มัน ... มัน ... รักษาเริมได้

    วาระล่องลงใต้ที่ผ่านมา มีช่วงหนึ่งที่ได้กลับลงไปดูบ้านที่ เมืองคอน เดินกวาดตาสำรวจไปรอบ ๆ บ้านโดยมิได้ตั้งใจ

    พลันสายตาไปมีผัสสะ กะพันธุ์ไม้กอหนึ่ง ยืนเหงา แต่แฝงความองอาจ อยู่ในกระถางใบเล็ก ๆ ... ที่วางอยู่ข้างบ้าน ประหนึ่งจะบอกกล่าวว่า

        “ถึงท่านจะทิ้งไป ฉันก็อยู่ของฉันได้”

    ให้รู้สึกใจหาย ทรุดกายลงใกล้ ๆ สำนึกผิด ... ควักเครื่อง โทรฯ เคลื่อนที่ออกมา ลั่น Shutter

    ยันกายลุกไปคว้าถุงก๊อบแก๊บใบเล็ก หยิบพลั่วอันจิ๋วติดมือมาทิ่มลงในดินรอบ ๆ กอ งัดขึ้นมาบรรจุลงถุง เตรียมย้ายสำมโนครัวไปสุราษฎร์ฯ ด้วยกัน

         ที่ข้าพเจ้ากำลังนินทาถึง ก็คือ ....

            เจ้าต้นนี่เอง !...

       ต้นอะไร ? ... รู้จักไหมเอ่ย ? ....

          ก็ .... คงมีท่านที่รูจักบ้างละนะ ...

    ปรกติ เขาจะปลูกไว้รับประทานส่วนราก ที่เรียกกันว่า “หัว” ...

    ขุดได้หัวขึ้นมาแล้ว นำไปล้าง ทำความสะอาด ให้ขาวผ่องยองใย ... ใส่ลงในหม้อ ... เติมน้ำให้ท่วมนิดหน่อย ... หยิบเกลือใส่ตามลงไป .... ยกตั้งไฟปานกลาง ค่อนแรง สักครู่ใหญ่ ๆ ...

    พอสุก รินน้ำทิ้ง ... พักพออุ่น ไม่ลวกมือ ลวกปาก ... ปอกผิวเปลือก รึจะไม่ปอก ก็ไม่ผิดกติกา ...

    จะจิ้มนำตาลรึไม่ ก็สุดแต่ชอบ ....  แล้ว ทิ้งเข้าไปในช่องปาก ... จะเคี้ยวรึไม่ ก็ตามใจเหอะ! ... ฮึ ๆ ๆ ๆ

    หัวสด ๆ บรรเทาอาการปวดเนื่องจาก “เริม” (งูสวัด)ได้ผลดีนักแล ...

        ยืนยัน นั่งยันได้ ... โดย ....

    คราเมื่อบุตรคนเล็กของข้าพเจ้าเป็นเริม ไปพบแพทย์ ได้มาทั้งยาทาน ยาทา ยาชโลม แต่อาการปวดยังรุนแรง แสดงออก นั่ง นอน ไม่สุข

    ตกบ่าย ... ป้า โทรฯ. ไปบอกข้าพเจ้าซึ่งอยู่ต่างอำเภอ และกะว่าจะพักกะสมาชิกร่วมโครงการ ข้าพเจ้าถามชาวบ้าน ซึ่งเป็นสมาชิกโครงการ ว่า

     “บ้านใคร มีสาคูวิลาส บ้างครับ ขอผมสักหัวเถอะ จะเอาไปฝนทาเริมให้ลูก”

         หลาย ท่านบอก “มี” และในจำนวนนั้น มีรายหนึ่งอยู่ใกล้ที่สัมมนา รีบกลับไป ... แล้วกลับมาพร้อมต้นไม้ที่มีหัวติดอยู่พร้อมสรรพ ...

    ส่งสิ่งที่อยู่ในมือให้ข้าพเจ้า พร้อมบอกด้วยความหวังดี

       “แขะ บ้านยังลุย ... เอาเหลยม้าย” (ที่บ้านมีอีกเยอะ จะเอาอีกไหม)

    ข้าพเจ้า เกิดอาการอึ้ง ! ... เพราะที่อยู่ในมือข้าพเจ้าขณะนั้น ไม่ใช่สาคูวิลาสที่ข้าพเจ้าขอ แต่เป็นสาคูวิลาส ที่เรียกกันในปัจจุบัน ลักษณะคล้าย ๆ “พุทธรักษา” ซึ่งข้าพเจ้าพอจะทราบมาว่า หัวทานได้เช่นกัน แต่ข้าพเจ้าไม่เคยใช้สาคูชนิดนี้ในการรักษา เริม ... เลยอึกอัก ออกไปว่า

       “สาคูวิลาส อีกพันธุ์ ไม่มีหรือครับ”

    เสียงตอบจากผู้หวังดีที่อุตส่าห์ไปเอามา และเสียงสนับสนุนจากหลาย ๆ คนบอกว่า ที่ข้าพเจ้าถืออยู่นั่นแหละ คือสาคูวิลาส ... ต้มรับประทานอร่อยนักแล

    พลันมีเสียงหนึ่งสอดมา  “บ้านผมมีครับท่าน ... ท่านรอสักครู่” ....

    แล้วสมาชิกท่านเจ้าของเสียงก็ออกไปติดเครื่องจักรยานยนต์ หายไปประมาณไม่เกิน 10 นาที ... ก็กลับมาพร้อมสาคูวิลาส พันธุ์ที่นำมาให้ดูกันนี่แหละ ... ถุงใหญ่ทีเดียว ทั้งต้น ทั้งหัว

    ข้าพเจ้า กลับถึงบ้าน จัดการล้าง ฝน ชโลมทา ให้ลูก ค่อยทุเลาปวด ทาซ้ำ 3 – 4 ครั้ง คืนนั้นจึงหลับลงได้

    รักษาลูกหายจากเริม ... หัวที่เหลือ เลือกฝากพระแม่ธรณี ไว้ 4 – 5 หัว ที่นำมาให้ดูเป็นชั้นหลานเหลนไปแล้ว นอกนั้น ต้มรับประทาน

        ... วาระนี้ ขอรบกวนเวลาแค่นี้ก่อน นะขอรับ ...

    แค่นี้ก็ยาวมากแล้ว สมช. บางท่านจะรำคาญเอาได้

                สวัสดี ครับ