เฉาก๋วยเพื่อนยาก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เฉาก๋วยเป็นแมวตัวเมีย ที่เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน ตั้งแต่สมัยเรียนจบมาใหม่ ๆ เป็นบัณฑิตตกงาน ตอนนั้นก็อยู่บ้านช่วยพ่อกับแม่ทำงานที่บ้าน แม่ทำอะไร ก็ทำด้วย ไม่ว่าจะปลูกพริกขี้หนู ปลูกแตงกวา ปลูกผักต่าง ๆ และจะเป็นคนไปเก็บน้ำยางกับแม่ โดนคนดูถูก เหยียดหยาม ต่าง ๆ นา ๆ เรียนจบปริญญามาเก็บยาง เรียนจบปริญญามาปลูกดีปลี มีอีกเยอะแยะ


คำพูดต่าง ๆ ที่คนเขาพูด ไม่เคยโต้ตอบอะไร (แต่จะจำเอาไว้) ตลอดชีวิตไม่เคยคิดอิจฉาใคร ไม่คิดร้ายใคร แค่อยากทำชีวิตของเราให้ดี ๆ ให้พ่อแม่ได้ภูมิใจแค่นั้นเอง ตอนสมัยเรียนก็มีคนดูถูกว่าเรียนไม่จบหรอก แต่พอเรียนจบแล้ว เวลาเจอกันเขาก็เดินหนีเราไปเลย นี่แหละผลของคนที่คิดไม่ดี

ช่วงที่เรียนจบแล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน ประมาณปลายปี 47 ก็อ่านหนังสือสอบกับช่วยแม่ทำงานไปด้วย ความหวังของพ่อและแม่อยากให้รับราชการ เพราะยังไม่มีใครได้รับราชการสักคน กลายเป็นความหวังเดียวและความหวังสุดท้าย เพิ่มความหนักใจให้กับตนเองมากเหลือเกิน ยังไงก็ตั้งใจว่าจะทำให้ได้ ไปสอบหลาย ๆ ที่ หลาย ๆ จังหวัด เป็นเวลา 2 ปีกว่า ๆ จนรู้สึกเบื่อจริง ๆ

จนกระทั่ง ประมาณ กลางปี 50 พ่อกับแม่ได้สมหวังซะที แต่ก็ไม่ซะทีเดียว คือต้องไปอยู่ที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ เราเองไม่อยากไปเลยแม่บอกว่าลองไปอยู่ดูก่อน ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ อยู่ได้ 2 ปี 2 เดือน ก็ย้ายกลับมาที่อยู่บ้าน คืิิอที่ทำงานที่ทำอยู่ปัจจุบันนี้

มาถึงเรื่องของเฉาก๋วย ชื่อนี้สาวตั้งเองคะ  ตั้งตามสีของมัน  ตอนนี้เฉาก๋วยไม่อยู่แล้ว ตายไปไม่กี่วันนี่เอง แม่ได้เก็บเฉาก๋วยมาให้เลี้ยง มันเป็นแมวที่ถูกเจ้าของทิ้ง เจ้าของเดิมเช่าบ้านอยู่แล้วก็ย้ายบ้านไป ทิ้งเฉาก๋วยไว้ มันก็ไปอยู่ที่ร้านขนมจีน แถว ๆ นั้น แม่ค้าขนมจีนก็ให้ขนมที่เหลือให้มันกิน พอแม่ไปเจอก็ขอมันมา เฉาก๋วยเลี้ยงง่าย ชอบกินขนม ขนมปังมันก็ชอบ

ตอนเช้าพ่อกับแม่จะมานั่งกินกาแฟ และจะมีขนมปัง ข้าวต้มมัด ข้าต้มห่อใบพ้อ ขนมเปียกปูน ที่พูดมาเฉาก๋วยชอบหมด เฉาก๋วยเป็นที่รักของทุกคน

 

วันนี้นั่งเขียนบล็อกนี้ ก็ยังน้ำตาซึม อดคิดถึงเฉาก๋วยไม่ได้เลย ถึงเฉาก๋วยจะจากไปแต่ก็ฝากทายาทไว้ให้ได้ชื่นชมกันต่อ

เฉาก๋วยมีลูก 2 ครอกแล้ว ครอกแรกประมาณ 4 ตัว มีคนขอไปเลี้ยง 3 ตัว อีก 1 ตัว พี่ชายขอไปเลี้ยง นี่เป็นลูกครอกแรกของก๋วยชื่อ สีนวล อยู่บ้านพี่ชาย 


ครอกที่ 2 มี 3 ตัว ตัวผู้มีคนขอไปเลี้ยง เหลืออีก 2 ตัว คือ ถุงเท้า และแต้ม 2 ตัวนี้ตอนนี้แยกกันอยู่แล้ว รูปนี้ที่บ้านแม่ นอนกันอยู่บนตู้เย็นในครัว


วันนี้ที่ได้นำเสนอเรื่องราวของสัตว์เลี้ยง อันที่จริงมันเป็นสัตว์ที่อยู่กับเรา มีส่วนร่วมในการดำเนินชีวิต และเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เวลาไปปลูกผัก หรือเก็บผัก มันก็ไปตลอด ทั้งหมาทั้งแมว

ถุง และ เป้ ไปเก็บผักด้วยกันที่หน้าบ้าน

ที่บ้านแม่มีหมา 3 ตัว กับแมวอีก 1 ตัว วันนี้ไม่มีภาพหมู่มาให้ดี ขอติดไว้ก่อน


และนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของสมาชิก ที่ดำเนินตามรอยพ่อ กับชีวิตที่พอเพียง

"ขอบคุณทุกความคิดเห็นคะ"




ความเห็น

ได้เลยคะ :cheer3: :cheer3:

เห็นแล้วคะ ว่าบ้านพี่แดงก็มีเยอะเหมือนกัน บางทีสัตว์ก็อาจดีกว่าคนบางคนด้วยซ้ำไปคะ

สัตว์  ......อิจฉาไม่เป็น

สัตว์  ......นินทาไม่เป็น

สัตว์  ......จริงใจ(กลับมาบ้านมันดีใจทุกครั้ง เหมือนไม่เจอกันสัก10ปี)

สัตว์  ......ตอ (......) ไม่เป็น :uhuhuh: :uhuhuh:

เศร้าไปเถอะค่ะ อย่าเก็บอย่ากดไว้ 

แล้วอย่าให้ความรักความผูกพันที่มีต่อเฉาก๊วยตายไปด้วย ถนอมมันเอาไว้ด้วยการนำไปทุ่มเทกับเจ้าเป้เจ้าถุง

ที่สุดแล้ว...เวลา.....กับความรักของลูกๆเฉาก๊วยและเจ้าเป้...จะเยียวยาเราเอง

เฉาก๊วย...เค้าเกิดมาเป็นแมวในชาตินี้เพื่อบำเพ็ญบารมีกับน้องสาวภูธร ช่วยเป็นกำลังใจ ช่วยคลายเหงา ช่วยปลูกผัก

ถึงเวลา..เค้าก็ไปเกิดใหม่ในชาติภพที่ดีกว่าเดิมแน่ๆ

 

คนดูถูก???????????  แก่จนป่านนี้ก็เห็นว่า......

ใครจบอะไรมา.....ก็โดนดูถูกได้นะ จากประสบการณ์ที่เห็นมานะ ขอเล่ายาวหน่อย

ไม่จบปริญญา ทะลึ่งได้ดิบได้ดีมาเป็นหัวหน้าคนจบตรีและโท.....ก็โดนดูถูก

จบปริญญา...แต่จบมาจากสถาบันที่สีไม่สวยเข้าตาเค้า...ก็โดนดูถูก

จบจากสถาบันที่สีสวย..แต่ไม่ได้จบนอก.....ก็โดนดูถูก

จบนอกมา....แต่พูดภาษาอังกฤษสำเนียงไม่ดี....ก็โดนดูถูก

จบนอกมา... ไม่ได้จบมหาวิทยาลัยดังๆ....ก็โดนดูถูก

จบนอกจากมหาลัยดังๆมา....แต่ทำงานห่วยกว่าคนจบจากมหาลัยเปิดในไทย...ก็โดนดูถูก

คนได้โทหนึ่งใบ...ก็โดนคนได้โทสองใบ  สามใบ..ดูถูก

คนได้เอกหนึ่งใบ..ก็โดนคนได้เอกสองใบ สามใบ..ดูถูก

ไม่มีใครพ้นจากโลกธรรมได้เลย

ดังนั้นป้าว่า สิทธิ์นั้นเป็นของเรา..เรามีสิทธิ์เลือกกินอาหารเพื่อสุขภาพ เลือกกินผักที่ปลอดสาร เลือกฟังเพลงที่ชื่นชอบ เราก็สามารถเลือกฟัง เลือกคิดใน...สิ่งที่จรรโลงใจ สิทธิ์นั้นเป็นของเรา  ใครจะให้อะไรก็เป็นเรื่องของเค้า  สิทธิ์ของเรา....  เราเลือกรับได้

แม่นบ่

Laughingป้าอ้อย

ใช่เลยคะ ดังนั้นต้องปลงเสียเถิด ทุกวันนี้และเสมอมา ก็ไม่เคยแคร์คำพูดเราอยู่แล้ว แคร์ก็แต่ พ่อแม่พี่น้องเท่านั้น แค่ทำชีวิตของเราให้ดี ไม่ไปเบียดเบียนใครก็พอ :embarrassed: :embarrassed:

เสียใจด้วยครับ เข้าใจความรู้สึกนั้นดีครับ

 

แล้วที่บ้านเลี้ยงสัตว์อะไรบ้างคะ :embarrassed:

หน้า