ยุทธการณ์ขอคืนพื้นที่

หมวดหมู่ของบล็อก: 


     สี่ห้าวันที่ผ่านมา คิดถึง สมช. มากเลยค่ะ เพราะไปเจรจาอย่างเป็นทางการในการขอคืนพื้นที่ ที่จะเอามาปลูกพืชผัก คือมีที่ดินอยู่แปลงหนึ่งไม่มากค่ะ เนื้อที่โดยประมาณ 1 ไร่


      ด้านหน้าเป็นอาคารพาณิชย์ชั้นเดียว 4 ห้อง จะมีเนื้อที่ว่างอยู่ด้านหลัง ประมาณ 3 งานกว่า ซื้อมาประมาณ 10 ปีแล้วค่ะ เนื้อที่ ที่ว่างอยู่มีคนมาขอใช้พื้นที่ปลูกพืชผัก ซึ่งเราก็ให้ใช้พื้นที่มาหลายปีแล้ว(ประมาณ 5 ปี)ไม่คิดค่าเช่าให้ใช้ฟรีค่ะ คนที่มาขอใช้พื้นที่ก็มีความผูกพันและครอบครัวนี้นิสัยดีมากน่าชื่นชม


     การจะขอคืนเป็นเรื่องที่เรารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีเพราะประมาณปีที่ผ่านมาได้บอกล่วงหน้าไว้แล้วเพื่อให้เขาเตรียมความพร้อม(ไม่ปลูกเพิ่มเติม) ว่าเราจะใช้พื้นที่แปลงนี้ปลูกพืชผัก แบบเศรษฐกิจพอเพียง


     แต่การทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ ที่คนส่วนใหญ่จะเข้าใจและเข้าถึง กระแสต่อต้านก็มีค่อนข้างเยอะ ไม่เห็นด้วยอย่างที่ป้าลัดเคยเขียนไว้เลยค่ะ แม้แต่ลูกบ้านที่เช่าบ้านก็มองด้วยสายตาแปลกๆ และไม่เห็นด้วย บุคคลทั่วไปส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย ไม่ให้กำลังใจ ไม่สนับสนุน คนส่วนใหญ่บอกว่า หาเงินแล้วเอาเงินไปซื้อกินง่ายกว่าจะทำให้เหนื่อยทำไม แต่คู่แฝดอย่างเราก็ไม่ท้อหรอกค่ะมีความตั้งใจแล้ว ทำคู่ขนานไปก็ได้ เวลามีเท่ากันทุกๆคน ขึ้นอยู่ว่าเราจะจัดการกับเวลาอย่างไร 


    เหนื่อยแต่ก็มีความสุขทางใจมากเลยค่ะ เวลาเหนื่อยก็นึกถึง พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ในบ้านส่วนแห่งนี้เป็นกำลังใจอย่างดีเลยค่ะ มาดูรูปกันเลยค่ะ


 


   เจาะบ่อบาดาล ลึกประมาณ 28 เมตร ค่าแรง+อุปกรณ์+ปั๊มน้ำ ระบบ Jet 2 ท่อ ราคาประมาณ 2.5 หมื่นบาทค่ะ(จ่ายค่าเสียหายเรียบร้อยค่ะ)






 


ปกติเลยท่อไป ประมาณ 3 เมตร เรามีรั้วลวดหนามกั้นอยู่ เพิ่งมาเห็นว่ารั้วหายไปหมดแล้วค่ะ ส่วนระบบน้ำก็เรียบร้อยดีค่ะ



ไปขุดหน่อกล้วยกันเถอะ....ไปอีกที่นึงนะค่ะ






 



 



 



 



 



ขุดได้ประมาณ 30 หน่อค่ะขนเป็นเที่ยวที่ 2 เที่ยวแรกไม่ได้ถ่ายไว้ค่ะ เหนื่อยมากๆ แต่ก็สนุกดีไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน


 


มาถึงจุดหมายที่จะปลูกกล้วยแล้วค่ะ แวะเอาฝางข้าว+ขี้วัว ที่ฝากไว้บ้านพี่ชายมาด้วยค่ะ



 


 ต่อไปเป็นรายการตัดหญ้าและขุดหลุม ส่วนพี่ประเวชเป็นคนงานค่ะ


(ป้าแมวบอกว่าจะเปิดร้านแนวอินดี้..เลือกเอาเองนะครับ ห้องเล็กๆๆ เองนะ)



ตัดหญ้ายังไม่เสร็จหมดพี่ประเวชเหนื่อย...เอาแค่นี้ก่อน


ส่วนพี่เป๊ามือเย็นเป็นคนปลูก ปลูกเป็นสองแถวเลียนแบบคุณรุจ แต่ไม่ตรงแบบคุณรุจหรอกค่ะแดดร้อนมากๆ คดไปคดมา(คนขุดหลุมเมาแดด)



 




พี่เป๊าเป็นนินจาหายไปไหนอีกแล้ว..กล้วยยังเหลืออีก 5-6 หน่อ ใครหนอ..นังแอบอยู่ เห็นไกลๆ ป้าแมวเฉลยหน่อยครับ ใส่กางเกงขายาวสีชมภูครับอยู่ใต้ต้นกระถิน



 


โอ๊ยๆๆๆๆ คนมือเย็นอู้งานมาแอบหลบอยู่ตรงนี้...ไม่รู้ว่าพี่แอบมาถ่ายรูป คงเหนื่อยมากเห็นใจมากเลยครับ(สงสารจังครับไม่เคยทำ) 



จับได้แล้ว...มาแอบอู้อยู่ที่นี่เองครับ



 


สุดท้ายแล้วกลับไปพักก่อนครับ...มองดูนาฬิกาบ่ายโมงกว่าแล้ว




 


ไม่รู้เป็นมะเขืออะไรครับ(คนเก่าปลูกไว้)


กินแล้วรู้สึกขมครับ...ฝากถามผู้รู้ด้วยครับต้นใหญ่มาก



เขียนบล๊อกเสียยาวเลยครับ..ขอโทษท่านผู้อ่านด้วยนะครับ


ขอบคุณ ผู้ใหญ่โสทร ประธานแจ้ว และพี่น้องสมาชิกบ้านสวนทุกท่าน


ขอบคุณบ้านส่วนพอเพียง


 



 


 


 


 


 


    

ความเห็น

 

บล็อกนี้ช่วยกันเขียนหรือเปล่าคะ...ทั้งครับ ทั้งค่ะ...งงงงงงงงงง....แต่ก็เห็นถึงความตั้งใจ ความสุขในการทำสิ่งที่เรารัก...เป็นกำลังใจค่ะ เราคงได้ก้าวต่อไปพร้อมกัน.....เดี๋ยวจะหาเมล็ดพันธุ์แบ่งไปให้ปลูก ส่งที่อยู่เข้ากล่องด้วยค่ะ มีของดีจะแบ่งให้ปลูกมาอวดกัน.... :love:

เขาทำงานกลุ่มไงครับเจ้

:uhuhuh:

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ช่วยกันค่ะคุณนัน...เป็นคู่แฝดกันค่ะยกให้สักคู่นะค่ะ ตายายสองคนไม่มีลูก ทำอะไรเราจะทำด้วยกันทุกๆครั้งค่ะ ขอบคุณสำหรับเมล็ดพันธุ์นะค่ะเดี๋ยวจะฝากที่อยู่ที่หลังบ้านนะค่ะ ขอบคุณ คุณนันมากนะค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

พี่นันไม่รู็จักหรอ กลางวันครับกลางคืนค่ะ :uhuhuh:

ยึดได้เรียบร้อยยังคะ

ชีวืตที่เพียงพอ..

ยึดได้เรียบร้อยแล้วค่ะ...ขอบคุณหมอน้อยมากนะค่ะ ที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

ทำเถอะคะ....ปลูกแล้วเห็นดอกเห็นผลเราก็ชื่นใจ กินของที่ตัวเองปลูกมันอร่อยอะคะ  แถมมีเหลือแจกเพื่อนบ้านอีกเป็นการผูกมิตร 

เหมือนที่บ้านปลูกอะไรเป็นเหลือกินต้องเอาไปปันเพื่อนบ้านกิน แจกกันไปแจกกันมาอบอุ่นคะ ซื้อกินมันก็ได้แต่ปลูกกินเองสุขใจกว่าเยอะคะ เป็นกำลังใจนะคะ แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็หาที่ลงต้นไม้ไม่ได้แล้วเพราะเต็มพื้นที่ไปหมด เหมือนที่บ้านต้องแอบๆ แม่ปลูกเพราะพอลงดินแม่ก็เสียดายไม่กล้าถอนเป็นการมัดมือชกไปในตัว ^_^

จริงๆค่ะคุณ Noi เหนื่อยแต่ก็มีความสุขค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่ให้กำลังใจค่ะ ที่บ้านคุณหน่อยได้เห็นผลผลิตแล้วน่าชื่นใจนะค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

เป็นกำลังใจให้ครับ

รูปสุดท้ายต้นมะแว้งครับ เป็นสุดยอดสมุนไพรตัวนึงเลยครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ขอบคุณมากค่ะครูตี๋...ชอบคำขวัญครูตี๋มากเลยค่ะ ขอเลือก ตอนมีเงิน มีเวลา และมีแรง ค่ะ ฝากความคิดถึงน้องไพด้วยนะค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

หน้า