ร้อนและแล้ง...ที่บ้านผม

   เห้อ...ร้อนครับร้อน ใจนะเย็นนะครับพี่น้อง แต่ไฉนอากาศมันฃ่างร้อนแบบนี้

   หวัดดีครับทุกท่าน ทั้งพี่ป้าน้าอาและเพื่อนพ้องน้อง ๆ ทุกคน ไปที่ไหน ๆ คำนี้จะได้ยินทุกแห่งหนครับ แม้แต่ในห้องแอร์ที่ว่าเย็น ม้ายฝนเลยครับ ต้นไม้ต้นล้ายทำท่าจะไม่ค่อยสวยเอาเสียเลย เพราะอะไรหรือ..คำถามนี้ผมคิดว่า ลูกบ้านสวนพอเพียงทุกคนคงมีคำตอบกันแล้วนะครับ มาชมความแห้งแล้งที่บ้านผมกันนะครับ เชิญ...ครับผม

  ครับนี่คือสภาพสวนยางเล็กที่ผมเคยปลูกผักเมื่อปีสองปีที่ผ่านมาครับ ที่มองเห็นเป็นพุ่มอยู่ข้างหน้าคือค้างฟักข้าวที่ผุพังไปตามกาลเวลา แต่ผมก็ไม่ได้ทำลายทิ้ง ผมปล่อยให้คลุมดินและฟักข้าวก็ยังให้ลูกผลมาอย่างต่อเนื่องครับ

   นี่แหละครับผลงานติดดิน แม้จะแห้งแล้งยังไงก็ยังยิ้มออกครับ ในสวนยางที่มองเห็นหญ้าออกสีน้ำตาลไหม้ยังงั้นอย่าเข้าใจผิดว่าเป็นการฉีดยาฆ่าหญ้านะครับ มันแห้งแล้งจริง ๆ ครับ

  นี่ให้ชมพอเป็นกษัยนะครับ เพราะผมต้องเดินลุยหาครับ บางครั้งก็จำไม่ค่อยได้ว่าอยู่ตรงไหนบ้าง

  ครับนี่คือภาพในสวนยางครับหาดูสีเขียวยากเหลือเกินครับ

   ครับเมื่อก่อนเคยเป็นเรื่องกล้วย ๆ ครับ แต่ ณ ตอนนี้มันเป็นหยั่งงี้จริง ๆ ครับพี่น้อง

  นี่เป็นฟักข้าวข้างบ้านครับ ปลูกไว้โคนต้นมะปรางครับ แต่เค้าไม่พอใจไต่ขึ้นไปคลุมถึงยอดต้นยางแก่ขไก้ล ๆ กันครับ

นี่ครับมีทั้งสูงสุดสอย และก็ที่พอเก็บเกี่ยวเอาลงมาได้ครับ ทำยังไงได้ล่ะครับอุปสรรคมีไว้วัดกำลังใจกันเอาเท่าที่เอาได้ก็แล้วกัน

  ครับ ลากันด้วยดอกไม้หน้าบ้านที่ยังพอจะสร้างสีสรรให้จิตใจสดชื่นได้บ้างล่ะครับ ลาทีไม่ใช่ลาก่อนนะครับ แล้วเจอกันใหม่ ครับ สวัสดีมีสุขทุกท่านครับผม

   ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ขอบคุณครับ