ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

                    เงียบหายไปนาน ไม่ได้เขียนบล็อก อยากมาบอกเล่าว่าหายไปไหนมา ต้นเดือนธันวาคม มีโอกาสได้เข้าเมืองใหญ่ มีนัดกับหลานตัวเล็ก ๆกับลูกมะโหน่ง ลูกจะพาไปร่วมงาน วันพ่อแห่งชาติ เก็บกระเป๋าเดินทางคนเดียว ตาเวทย์บอก เหนื่อยนักก็พักบ้าง ไปเถอะ ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ไปให้สบายใจค่อยกลับมา

          มาถึงบริเวณงานประมาณตี5 มีประชาชนมาถึงก่อนนับหมื่นคน

 โชคดีเหลือเกิน ที่ได้เข้ามาใกล้ขนาดนี้ เพราะหลายคนมานอนรอสามวันแล้ว

 

                  ภาพต่อไปนี้ คงไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ

                      ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

            ทั้งหมดทั้งมวล ต้องยกความดีให้ลูกมะโหน่ง ที่พาแม่ไป

             เสร็จงาน ลูกในเมืองก็พาแม่บ้านนอกเที่ยว ลูกถามแม่ว่าอยากไปไหน แม่ตอบว่า  ให้ลูกทำตัวตามสบาย ไม่ต้องเครียดว่าจะพาแม่ไปเที่ยวไหน เพราะทุกที่ในเมืองนี้ เป็นเรื่องตื่นเต้นสำหรับแม่ เพราะแม่ไม่เคยไปเที่ยวไหนเลย

 

    มีแต่ตึกสูง ๆ ทางเดินมีแต่พื้นคอนกรีต ไม่มีดินให้ปลูกต้นไม้ได้เลย มีลิฟแก้ว แม่บ้านนอกก็ไม่กล้าขึ้น กลัวความสูง ขึ้นบันไดเลื่อนก็ได้แค่ชั้นสาม เพราะมองลงมาก็กลัวอีก

 

               ในห้างมีแต่ของแพง ๆ กระเป๋าใบละสามล้านก็มี รถก็ราคาสิบกว่าล้าน ไม่กล้าแม้จะเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ รีบชวนลูกมะโหน่งกลับออกมาดีกว่า เดินไปชนข้าวของเค้าพัง จะเอาที่ไหนมาจ่าย ลูกบอกว่ารู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเรา แค่อยากพาแม่มาดูเฉย ๆ

 

 

               พาไปเที่ยวในเมือง ขึ้นมอเตอร์ไซด์ ขึ้นรถเมล์  ขึ้นรถไฟฟ้า พาไปกินอาหารแปลก ๆ ที่บ้านนอกไม่มี อาหารเป็นกล่องสี่เหลี่ยม ขายเป็นชุด  รสชาติเลี่ยน ๆ แม่บ้านนอกก็กินไม่เป็น

     น้ำแบบนี้ ถ้าผุดขึ้นมาในสวนเราคงจะดี จะได้ตักไปรดผักรดต้นไม้

             พาไปเดินเที่ยวสวนจตุจักร ไปดูร้านขายต้นไม้แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย  เพราะแบบนี้ค่อยเป็นที่ของเรา คนรักต้นไม้ชอบงานแบบนี้ ร้านนี้ลูกมะโหน่งบอกว่า น้องป้อมสมาชิกบ้านสวนเราชอบมาก เพราะปลูกต้นไม้หลังคา

            ไปดูน้องนัจ หลานตัวเล็ก ๆ แสดงงานวันพ่อแห่งชาติ หลานนัจบอกว่า คนที่เต้นคู่กับนัจคือแฟนนัจเอง ถ่ายรูปไปให้ลุงเวทย์ดูด้วยนะ

        ไปเที่ยวงานเกษตรบางเขน สองพี่น้องนัจโหน่งเล่นตักปลา

           คนจ่ายเงินก็ได้แต่ยืนดู  เล่นให้หนำใจเลยลูกหลาน

พี่มะโหน่งตักได้ปลาตัวเล็ก ๆไม่กี่ตัว น้องนัจก็เริ่มมั่วแล้ว ตามสบายนะเด็ก ๆ

         สุดท้ายสองพี่น้องอ้วนผอม อยากเอาอะไรตักก็ตักได้ตามสบาย ลุงเจ้าของร้านก็ใจดีเกิน  เล่นจนพอใจ ปลาที่ได้ก็ไม่เอา เอาไปปล่อยในบ่อกลัวปลาดุกกินหมด

               วันสุดท้ายในเมืองใหญ่ ลูกพาไปบ้านพี่กุ้งบางบัวทอง ไปพบปะพี่น้องสมาชิกบ้านสวนพอเพียง ใครเป็นใครก็ดูกันเอาเอง ญาติก็ไม่ใช่ เป็นใครก็ไม่รู้ แต่ทุกคนสนิทสนมกันเร็วมาก บรรยากาศอบอุ่นคุยกันเสียงดังไปถึงหน้าหมู่บ้าน

ขอบคุณพี่น้องทุกท่านสำหรับการต้อนรับที่อบอุ่น คราวหน้าเราคงได้เจอกันอีก แน่นอน

วันกลับบ้าน มีหนุ่มน้อยผอมสูง เพื่อนลูกสาวมาส่งที่หมอชิต ได้ลูกชายเพิ่มอีกคนแล้วพ่อเวทย์

 

                                                                     โปรดติดตามตอนต่อไป.........

ความเห็น

คนที่ได้ไปยืนตรงนั้นวันนั้นช่างมีบุญจริงๆค่ะต้องพูดแบบนี้เพราะคนที่อยู่กรุงเทพเองหลายคนอยากไปก็มีอุปสรรคไปไม่ได้ ขนาดดูในทีวียังน้ำตาไหลค่ะ
ชอบคำพูดที่บอกว่า ไม่ใช่ที่ของเรา

ปลื้มใจแทน ส่วนคนบ้านนอกทางนี้ก็ได้แต่พาลูกจุดเทียนชัยถวายพระพรอยู่หน้าทีวี และก็ดีใจด้วยที่เจอสมช.บ้านสวน ชอบใจที่บอกว่าเมืองหลวงมันไม่ใช่เป็นที่ของเรา แต่ถ้ามีโอกาสได้ไป 3 คนพ่อแม่ลูกคงเปิ่นมากๆ

 


หายไปนานเลยนะคะ คุณแดง  ช่วงนี้ก็เครียดเหมือนกันอยากไปเรียนวิชาทายใจจริงๆ

โชคดีจังได้ไปงานนายหลวง ป้าต่ายไม่มีบุญได้แต่ดูทางทีวี   เจ้ามะสมบูรณ์ขึ้นนะ

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

สวัสดีค่ะ คุณแดง คุณเวทย์ - อ๋อๆทิพย์จำได้แล้ววันนั้นอ่านบล๊อกของท่านใดน๊า มีรูปคุณแดงอยู่ในกลุ่มบ้านคุณกุ้งบางบัวทองด้วย นั้นแน่มาเที่ยวกทมนี้เอง.. กทมเป็นชีวิตทีต้องเร่งรีบทุกอย่าง แต่คุณแดงกับน้องมะโหน่งโชคดีมากๆ ได้ไปร่วมงานวันพอแห่งชาติกับเขา ทิพย์ได้ดูจากเน็ทเท่านั้น Laughing

ชีวิตที่เรียบง่ายกับความพอใจในสิ่งที่มี

ปลื้มใจแทนค่ะ ที่ได้เข้าเฝ้า

เมืองหลวง ยุ่งยากวุ่นวายนานๆไปทีพอไหวค่ะ ไปบ่อยๆเหนื่อย ต้องแย่งกันหายใจ ดีใจนะค่ะ ที่ได้เจอพี่-น้องบ้านสวน คนที่ไม่เคยรู้จักกัน แต่ทุกคน รัก และหวังดี ก็เหมือนกับพี่แดงนั่นแหละค่ะ

ปีใหม่นี้ ขอให้พี่แดง และคนที่รักมีความสุข กาย ใจ สุขภาพแข็งแรงตลอดไปนะค่ะ

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

คุ้มนะค่ะ คุณแดง ได้ไปร่วมงานวันพ่อที่ยิ่งใหญ่ และทัวร์ กรุงเทพฯ พบลูก พบหลาน  สุดยอดแล้วค่ะ  

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน.....


ไม่ทราบว่าพี่แดงได้ไปงานนี้ด้วย นุสิเห็นทางทีวี ก่อนจะออกไปทำธุระข้างนอก เห็นภาพแล้วปลื้มปิติ ยินดี มาก ตรงจุดนี้เมื่อ 4-5 ปี ที่แล้ว ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ผู้คนใส่เสื้อเหลืองร่วมถวายพระพรแด่องค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ยืนโบกธงชาติไทย ปลิวไสว มองไปไกล จนลับตา ไม่รู้ว่า สีเหลือง ไปสิ้นสุดตรงไหน เสียดายมากเลยที่ไม่ได้ไป เป็นภาพที่งดงามมาก โอกาสหน้าถ้าไปอีก อย่าลืมชวนนุสิบ้างนะคะ

ได้แต่ดูบรรยากาศในทีวี  ดีใจด้วยนะค่ะ

ช่างเป็นกิจกรรมวันพ่อ ที่วาไรตี้มั่ก มั่ก อะครับ โชคดีแล้วครับที่ได้มาซึมซับบรรยากาศพิเศษๆ แบบนี้

"what a wonderful world"

หน้า