จับผึ้งหลวง และมิ่นโต ตอนที่ 1 รังที่ 1

คุณโสทร? ขอส่วนที่มีตัวอ่อนๆได้ไหมน๊า

น่ากินจังน้ำผึ้งสดๆ

แปลว่าแถวบ้านน้องโส ยังสมบูรณืใช้ได้

ต้นพร้าวสูงมาก เก่งจังฮู้ขึ้นได้แถมมีผึ้งด้วย

มาบ้านโสทรคราวนี้ ได้ทั้งความรู้ ได้ชิมน้ำผึ้งและแอบกินตัวอ่อนไป 2-3 ตัว 

ได้ความรู้คือ รู้ว่าเวลาจะรมควันนั้นใช้อะไร ที่เห็นคือ กาบมะพร้าว ห่อด้วยใบมะพร้า้ว มัดด้วยเชือก ที่ไม่ใช่พลาสติก ความรู้นี้จะเอาไปจัดการกับผึ้งที่มาอยู่ผิดที่ผิดทางที่บ้านผม

คุณ สุชญา บอกว่าคนขึ้นเก่งจัง ต้นมะพร้าวไม่มีกิ่งก้านให้จับ ให้เหยียบ เสียดาย โสทร ถ่ายรูปไม่ทัน ตอนที่ปืนต้นพร้าว เพราะว่าเร็วมาก มีผ้าขาวม้า มัดอยู่ที่ขา เป็นตัวยึดขาไม่ให้กาง 

ความรู้ที่ได้อีกอย่างคือ เขาห้ามไม่ให้บีบให้ผึ้งตาย คืออย่าทำให้ผึ้งตาย เพราะว่าหากผึ้งตาย เขาจะยกพวกมาจัดงานศพผึ้ง ดีไม่ดีอาจจะมาเช็คบิลกับคนข้างๆศพผึ้งด้วย ตอนแรกผมเข้าใจว่าห้าม บี้ตัวอ่อนของผึ้ง ตามความเข้าใจของผม น่าจะห้ามบี้ตัวอ่อนของผึ้งมากกว่า ผึ้งงาน 

ทีนี้ ทำไมบี้ไม่ได้ เพราะว่าถ้าไปบี้แล้ว ฝูงผึ้งจะบินมาหาผึ้งที่ตาย นี่คือสิ่งที่ได้จากประสบการณ์ของคนตีผึ้ง

หากจะอธิบาย ตามความรู้ที่เคยมีมา แมลงเขาจะใช้ภาษากลิ่น คือปล่อยกลิ่นออกมาบอกความ เช่น แมลงวันทอง ตัวเมีย ปล่อยสาร เมทิลยูยีนอล ล่อตัวผู้ (อันนี้ออกตัวก่อนว่า ผมไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องแมลง ตัวผู้ปล่อยออกมาล่อตัวเมียหรือตัวเมียปล่อยออกมาล่อตัวผู้นี่ไม่แน่ใจ) 

ดังนั้น หากแมลงถูกทำร้าย ทำให้เกิดบาดแผล ก็อาจจะส่งสาร SOS เพื่อขอความช่วยเหลือ จากผึ้งตัวอื่นๆ