มาอร่อย กับ อาหารจานCaladium ! ... กันเหอะ .. ?

     มา ... แว้วววว ... คราบบบบ .... เฒ่าทารก Comeback ครานี้ มาพร้อมกับอาหารจานคัน ครับอ่านไม่ผิดครับ ขอย้ำว่า “อาหารจานคัน” .... เนื่องจากวัตถุดิบที่นำมาปรุง ล้วนเป็นประเภท “บอน”

     ตังนั้น เมนูต่อไปนี้ ท่านนักชิมทุก ๆ วัย โปรดใช้วิจารณญาณในการชิม และควรได้รับคำแนะนำจากผู้มีประสบการณ์ในการชิมอย่างใกล้ชิด .....

     ตอนแรกตั้งใจจะทำเป็น บล็อกรวมสระพัดคันทั้งบอน - บุก แต่พอจะลงมือเขียนจริง ๆ เห็นว่าค่อนข้างยาวไป ทั้งเห็นหลานแจ้วเขียนเรื่อง บุกแล้ว  จึงเปลี่ยนความคิดกลางอากาศ มาเขียนเป็นตอน ๆ น่าจะเข้าท่ากว่า โดยจะเริ่มจากที่คันน้อยที่สุด ไปสู่ที่สุยอดแห่งความคัน เอาครับไม่รอช้า ....

     เมนูแรก  คือ “อ้อดิบ” (คูน) ภาษาถิ่นแถวสุราษฎร์ฯ เรียก “ทางโชน” ปรกติแล้ว เมนูนี้ ไม่ค่อยปรากฏอาการคันจากผู้บริโภค แต่อาจมีบ้างสำหรับผู้เป็นโรคภูมิแพ้ วิธีการใช้ / กลิ่น & รส คงเป็นที่รู้จักกันดี นะครับ ทานสด ทานสุก แก้ปากว่างได้ดีนักแล เมนูนี้ สมช. กล่าวขวัญ และเอารูปมาลงบ่อย ข้าพเจ้าจึงไม่ต้องนำรูปมาลงซ้ำ

     เมนูที่สอง  “บอนส้ม”

 เห็นภาพปุ๊บ นักเล่นว่าน บอกปั๊บ “เสน่ห์จันทร์แดง” ..... ไม่ใช่นะครับ แค่เขาอาจคล้ายๆกัน

ปรกติแล้ว เมนูนี้ ไม่ค่อยปรากฏอาการคันจากผู้บริโภค เช่นเดียวกับ อ้อดิบ

  ส่วนของบอนส้มที่นำมาเป็นเมนู คือก้านใบ ซึ่งหากเป็นต้นที่สมบูรณ์ อาจโตประมาณแท่งปากกาสี

     วิธีรับประทาน หักก้าน เด็ดใบทิ้ง แล้วลอกเปลือกหุ้มก้านออกให้หมด  เนื้อในหักจิ้มน้ำพริก

    รส เปรี้ยว จุดเด่นอยู่ที่กลิ่นครับ คือกลิ่นหอม

     เมนูที่สาม “เตียง” (ไม่ใช่เตียงนอน นะขอรับ) หรือบางถิ่น เรียก “บุกเตียง” 

ลักษณะของต้น คล้ายบุก แต่เตียงทั่ว ๆ ไป ต้นเล็กกว่าบุกมาก หากเป็นเตียงภูเขา ต้นค่อนจะโตหน่อย แต่ยังเล็กกว่าบุกอยู่ดี  อาจเป็นเตียงชนิดนี้ก็ได้ ที่หลานแจ้วเรียกว่าบุกงูเหลือม(ไม่ยืนยันนะครับ)

    นี่ครับ ต้นเตียง งอกเองตามธรรมชาติ

     ถอนวางไว้บนหญ้า มองคล้ายงูได้เหมือนกัน เนาะ .... ฮุ ๆ ๆ ๆ...

     นำมากองรวมกันเยอะ ๆ 

     ถลกหนัง .... เฮัย! ... ม่าย ... ช่าย ย ย ย ...

   ลอกเปลือก ตัดท่อนขนาดตามชอบ

    จากนั้น ... เข้าสู่กระบวนการเมนู ตามแต่รัดดวงใคร ก็รัดดวงมัน เช่น แกงส้ม (แกงเหลือง) แต่ที่นิยมมาก ๆ คือ แกงเลียงเคย(กะปิ) - เกลือ กับใบไม้สดรสเปรี้ยว เช่น ยอดมะขามอ่อน ยอดใบโร(หมักเม่าชนิดหนึ่ง) หรือใบส้มออบ หากหาใบไม้ดังว่าไม่ได้ จะใช้มะขามเปียกแทนก็ไม่ผิดกติกาแต่ประการใด

    วิธีใช้ .... จะทานเล่น ๆ  หรือ ทานเป็นกับก็แล้วแต่ชอบ หย่อย .... อย่าให้เซด ด ด ด .... โดยเฉพาะดอกส่วนที่เป็นรังไข่ รสมันปานเคี้ยวแห้ว เว่อไปเปล่าก็ไม่รู้ซี .... เหอ ๆ ๆ ๆ

    ว่าจะเขียนเรื่องบุกด้วย แล้วเชียว ยาวไป เอาเป็นวันหลังดีกว่า

   ครับ วันนี้พอก่อนนะครับ แค่นี้ก็ .... คันเย่อ แล้วละ เกาไม่ได้ซะด้วยซี คันในช่องปาก

     ..... ย้ำ .... คันปากนะครับ ...ม่าย  ช่ายยยยย ... ปากคัน

        เหอ ๆๆๆๆ......