กลับเข้าสวน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

                หลังจากที่ไปเที่ยวเมืองบางกอกหลายวัน แต่ไม่เคยหลงแสงสี หลายวันที่อยู่กรุงเทพ หลายอย่างเป็นความแปลกใหม่ ตื่นเต้น แต่ก็ไปแค่ให้ได้รู้ว่าโลกเรา บ้านเมืองเราไปถึงไหนกันแล้ว ก็ได้เวลากลับเข้าสวน คิดถึงสวน คิดถึงครอบครัว หมูหมา และตาเวทย์ บอกได้แค่ว่า ที่นี่คือที่ของเรา เหมาะกับเราที่สุดแล้ว

                       เด็ก ๆยังรอแม่หมูแดงกลับบ้าน

           กลับมาถึง บรรยากาศเก่า ๆ กระดูก ถุงเท้า รองเท้า

              จากบ้านไปไม่กี่วัน ลูกหมาโตขึ้นเยอะ

เขียดตะปาดตัวนี้เจอกันประจำ เช้านี้โชคดีที่เจอก่อน ไม่งั้นคงไม่รอดแน่

                          ตาเวทย์กับลูก ๆเริ่มปลูกผัก

บอกว่ายังไงก็ไม่รอดไก่ แน่ ๆ แต่ก็ยังปลูก บอกว่าเสียดายค้าง ลองเสี่ยงปลูกดู

              ถ้าจะทำอะไรเกี่ยวกับน้ำ ต้องให้ลูกอ้วนดำเล่นก่อน

                 ชอบนัก นอนหงายให้พ่อเกาท้องให้

                   บ่าย ๆพ่อเวทย์อาบน้ำให้ทุกวัน

            ลูกอ้วนดำอาบนานหน่อย เพราะชอบน้ำเป็นพิเศษ

ทุกครั้งที่พ่อจะอาบน้ำให้ พี่ลูกหมีจะวิ่งไปหลบที่อื่น พี่ลูกหมีเป็นหมาตัวเดียวที่ไม่ชอบอาบน้ำ

                      พ่อทำอะไรกับกองดินของหนู

                             หวงกองดิน

         อ้วนดำไม่ยอม ในที่สุดพ่อเวทย์เป็นฝ่ายยอม ยกกองดินให้

     พ่อเวทย์บอก ไม่ต้องช่วยพ่อทำงานอะไรหรอก น่ารักอย่างเดียวพอ

                    เมื่อกองดินเป็นสมบัติของลูก ๆ

                    พี่มะโหน่งฝากขนมมาให้พ่อ

          พ่อกินไปคำนึง นอกนั้นคงไม่ต้องบอกว่าใครกินบ้าง

              กินขนมไม่อิ่มก็มากินกล้วยต่อ กล้วยกับมะละกอ กินได้ทั้งวัน กินจนอิ่ม ไม่งั้นไม่ยอม ปอกกล้วยช้าก็งับขา หลัง ๆมานี่ไม่ค่อยได้ขายกล้วยเลย มีแต่เก็บไว้ให้ลูกหมากิน

                        ได้เวลาปลูกผักกินเองแล้ว

                          ทำธนาคารสะสมอาหาร

                   ปลูกผักกินเอง ทั้งหมาทั้งคนชอบกินผัก

                             ยังกั้นไม่เรียบร้อยดีนัก

ครั้งแรกที่กลับบ้านมา ดูมะนาวโตขึ้นเยอะ ขนยาว ตัวยาว หูยาว ดีใจที่เห็นแม่จนฉี่ราด

                   อ้วนดำกับน้ำก็ยังเหมือนเดิม ขอให้เจอ

                         อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว

                              ได้เวลาสะสมฟืน

                  หน้าบ้านสวน ยังพอหาฟืนได้ไม่ยากนัก

เผาข้าวหลาม ข้าวจี่ เผามัน ไม่ว่าคนจะกินอะไร อ้วนดำกับมะนาวกินได้หมด

 

                                                          โปรดติดตามตอนต่อไป..............

ความเห็น

ดูบรรยากาศของสวน  กับหมู่เหล่าสมาชิก ชั่งมีความสุขดีเหลือเกิน ทั้งพ่อ ทั้งลูก   มันเป้นอะไรที่ทำให้เราหายเหนื่อย หายเครียดได้ดีทีเดียว   กับมาบ้านพบหน้าพวกมัน ได้เล่น ได้คุยกับมัน มันก็ทำให้เรามีความสุข ลืมอะไรที่หนักอึ้งในสมองจากที่ทำงานได้ดีทีเดียวละครับ

เป็นความเรียบง่ายที่แสนจะอบอุ่น ไม่มีที่ไหนดีกว่าบ้านของเราค่ะ^^

..ค้นหาสิ่งที่ใจต้องการให้พบ แล้วใช้มันเป้นเครื่องนำทางแห่งชีวิต..

เด็ก ๆ คงดีใมากแม่กลับมาแล้ว

ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา ( จริง ๆ แล้วเสน่ห์บางกอกก็มีสิ่งดี ๆ เยอะ เช่นกัน ) นะครับคุณแดง

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ท่านอนแผ่อย่างนี้ได้ใจจริงๆค่ะ แผ่หรา

เอามาแจมด้วยคน

วัยกำลังกิน กำลังเล่น กำลังอยากรู้อยากเห็น ก็ไม่ต่างกับเด็กๆเท่าไหร่

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

น้องหมาบ้านนี้มีความสุขจัง ดูไปยิ้มไป Laughing

กลับมาบ้าน ความสุขที่บ้านรออยู่เหมือนเดิม ขำเ้จ้ามะนาวดีใจจนฉี่ราด เหมือนเจ้าโมจิบ้านหนูเลย ตอนยังเด็ก เห็นตาหนึ่งมาแต่ละครั้งก็จะดีใจจนฉี่ราดเหมือนกัน

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

หน้า