ใครหนอ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ความรู้สึกของคนที่ถูกจากไป 
   

             เคยคิดไหมว่าขณะที่เรากำลังขับรถกลับมาสักระยะ ผ่านพ้นร่มเงาชายแดนอำเภอ เพลิดเพลินกับสองข้างทาง พูดคุยหัวเราะทอกระซิบกับครอบครัวเล็กๆของเราเองภายในรถ ก้าวข้ามมุ่งหน้าคิดถึงไปยังแหล่งของกินของใช้ต่างๆ ที่จะหยุดซื้อหาไปฝากหมู่ผองเพื่อนที่ทำงาน 

             อีกด้านหนึ่งในเวลาเดียวกันกับที่ๆเราเพิ่งจากมา อาจไม่ได้เพลิดเพลินกับสรรพสิ่งรอบข้างเท่าใดนัก ขี้เถ่ากองถ่านของเตาย่าง ขวดเหล้าแก้วเบียร์ที่อาจจะยังเรียงรายแปะปะ จานข้าวระหว่างมื้อก่อนขึ้นรถ หรือแม้นแต่หมอนและกองที่นอนหน้าจอโทรทัศน์เมื่อคืน ที่เธอคนนั้นบอกว่าจะเก็บเองๆ เร่งให้เรารีบออกรถแต่เช้า เพราะกลัวว่าเราจะเสียเวลากว่าถึงที่หมายจนค่ำมืด


ใครคนนั้นกำลังกวาดเก็บอยู่ ความรู้สึกจะเป็นอย่างไรน้า...
การจากมาแม้นจะรู้สึกหายๆ แต่การถูกจากไป น่าจะยิ่งกว่า

             ...ครั้งนี้ไม่ได้ไปหา แต่ครั้งหน้าจะพามาด้วย.นะ แม่..

ความเห็น

จัดไปค่ะ อย่าให้เสีย

รักและห่วง ไง

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ความห่วงใยของแม่ค่ะ ทำได้ทุกอย่าง

เป็นความรู้สึกเดียวกันเลยคะ กลับบ้านทุกครั้ง ไม่อยากกลับมาทำงานเลย