มาแล้ว ก็เล่า " พบคนบ้านสวน"

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

      Laughing สวัสดีครับทุกท่าน...ก็มาชมกันต่อ...หลังจากลงเครื่องที่ดอนเมืองแล้ว

ก็หอบหิ้วสัมภาระบางอย่างขึ้นรถเดินทางต่อไปยัง 

พิพิธภัณฑ์ทหารอากาศ

 

เพื่อให้ทุกคนไปรับประทานอาหารเที่ยง และผู้ร่วมโครงการที่เป็นไทยมุสลิมละหมาด... ส่วนผม และน้องเก้ไม่ยอมไปทานข้าว แต่ขนสัมภาระไปหลบแดดอยู่ใต้ส่วนท้ายของเครื่องบิน เพื่อรอ... 

และแล้วลุงเรินก็มาพร้อมลูกสาว และได้รับลูกสาวผมมาด้วยพร้อมเพื่อนอีกสองคน และน้องยม(ระหว่างผมกับน้องเก้)ก็มาสมทบอีกคน

ลุงเรินเคยบอกว่า อยากเป็นตัวประกอบในบล็อกผม วันนี้จัดให้แล้วครับ เป็นพระเอกตัวจริงไปเลย อิอิ..แย่งซีนหรือเปล่า.. พี่แก่อยู่ไหน? 

น้องทิพย์ น้องสาวที่บอกว่าแอบปลื้ม อยากเจอตัวเป็นๆ ก็ใช้ความพยายามจนมาพบกันจนได้

  

พร้อมของฝากจากใจ แบ่งกัน กิน ใช้ ชื่นชม

 

ยังมีอีก อะไรล่ะ? 

  

ลูกชายสุดหล่อ..ใครจะขอเป็นเขย ติดต่อกันเอาเองนะก้าบบบ....

น้าทิพย์บอกว่าซิมการ์ดไม่พร้อมน้องก้าวช่วยดูให้หน่อย 

 

ก่อนจาก บันทึกภาพเป็นที่ระลึก ว่าครั้งหนึ่งเราเคยพบกันที่นี่

 

  Laughing สุดท้ายของบล็อกวันนี้ จะบอกว่ามื้อเที่ยงรอดตายด้วยแซนวิชจากลุงเริน พี่ชายอีกคนที่มากด้วยน้ำใจ ขอบคุณครับขอบคุณ และขอบใจกับน้องทิพย์น้องสาวอีกคนด้วย

   ผมและน้องเก้จะไปไหนกันต่อ อยากรู้มั๊ย ?ครับ...

                       รอติดตามตอนต่อไป สวัสดีครับ. 

 

ความเห็น

ยินดีด้วยค่ะ ลุงเสินได้เจอเพื่อนๆ สมช อบอุ่นจังค่ะ

ขอบคุณครับ ไปที่ไหนอยากเจอสมาชิกที่นั่นครับ แต่บางครั้งเวลาและโอกาสไม่ได้ จึงพลาดโอกาสไป เสียดายจริงๆครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

อยากเจอพี่เสินแบบตัวเป็นๆ มานานละ คราวหน้ามาติดต่อมาบ้างนะคะ ถ้าวันว่างตรงกันคงจะได้เจอ มาตั้งไกล ผ่านเราไปได้ยังงัย Laughing

ฟ้าเป็นของนกเสมอ ย่อมมีแหละนะสักวันอาจได้เจอกัน ยินดีครับถ้ามีโอกาส อยากเจอตัวเป็นๆเหมือนกัน

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ซึ้งใจแทนพี่ ๆ ทุกคนที่ได้พบกัน คิดถึงนะคะพี่ทั้งสอง 

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

หน้า