มาแล้ว ก็เล่า " พบคนบ้านสวน"

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

      Laughing สวัสดีครับทุกท่าน...ก็มาชมกันต่อ...หลังจากลงเครื่องที่ดอนเมืองแล้ว

ก็หอบหิ้วสัมภาระบางอย่างขึ้นรถเดินทางต่อไปยัง 

พิพิธภัณฑ์ทหารอากาศ

 

เพื่อให้ทุกคนไปรับประทานอาหารเที่ยง และผู้ร่วมโครงการที่เป็นไทยมุสลิมละหมาด... ส่วนผม และน้องเก้ไม่ยอมไปทานข้าว แต่ขนสัมภาระไปหลบแดดอยู่ใต้ส่วนท้ายของเครื่องบิน เพื่อรอ... 

และแล้วลุงเรินก็มาพร้อมลูกสาว และได้รับลูกสาวผมมาด้วยพร้อมเพื่อนอีกสองคน และน้องยม(ระหว่างผมกับน้องเก้)ก็มาสมทบอีกคน

ลุงเรินเคยบอกว่า อยากเป็นตัวประกอบในบล็อกผม วันนี้จัดให้แล้วครับ เป็นพระเอกตัวจริงไปเลย อิอิ..แย่งซีนหรือเปล่า.. พี่แก่อยู่ไหน? 

น้องทิพย์ น้องสาวที่บอกว่าแอบปลื้ม อยากเจอตัวเป็นๆ ก็ใช้ความพยายามจนมาพบกันจนได้

  

พร้อมของฝากจากใจ แบ่งกัน กิน ใช้ ชื่นชม

 

ยังมีอีก อะไรล่ะ? 

  

ลูกชายสุดหล่อ..ใครจะขอเป็นเขย ติดต่อกันเอาเองนะก้าบบบ....

น้าทิพย์บอกว่าซิมการ์ดไม่พร้อมน้องก้าวช่วยดูให้หน่อย 

 

ก่อนจาก บันทึกภาพเป็นที่ระลึก ว่าครั้งหนึ่งเราเคยพบกันที่นี่

 

  Laughing สุดท้ายของบล็อกวันนี้ จะบอกว่ามื้อเที่ยงรอดตายด้วยแซนวิชจากลุงเริน พี่ชายอีกคนที่มากด้วยน้ำใจ ขอบคุณครับขอบคุณ และขอบใจกับน้องทิพย์น้องสาวอีกคนด้วย

   ผมและน้องเก้จะไปไหนกันต่อ อยากรู้มั๊ย ?ครับ...

                       รอติดตามตอนต่อไป สวัสดีครับ. 

 

ความเห็น

พี่เสิน บรรยากาศยังกับอยู่เมืองนอกเลย

พอเพียงเพื่อเพียงพอ


jabee_68@hotmail.co.th

น้องวิน ยังขาดฝรั่ง ไม่งั้นเหมือนเป้ะตามน้องว่า

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ว่างเมื่อไหร่ จะบินไปหาพี่เสิน พี่เก้ อีกครั้ง

ด้วยความยินดี กี่ครั้งก็ได้ครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ไปไหน ไม่รู้หรอก เดี๋ยวมาดูใหม่

ว่าแต่หายไปไหนหลายวัน ไปปลูกมันหรือเปล่า รีบมาเร็วๆนะ เฮียคอย

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

สบายใจไทยแลนด์ พี่น้องผองเพื่อน...สุขสันต์เมื่อได้พบตัวเป็น ๆ

สบายใจเรา ชื่นมื่นใจเขา บ้านนี้น่ารัก พบกันจริงๆตัวเป็นๆนะจะบอกให้

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

คราวหน้าถ้าได้มา กทม. อย่าลืมบอกกันบ้างนะครับลุงเสิน จะได้ไปต้อนรับบ้างครับ ดูแล้วอบอุ่นจังเลย

จะจำเอาไว้ครับ ก็เวลาแค่น้อยนิดไม่อยากรบกวนใครให้ลำบาก ขอบคุณครับ ไว้โอกาสต่อไปค่อยว่ากัน  

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า