น้ำซาวข้าว มีค่า อย่าทิ้ง

เมื่อก่อนเวลาหุงข้าวทีนึง ซาวข้าวเสร็จก็เททิ้ง ไปโดยเปล่าประโยชน์ทุกครั้ง แต่นับตั้งแต่ได้รู้จักบ้านสวนแห่งนี้ก็ทำให้ได้รู้ถึงคุณค่า ของ ของที่เหลือ ว่ายังสามารถใช้ประโยชน์ได้อีกดีกว่าการทิ้งไปเฉย ๆ น้ำซาวข้าวก็เป็นอีกอย่างนึงที่ได้นำกลับมาใช้ประโยชน์ แรกเิริ่มผมก็ใช้ สับปะรด กับ ส้มโอ ที่เหลือกินจนจะเน่าใส่ถัง + น้ำตาลทรายแดง+ หัวเชื้อจุลินทรีย์ ที่ทำไว้เอง + น้ำซาวข้าว (เท่าที่มี) แต่ใส่เพิ่มทุกวัน จนเต็มถัง แต่หลัง ๆ มา ก็จะมีเศษข้าวบูดบ้าง  ข้าวที่หมากินเหลือบ้าง เศษอาหารบ้าง ผลไม้อื่น ๆบ้าง ใส่ลงไปด้วย ...หมักไปได้ประมาณ 2 เดือนกว่า หน้าตาออกเป็นแบบนี้ครับ

ผมตักไปใช้อยู่เรื่อย ๆ 2-3 วันต่อครั้งใช้ไปพร่องไป เวลาหุงข้าวก็เอาน้ำซาวข้าวมาเติม ตลอดก็เลยไม่หมดซะที ฮ่า ๆ ๆ ๆ เอาไปผสมน้ำรดผัก รดหญ้า ที่ปลูกไว้ ก็เห็นจะพอได้ ดูจากมะเขือกินใบ เพราะดินที่ใช้ปลูกก็เป็นดินถุงที่ซื้อมา มีแต่กากมะพร้าวเผาดินน่ะไม่มีหรอกครับ ก็เลยซื้อขี้วัวมาผสมเพิ่ม พร้อมกับขยันรด ด้วยน้ำผสมน้ำหมักนี้ ก็พอดูได้ แต่ก็มีสงสัยอยู่อย่างนึง ในรูปข้างล่างผม คุ้ยขึ้นมาดู สับปะรด กับส้มโอ ผ่านมา 2 เดือนกว่าแล้ว ยังเป็นชิ้น ๆ อยู่เลย ทำไมถึงไม่ยอมย่อยสลายไปสักทีครับ

จบแล้วครับ ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ที่ทำให้ได้รู้จักถึงคุณค่าของสิ่งที่คิดว่าไม่มีค่า ....