นัดพบที่งานเกษตรแฟร์...

งานเกษตรแฟร์จบไปหลายวันแล้ว....แต่สาวน้อยยังตื่นเต้นกับการไปเที่ยวงานไม่หาย...ไม่ได้อะไรติดมือกลับจากงาน...อ้อ...อุดหนุนเมล็ดพันธุ์ร้านบ้านสวนพันธุ์ไม้มา  6 ซอง...จุ๊ ๆ  ขโมย มา 1 ซอง  ห้ามบอกเจ้าของร้านะคะ...แต่ว่าตอนนี้อยู่ไหนหมดหนอ..งั้นไปซื้อใหม่กันดีกว่านะคะ....เอ้า...งานหมดซะแล้ว....ต้องรอปีหน้า...อีกตั้งหลายเดือน...งั้นเที่ยวย้อนหลัง..ก่อนก็ได้นะ....

เหตุเกิดจากได้รับค่ำสั่งด่วนให้ไปประชุมที่กทม...ทราบล่วงหน้า 1 วัน  ทำไงดีหว่า...เด็ก...เอ๋ยคนแก่..บ้านนอกเข้ากรุงอีกแล้ว..อยากไปเครื่อง...แต่ซีไม่ถึง...จะไปรถไฟ ก็ต้องไปขึ้นหาดใหญ่อีก...งั้น...ไปรถทัวร์ดีที่สุด...เข็ดหน่อย แต่พอทนได้....ไปถึงเช้าวันที่ 7...โรงแรมให้เช็คอินบ่าย...งั้นจะไปไหนดี...ทำเป็นอ้างว่า...จะไปเยี่ยมหลาน..ซึ่งกำลังเข้าเรียนที่ม.เกษตร..สาขาวนศาสตร์...ที่จริงจะหาเรื่องชวนหลานไปเป็นหลาน...เดินงานเกษตรแฟร์...เอารูปมายืนยันค่ะ...

เดินเข้างาน...ห่างจากที่พักหลาน 1 กม.  โทรหามะโหน่ง ปรากฏว่าคนละมุมกันเลย...งั้นหาเสบียงรองท้องก่อน...เลยแวะเข้าร้านข้าวขาหมู คนละจาน...แล้วเดินต่อ...มะโหน่งบอกว่า...อีกประมาณ 4-5 กม. กว่าจะถึงบูท..ขึ้นรถรางเลยพี่...หลานบอกว่าเดินดีกว่า..จะได้ชมงานไปด้วย....เอ้า...เดินก็เดิน ....แฮ่ก ๆ

เดินมาสักพัก....เย้...เจอแล้ว....เอ้า...ไม่ใช่นิ...คนขาย น่าจะอวบกว่านี้...แต่ร้านนี้มีพันธุไม้แปลก ๆเยอะเหมือนกัน...ตั้งใจว่าขากลับจะมาแวะ...แต่ขากลับชักเหนื่อย....เลยอดแวะ..ดังตั้งใจ

เริ่มหิวอีกแล้ว....เจอร้านทุเรียนเมืองนนท์ของแท้..100 %... แต่ราคา..ชักไม่กล้าหิว...งั้นขอเดินต่อ...เดินมาถึงโซน H  เอ้า โซน I หายไปไหน กลายเป็นเต็นท์ แอร์ซะแล้ว....โทรอีก...มะโหน่ง...หาตัว I  ไม่เจอนิ.... พี่น้อยเดินกลับมาเลย...เลยไปแล้ว... เลยต้องกลับหลังหัน...แล้วเลี้ยวซ้าย...เดินหน้าต่อไป......ซ้าย ขวา ซ้าย  เอ้า ซ้าย ขวา ซ้าย...

เดินขาเกือบลากแล้ว.....เจอจนได้....ร้านที่ตามหา...คนละมุมกับทางที่เราเดินเข้า...แบบหัวงาน ท้ายงานเลยค่ะ...

แอบสังเกตุการณ์....กิจการดูไปได้สวย.....นั่น ๆ...พี่กุ้ง..ช่วยนับตังส์หรอ

เอ้า...เจ้าของร้าน...นั่งก้มหน้า...นับเมล็ดผัก...อยู่มุมขวานี่เอง....

ว้าว ๆ....เจอดาราอาวุโส..(แต่ยังหนุ่ม)  เอาใจหน่อย...เดี๊ยวน้อยใจ...ขอถ่ายรูปที่ระทึกก่อนค่ะ...ลืมขอลายเซ็นต์เฉยเลย

เมื้อกี้มะโหน่ง อยู่มุมซ้าย....ขายเมล็ดพันธุ์...ส่วนายนนท์อยู่มุมขวา...ขายน้ำฟักข้าว...เค้าก็ไปช่วยขายพักหนึ่ง..ขายไม่ได้สักขวด...พอพี่กุ้งมาขาย...ได้ทีละ 2-3 แพค...หมายความว่าไงนี่....

ขายน้ำไม่ได้...งั้นช่วยขายต้นก็ได้...เจ้าของร้านได้ที...ใช้แรงงานคนแก่..จัดการมัดเถาให้นิ่งห้ามดิ้น...ไม่อยากโม้..ขายได้ตั้ง 4- 5 ต้นค่ะ...ฝีมือ ๆ...*-*....แต่มะโหน่งบอกว่า...ห้ามลด ๆ...ต้น 40 บาท ๆ...เราบอกเลยบอกขาย ต้น 50 บาท ๆเฉยเลย...

งานนี้มีพี่พนิดา มาแบบเซอร์ไพร....กับคุณแม่...ได้คุยกันแป้บหนึ่ง...ต้องแยกย้ายกันไป...

สาวเสื้อขาว...มาทักเค้าว่า...พี่สาวน้อย....แห ะๆ...พี่แก่แล้ว...จำไม่ได้...พี่กุ้งช่วยเฉลยว่า...น้องนู๋เล็ก...เย้...ได้เจอน้องอีกคน..ดีใจจังเลย

ลูกค้าคงจะงง...กับร้านนี้...ทำไมคนขายเยอะจัง...(ขอบคุณรูปจากพี่ตั้มค่ะ)

ขายกันตั้งแต่แดดออกจนฝนตก...ฝนคงอยากให้แม่ค้า พ่อค้าทั้งหลายได้กินข้าวกินปลา....เอ๋ยกินส้มตำไก่ย่าง...เลยหยุดให้ก๋ง..เอ่ยจกส้มตำกันก่อน...ขอบคุณ..สำหรับความอนุเคราะห์จากแปะตั้มนะคะ...

พี่รุ่งบอกว่า...กินของคาวแล้ว...ต้องหาผลไม้ล้างปากซะหน่อย..ว่าแล้วไปคุ้ยลังขยะนายนนท์...เจอฝรั่ง...ที่นายนนท์บอกว่าเสียแล้ว ๆ..สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น...สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ  สิบมือคลำไม่เท่าได้ชิม....ไม่เห็นจะเน่าเลยนะพี่รุ่ง....

ทั้งคุย..ทั้งช่วยกันขายจนเพลิน (พี่รุ่ง พี่กุ้ง ) จนถึงเวลาที่น้อยจะต้องขอกลับไปที่พัก...ถ่ายรูปที่ระทึกกันอีกรอบ...พี่ดา กับนู๋เล็กแยกไปก่อนแล้ว....พี่กุ้งกับพี่รุ่ง ยังมันกับการขาย...น้อยเลยอาศัยรถแปะ...ไม่ใช่สิ...แปะใจดี...ไปส่งสาวน้อยตัวดำ ๆ ถึงที่พักโดยสวัสดิภาพ...ขอบคุณมากนะคะ....

    วันนี้กลับมา...ถึงบ้านเช้า...งานไว้ยังสะสางไม่หมด....เลย 24 ชม..ที่จะพัก...แต่อยากบรรรยายความประทับใจ...จนไม่อาจจะหลับได้ถ้าไม่ได้...ถ่ายทอดสู่ พี่น้อง...ที่รอติดตามชม.....คืนนี้ขอจบ...สาวน้อยเข้ากรุง...ตอนแรกแค่นี้ก่อนนะคะ...ยังมีตอนต่อไป...อย่าลืมติดตามชม...คืนนี้ฝันดีทุกท่านค่ะ....