นิยามแห่งป่า

พี่เท่งขอใช้โอกาส..ปลุกจิตวิญญาณป่า ติวเข้มขาลุยก่อนเข้าป่า...ขอรับ ข้ามให้พ้นความวุ่นวายทางกายภาพในบ้านในเมือง ปล่อยวางจิตให้เป็นผู้ดูความคิดตัวเอง.... ไปกับบทนิยามแห่งป่าของท่านเขมานันทะ และภาพเสมือนป่างามๆกันนะ ขอรับ

 ป่า...แหล่งขัดเกลาจิตใจของเหล่าผู้แสวงหาโพธิญาณ

บ้านเดิมอันมั่งคั่งของมนุษย์และสิงสาราสัตว์

ที่ดึงดูดหยาดฝนอันหลั่งจากฟ้าสู่อ้อมอกผืนดิน

แล้วระเหยหายกลายเป็นเมฆ (ภาพถ่ายบนเขาหลวง สูง ๑๘๕๐เมตรจากระดับน้ำทะเล ปี ๒๕๕๒)

                                   พักสายตา พักหัวใจที่คิดไม่หยุด ไว้ตรงนี้ (ภาพเขียนของกัลยาณมิตรรุ่นพี่ ขอรับ)

ป่า... ที่มวลเมล็ดเติบโตและแย้มกลีบบาน

ที่ๆสายหยุดส่งกลิ่นหอมกรุ่น

และดวงจิตเบิกกว้างเมื่อได้เห็นรวงผึ้งยาว ๑ วา บนยอดพญาไม้

ที่ๆโขลงช้างนับหมื่นเร่ร่อนในทุ่งโล่ง

สลับดงดิบบนดาวโลก

ป่า...ที่ๆธารแสงเดือนสะท้อนวาววาม

และจักจั่น ลองไนพร่ำพุทธภาษิต

ที่ๆ หยาดน้ำค้างและหมอกเหมยมา แล้วจากไปอย่างเสรี

ป่า...ที่ๆพระจอมใจชาวพุทธและพระสาวกชื่นชอบ

และกล่าวสรรเสริญความสงัดว่าเป็นมิตรสนิท

แต่ป่า...ไม่ใช่แหล่งตอบสนองตัณหาบ้าบิ่น

ไม่ใช่แดนที่ดวงจิตหยาบช้าจะชื่นชม

และไม่อาจซาบซึ่งว่าป่าเป็นแหล่งกำเนิด

และฟูมฟักอารยธรรมล้ำค่า(ภาพผักกูกป่าน้ำตกนกรำ)

พี่เท่ง พาคารวะเจ้าป่าเจ้าเขาก่อนเข้าป่านะขอรับ ทิ้งเรื่องหม่นหมองใจไว้ก่อนก้าวเดินทางนะจ๊ะที่รัก แล้วพบกับความเป็นธรรมชาติของป่า ที่นกรำ...ขอรับ( ภาพลูกประที่หล่นจากต้นสูงสู่ดินเชิญชวนให้เก็บความงามขอรับ)

มีความสุขทั่วกัน ขอรับ พี่น้องบ้านสวนพอเพียง