ใครหนอ

ความรู้สึกของคนที่ถูกจากไป 
   

             เคยคิดไหมว่าขณะที่เรากำลังขับรถกลับมาสักระยะ ผ่านพ้นร่มเงาชายแดนอำเภอ เพลิดเพลินกับสองข้างทาง พูดคุยหัวเราะทอกระซิบกับครอบครัวเล็กๆของเราเองภายในรถ ก้าวข้ามมุ่งหน้าคิดถึงไปยังแหล่งของกินของใช้ต่างๆ ที่จะหยุดซื้อหาไปฝากหมู่ผองเพื่อนที่ทำงาน 

             อีกด้านหนึ่งในเวลาเดียวกันกับที่ๆเราเพิ่งจากมา อาจไม่ได้เพลิดเพลินกับสรรพสิ่งรอบข้างเท่าใดนัก ขี้เถ่ากองถ่านของเตาย่าง ขวดเหล้าแก้วเบียร์ที่อาจจะยังเรียงรายแปะปะ จานข้าวระหว่างมื้อก่อนขึ้นรถ หรือแม้นแต่หมอนและกองที่นอนหน้าจอโทรทัศน์เมื่อคืน ที่เธอคนนั้นบอกว่าจะเก็บเองๆ เร่งให้เรารีบออกรถแต่เช้า เพราะกลัวว่าเราจะเสียเวลากว่าถึงที่หมายจนค่ำมืด

ใครคนนั้นกำลังกวาดเก็บอยู่ ความรู้สึกจะเป็นอย่างไรน้า...
การจากมาแม้นจะรู้สึกหายๆ แต่การถูกจากไป น่าจะยิ่งกว่า

             ...ครั้งนี้ไม่ได้ไปหา แต่ครั้งหน้าจะพามาด้วย.นะ แม่..