เฉาก๋วยเพื่อนยาก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เฉาก๋วยเป็นแมวตัวเมีย ที่เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน ตั้งแต่สมัยเรียนจบมาใหม่ ๆ เป็นบัณฑิตตกงาน ตอนนั้นก็อยู่บ้านช่วยพ่อกับแม่ทำงานที่บ้าน แม่ทำอะไร ก็ทำด้วย ไม่ว่าจะปลูกพริกขี้หนู ปลูกแตงกวา ปลูกผักต่าง ๆ และจะเป็นคนไปเก็บน้ำยางกับแม่ โดนคนดูถูก เหยียดหยาม ต่าง ๆ นา ๆ เรียนจบปริญญามาเก็บยาง เรียนจบปริญญามาปลูกดีปลี มีอีกเยอะแยะ


คำพูดต่าง ๆ ที่คนเขาพูด ไม่เคยโต้ตอบอะไร (แต่จะจำเอาไว้) ตลอดชีวิตไม่เคยคิดอิจฉาใคร ไม่คิดร้ายใคร แค่อยากทำชีวิตของเราให้ดี ๆ ให้พ่อแม่ได้ภูมิใจแค่นั้นเอง ตอนสมัยเรียนก็มีคนดูถูกว่าเรียนไม่จบหรอก แต่พอเรียนจบแล้ว เวลาเจอกันเขาก็เดินหนีเราไปเลย นี่แหละผลของคนที่คิดไม่ดี

ช่วงที่เรียนจบแล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน ประมาณปลายปี 47 ก็อ่านหนังสือสอบกับช่วยแม่ทำงานไปด้วย ความหวังของพ่อและแม่อยากให้รับราชการ เพราะยังไม่มีใครได้รับราชการสักคน กลายเป็นความหวังเดียวและความหวังสุดท้าย เพิ่มความหนักใจให้กับตนเองมากเหลือเกิน ยังไงก็ตั้งใจว่าจะทำให้ได้ ไปสอบหลาย ๆ ที่ หลาย ๆ จังหวัด เป็นเวลา 2 ปีกว่า ๆ จนรู้สึกเบื่อจริง ๆ

จนกระทั่ง ประมาณ กลางปี 50 พ่อกับแม่ได้สมหวังซะที แต่ก็ไม่ซะทีเดียว คือต้องไปอยู่ที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ เราเองไม่อยากไปเลยแม่บอกว่าลองไปอยู่ดูก่อน ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ อยู่ได้ 2 ปี 2 เดือน ก็ย้ายกลับมาที่อยู่บ้าน คืิิอที่ทำงานที่ทำอยู่ปัจจุบันนี้

มาถึงเรื่องของเฉาก๋วย ชื่อนี้สาวตั้งเองคะ  ตั้งตามสีของมัน  ตอนนี้เฉาก๋วยไม่อยู่แล้ว ตายไปไม่กี่วันนี่เอง แม่ได้เก็บเฉาก๋วยมาให้เลี้ยง มันเป็นแมวที่ถูกเจ้าของทิ้ง เจ้าของเดิมเช่าบ้านอยู่แล้วก็ย้ายบ้านไป ทิ้งเฉาก๋วยไว้ มันก็ไปอยู่ที่ร้านขนมจีน แถว ๆ นั้น แม่ค้าขนมจีนก็ให้ขนมที่เหลือให้มันกิน พอแม่ไปเจอก็ขอมันมา เฉาก๋วยเลี้ยงง่าย ชอบกินขนม ขนมปังมันก็ชอบ

ตอนเช้าพ่อกับแม่จะมานั่งกินกาแฟ และจะมีขนมปัง ข้าวต้มมัด ข้าต้มห่อใบพ้อ ขนมเปียกปูน ที่พูดมาเฉาก๋วยชอบหมด เฉาก๋วยเป็นที่รักของทุกคน

 

วันนี้นั่งเขียนบล็อกนี้ ก็ยังน้ำตาซึม อดคิดถึงเฉาก๋วยไม่ได้เลย ถึงเฉาก๋วยจะจากไปแต่ก็ฝากทายาทไว้ให้ได้ชื่นชมกันต่อ

เฉาก๋วยมีลูก 2 ครอกแล้ว ครอกแรกประมาณ 4 ตัว มีคนขอไปเลี้ยง 3 ตัว อีก 1 ตัว พี่ชายขอไปเลี้ยง นี่เป็นลูกครอกแรกของก๋วยชื่อ สีนวล อยู่บ้านพี่ชาย 


ครอกที่ 2 มี 3 ตัว ตัวผู้มีคนขอไปเลี้ยง เหลืออีก 2 ตัว คือ ถุงเท้า และแต้ม 2 ตัวนี้ตอนนี้แยกกันอยู่แล้ว รูปนี้ที่บ้านแม่ นอนกันอยู่บนตู้เย็นในครัว


วันนี้ที่ได้นำเสนอเรื่องราวของสัตว์เลี้ยง อันที่จริงมันเป็นสัตว์ที่อยู่กับเรา มีส่วนร่วมในการดำเนินชีวิต และเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เวลาไปปลูกผัก หรือเก็บผัก มันก็ไปตลอด ทั้งหมาทั้งแมว

ถุง และ เป้ ไปเก็บผักด้วยกันที่หน้าบ้าน

ที่บ้านแม่มีหมา 3 ตัว กับแมวอีก 1 ตัว วันนี้ไม่มีภาพหมู่มาให้ดี ขอติดไว้ก่อน


และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของสมาชิก ที่ดำเนินตามรอยพ่อ กับชีวิตที่พอเพียง

"ขอบคุณทุกความคิดเห็นคะ"




ความเห็น

อ่านแล้วใจหวิว ๆ ไงไม่รุ สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ต้องพลัดพราก ความรู้สึกที่ต้องอดทนกับคำพูดดูถูกดูแคลนที่บั่นทอนจิตใจ ผมเองก็ผ่านสิ่งเหล่านี้มาแล้ว มาถึงตอนนี้ผมกลับคิดว่า ขอบคุณทุกคนที่เคยดูหมิ่นดูแคลน เพราะคำพูดของเขาหล่านั้นมันทำให้ผมสู้ไม่ถอย ณวันนี้ผมไม่เจ็บที่ใจอีกแล้ว สู้ ๆ ครับ

ขอบคุณลุงจวบคะ คงจะมีหลายคนที่เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว คิดว่าทำไมพวกเขาต้องพูด ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่ได้ไปยุ่ง วุ่นวายอะำไร อยู่แต่บ้านทำแต่งาน ไม่คิดอิจฉาใคร ไม่ว่าร้ายใคร สงสัยต้องแผ่เมตตาให้พวกเขาเหล่านี้บ้างแล้วซิ :uhuhuh:

เพราะการที่เราไม่อิจฉาใครและไม่ยุ่งกับใครมันอาจจะทำให้เราดีเกินใคร ๆ จนใครเขาต้องเอาเราไปพูดให้เราต่ำเพื่อที่ใครเขาจะได้ดูว่าตัวเองสูงขึ้น ผมคิดแบบนั้นครับ

อีกอย่างก็ ยิ่งใครเขาพูดถึงเรามากเท่าไหร่นั่นย่อมแสดงว่าเรายังมีดีให้ใครเขาคิดถึง คิดแล้วสบ๊ายใจ...แฮ่ ๆ

เสียใจด้วยค่ะเรื่องเฉาก๋วย   น้องสาวคะคำดูถูกของคนบางครั้งทำให้เราเข้มแข็งได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

สงสัยต้องขอบคุณพวกเขาเหล่านั้น ที่ทำให้เรามีวันนี้ :cheer3: :cheer3:

มาเป็นกำลังใจไห้พี่สาวครับ อย่าไปสนใจคนพันนั้นเลยพี่คนขี้อิจฉามีเยอะพี่ แถวบ้านผมก็มีครับ สู้ๆๆต่อไปครับผม:cheer3:

ทำดี  ด้วยกาย  วาจา  ใจ   จะได้รับความสุขที่ยั่งยืน   

เห็นด้วยคะ คิดดี ทำดี เราก็มีความสุขแล้ว ใครจะว่ายังไงก็ไม่สน :embarrassed: :embarrassed:

เสียใจด้วยนะ พี่เข้าใจหัวอกคนรักสัตว์ ทุกวันนี้พี่ก็เลี้ยงเด็ก 3 ตัว เหมือนคนคนหนึ่ง

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ชอบรูปสุดท้ายมากเลย หมา กะ แมวเป็นเพื่อนกัน .....สีก็ต่างกัน .......อยู่กันอย่างมีความสุข.....ขออนุญาต เจ้าของภาพนะคะ  เก็บรูปภาพนี้ไว้ อาจจะมีไป POST ไว้ที่อื่น ๆ ใน FB

หน้า