วาระสุดท้าย.....ก็ตายอย่างมีค่า

หมวดหมู่ของบล็อก: 

                                                                     

             

              ไกล้ๆบ้าน (อ.พรหมคีรี จ.นครศรีธรรมราช) มีเกษตรกรอาวุโสที่นับถือกันผู้หนึ่ง  เป็นคนแรกๆที่เป็นเกษตรกรผู้ปลูกยางพาราพันธุ์ดีแต่จำชื่อพันธุ์ไม่ได้  ตามคำบอกเล่าของผู้ปลูก ยางแปลงนี้ปลูกด้วยเมล็ด  ซึ่งตอนนั้น ต้องเดินทางไปรับเมล็ดพันธุ์ที่จังหวัดสงขลา (ผู้ปลูกเคยบอกปี พ.ศ.ด้วย แต่ผู้เขียนจำไม่ได้)  ยางพาราแปลงนี้ได้ตัดโค่นปลูกใหม่เป็นสวนผลไม้ไปเมื่อกว่าสิบปีมาแล้ว  แต่ใด้เหลือต้นยางพาราไว้กว่าสิบต้นเพื่อระลึกถึงประวัติความเป็นมาต่างๆประมาณนี้  ทุกต้นขนาดโตเกินโอบและทยอยตายไปหลายต้นแล้ว  ผู้เขียนชอบเดินไปในบริเวณนี้บ่อยตามที่มีโอกาส  เป็นที่อยู่ของพันธุ์ไม้อิงอาศัยหลายชนิด  ที่เห็นในภาพซ้ายมือคือกะเรกะร่อนปากเป็ด  ต่ำมาหน่อยชิดขอบล่างคือโฮย่าพันธุ์พื้นเมืองที่ดอกสีเหลืองอ่อนๆ  ซึ่งในแถบนี้มีมากเสียจนรู้สึกว่าเป็นวัชพืชไปแล้ว  ภาพขวามือบริเวณโคนต้นมีเห็ดขึ้น

           ต้นนี้กำลังจะตาย  แต่เนื้อไม้ยังมีมูลค่า  ราคารับซื้อที่หน้าโรงเลื่อยตอนนี้ประมาณ 2,000.-/ตัน  ต้นนี้เจ้าของตกลงราคากับผู้รับซื้อ 2,000.- โดยผู้รับซื้อต้องตัดโค่นและขนส่งเอง  แต่การจะล้มต้นไม้ขนาดนี้ซึ่งมีขนาดสูงใหญ่และมีกิ่งก้านสาขามาก  การบังคับทิศทางเพื่อให้ไปในทางที่ต้องการเพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายกับไม้ต้นอื่นไม่ใช่เรื่องง่ายมาดูวิธีกันครับ

         

        

                                                 

          ตัวช่วยในการบังคับทิศทางให้ไม้ล้มคือใช้เชือกช่วยดึง  แต่การจะเอาเชือกไปผูกที่กิ่งสูงๆมีวิธีที่ง่ายกว่าวิธีปีนขึ้นไป  คือใช้หนังสติ๊กยิงวัสดุที่มีน้ำหนักที่แรงดีดของยางหนังสติ๊กพอจะส่งไหว (ใช้หัวเทียนเครื่องตัดหญ้า)ผูกกับสายเอ็นเบ็ดตกปลาเนื่องจากทนแรงดึงสูงและน้ำหนักเบา  เมื่อยิงสายเอ็นคล้องกับกิ่งยางพาราที่ต้องการได้แล้วก็เอาปลายข้างหนึ่งผูกกับเชือกเส้นใหญ่ดึงขึ้นไปผูกกับกิ่ง  ดึงปลายเชือกอีกด้านไปในทางที่ต้องการ

         

                                                 

                                                                   การบากหน้าไม้  ช่วยให้ล้มไปทางที่ต้องการง่ายขึ้น

         

         

         

         ขั้นตอนต่อไปใช้เครื่องเลื่อยตัดเฉือนด้านตรงข้ามกับรอยบากและเชือกที่ผูกดึง  ต้นไม้ก็จะล้มไปทางที่ต้องการ  แต่งานนี้มีพลาด  เสียหายเล็กน้อย ที่เห็นมีรอยเส้นดำๆบนหน้าไม้คือร่องรอยแผลกรีดที่กินเนื้อไม้  ซึ่งเป็นตำหนิที่ทำให้ราคาไม้ยางพาราตก

 

                                              

           

           ตัดซอยเป็นท่อนตามความยาวที่โรงงานแปรรูปกำหนดคือ 105 ซม.  ต้นนี้ได้น้ำหนักประมาณเกินสามตันเล็กน้อย

 

 

 

                                                                                                       

ความเห็น

ต้นเดียวเต็มรถเลยครับ

    เต็มสองคันครับ

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

ต้องใช้ภูมิปัญญาในการตัดโค่นจริง ๆ
ใช่ว่ามือเลื่อยทุกคนจะโค่นได้

        ถูกต้องครับ  หากคำนวนทิศทางผิดพลาด  ความเสียหายที่เกิด  ต้องชดใช้กันงอม

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

ต้นใหญ่จัง นึกถึงตอนล้ม คนดึงวิ่งกันป่าราบ เคยมีประสบการณ์ค่ะ โค่นต้นขนุนหลังบ้าน ปลูกพริกไว้ โดนเหยียบ

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

        เมื่อไม้เริ่มเอนประมาณแปดสิบองศา  ก็แค่หลบออกด้านข้างก็ปลอดภัยครับ

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

ขอบคุณที่แบ่งปันเทคนิคการส่งเชือกขึ้นไปบนต้นไม้ครับ ไม้ใหญ่และแก่ได้ขนาดนี้หายากแล้วจริงๆ น่าปลูกไม้ยืนต้นทดแทนนะครับ

        ครับคุณอินเนียร์  เห็นมีปลูก"จำปาทอง"ไว้หลายต้นครับ

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

ต้นใหญ่มากครับ สุดท้ายก็ก็ยังทรงคุณค่าให้แก่เจ้าของจริงๆครับ

ดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงหรือต่ำอยู่ที่ทำตัว


บุคคลจะล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

       แค่ต้นเดียว  ราคาหน้าโรงงานแปรรูป  เกินหกพันบาทครับ

ดีใจที่เกิดมาเป็นคน  จึงเลือกที่จะทำและไม่ทำในสิ่งใดๆใด้ดีกว่า

หน้า