งปันด้านสิ่งของ หรือความรู้ หรืออื่นๆ