ขอเป็น “รักแท้ที่มาช้า” ดีกว่าเป็น “คนไร้ค่าที่มาก่อน”

เขียนโดย หมวยเล็ก เมื่อ 14 มิถุนายน, 2011 - 12:35
หมวดหมู่ของบล็อก: 
ต้นไม้

ท้องฟ้าเป็นสีเทา แต่ทำไมใจเราเป็นสีหม่นๆ    ......บรรยากาศที่นี่เป็นอย่างนี้จริงๆค่ะ   

กลับมาเขียนบล็อกนี้ที่กรุงเทพค่ะ   เนื่องจากได้ถ่ายรูปผลงานก่อนเดินทาง 1  วัน   และตั้งใจว่าจะเอามาส่งป้าต่ายเป็นท่านแรกค่ะ 

สืบเนื่องมาจากปลูกอะไรก็ไม่งาม  จึงไม่มีอะไรมาโชว์สมาชิกกะเค้าบ้างเลย  จะเห็นก็มีแต่เจ้าหน่ออ่อนคู่นี้เท่านั้นแหละที่โผล่ยอดออกมาให้คนปลูกได้ชื่นใจบ้าง

และช่างบังเอิญเจอความหมายของคำที่เอามาตั้งต้นกระทู้  จึงเอาทั้งสองเรื่องมาผูกต่อกันแต่มันจะติดหรือเปล่าก็แล้วแต่คนอ่านค่ะ

“มะรุม” คือต้นสุดท้ายที่โผล่ออกมาจากดินค่ะ     ในขณะที่ต้นอื่นๆเขางอกให้เห็นภายในสามวัน  แต่ก็มีอันเป็นไปทั้งหมด   ทั้งจากโดนเด็ดยอดโดยเจ้ามือดีที่ไหนก็ไม่รู้  หรือบางต้นก็ไม่ยอมโตพอโผล่ออกมาปุ๊บก็เหลืองเลย

 จึงลองคิดเล่นๆว่า   เจ้ามะรุมคงอยากเป็นดังหัวข้อเรื่องนี้หรือเปล่าหนอ....รักแท้ที่มาช้า  หรือคนไร้ค่าที่มาก่อน  .....

ความเห็น

ป้าต่าย

14 มิถุนายน, 2011 - 14:42

อย่าเสียใจลองใหม่...ของป้าตั้งหลายอย่างที่อยู่ดีๆ ก็ลาจากไปโดยไม่ลำลา...แคแดง 3 ต้นไปซะแล้ว เสาร์-อาทิตย์นี้ค่อยลองเพาะใหม่อีกที

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

หมวยเล็ก

14 มิถุนายน, 2011 - 20:49

หนูทำได้แค่นี้เองค่ะป้าต่ายขา     อย่างอื่นมันไม่โตเลยค่ะ    ต้นแค  เป็นอะไรที่หนูอยากได้มาก   แต่มันโดนกุดหัวไปตั้งแต่วันที่สองที่โผล่ออกมา 


คราวหน้าเอาใหม่คะ

RUT2518

14 มิถุนายน, 2011 - 16:35

มะรุมเอาลงดินจะโตเร็วนะครับ



หมวยเล็ก

14 มิถุนายน, 2011 - 20:51

เห็นดินที่บ้านแล้วต้นไม้สยองค่ะ 


 


ขนาดมะพร้าวยังไม่รอดเลยค่ะ  สำหรับมะรุม   คงต้องให้เขาแข็งแรงดีๆก่อน   แล้วจะปลุกด้วยตัวเอง  


สาธุ๊   !  ขอให้รอด  ขอให้รอด

guys ka

14 มิถุนายน, 2011 - 17:11

อุตส่าห์หอบผ้าเช้ดหน้าจะมาซับน้ำตา นึกว่าอกหักรักคุดซะอีก  เฮ้อ..งั้นก็เอามาซับน้ำตาของคนหยิบมาก็แล้วกัน  :crying2:

.................

หมวยเล็ก

14 มิถุนายน, 2011 - 20:54

จริงไหมเอ่ย  ??? 


คนอื่นเขาปลุกต้นไม้กัน  แต่เรามาช่วยกับซับน้ำตาดีกว่านะคะ    :uhuhuh:

ตั้ม

14 มิถุนายน, 2011 - 18:15

ผมเดินผ่านหน้าบ้านหลังหนึ่งแล้วให้บังเอิญสดับเสียงรำพึงรำพันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ที่มาของเสียงครวญคงคล้ายกับเราเมื่อหลายปีก่อน..จนความรู้สึกเหล่านั้นเริ่มเป็นความชินชาที่มาพร้อมกับสัจธรรมที่ค้นพบ..หากเราเฝ้ารอคอยอะไรสักอย่าง กาลเวลาทำไมถึงคลืบคลานผ่านไปอย่างช้านัก หากเราจ้องทนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู ใยมันไม่โผล่ยอดชูใบให้ชมเชย..ที่สุดต้องปล่อย..แค่เลือนแต่ไม่ถึงกับลืม..กลับได้เห็นความมหัศจรรย์ที่คิดว่าไม่น่าจะได้เห็น..เลยรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายกว่าการจดจ้องมองเฝ้า.."รักที่ไม่ต้องเฝ้า..หรือ..ความเศร้าที่เฝ้าแต่รัก"

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

น้อย สวนบุรีรมย์

14 มิถุนายน, 2011 - 20:23

คมครับลุง แต่เสียดายลอกไปใช้ไม่ได้แล้ว อิอิ

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

หมวยเล็ก

14 มิถุนายน, 2011 - 21:05

มังกรซ่อนเล็บหรือเป่าคะ


 


หนูว่าหนูคมแล้วนะ   เจอป๋าแบบนี้  หนูไปไม่เป็นเลยค่ะ  :sweating:

sam k.

14 มิถุนายน, 2011 - 21:07

น่าจะได้นักเขียนวรรณกรรมอีกซักคน นอกจาก มานี มานะ วีระชูชัย,อาตั้ม ,และอีกหลายๆท่านนะ เห็นแววสำนวน  น่าจะไป คุย กับ..ชาติ กอบกิตติ เผื่อได้โอกาสดีๆนะน้องเพชร( ชาติ.จบรุ่นเดียวกัน)

 

หน้า