ปั่นจักรยานชมสวนลูกพีชญี่ปุ่น

หลังจากเดินทางท่องเที่ยวในญี่ปุ่นมาหลายวัน เจอะเจอผู้คนมากหน้าหลายตามามากมายเช่นกัน

เพราะขึ้นชื่อว่าสถานที่ท่องเที่ยว ก็แน่นอนต้องมีนักท่องเที่ยว ยิ่งเป็นฤดูดอกซากุระ ซึ่งเป็นฤดูกาลอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น

ใครๆ ก็อยากไปยนโฉมน้องนางในชุดสีชมพูสวยหวาน นอกจากในสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

แล้ว เราก็ต้องเผชิญกับฝูงชนที่สถานีรถไฟ และในรถไฟอีกด้วย เรียกว่าเจอตลอด ไม่สามารถปลีกวิเวกได้เลย

ที่จริงในวันนั้นเราสองคนวางแผนจะไปเดินป่าขึ้นเขาชื่อดัง และอยู่ไม่ไกลจากโตเกียว คือ ภูเขาทะกะโอะ

ซึ่งต้องมีฝูงชนมหาสารอย่างแน่นอน เมื่อคุณผู้ชายถามว่า ไปไหนดีวันนี้ ผู้รู้ดีอย่างอ้อยหวานใช้เวลาคิดเพียงสองนาที

แล้วบอกแผนการลับ อ้อยหวานเคยอ่านเจอบล็อกหนึ่ง ซึ่งเธอชอบไปเดินเที่ยวในที่ที่มีคนน้อย ตามแถวบ้านคน

หรือในหมู่บ้านที่ไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยว และเธอเขียนบอกว่าเธอไปเดินเล่นที่เอ็นซาน (Enzan)หมู่บ้านเล็กๆ แถมมีสวนผลไม้ด้วย อ้อยหวานจึงบอกเพื่อนร่วมเที่ยวไปว่า เราไปเดินชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆ

ถือว่าเป็นการพักจากผู้คนและนักท่องเที่ยว และเป็นการไปสัมผัสญี่ปุ่นที่แท้จริงก็แล้วกัน ไม่ต้องคาดหวังอะไร

แล้วก็ต้องร้อง ‘ว้าวววว’ อยู่หลายครั้งหลายครา

ว้าว!! แรก ออกจากสถานีรถไฟแล้วเจอ

อ้อยหวานแทบจะกระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ จัดไปเลยคนละคัน ค่าเช่าถูกกว่าที่ภูเขาฟูจิ อีกด้วย

แต่พอเริ่มปั่น ว้าว!! ที่สองก็ตามมาทันที ก็จักรยานคันสวยนี้เธอติดเครื่องมาด้วย เธอเป็นจักรยานที่มีไฟฟ้าช่วยขับเคลื่อน

เราเริ่มปั่นออกจากสถานีรถไฟ ชมบ้านเรือนไปเรื่อยๆ มีหลายหลังที่ยังเป็นบ้านโบราณที่สวยมาก มีสวนผลไม้ขึ้นแซมเล็กน้อย

แค่นี้อ้อยหวานก็สุขใจแล้ว

บ้านโบราณหลังนี้ช่างสวยเสียจริงๆ

ปั่นเลยมาอีกหน่อยก็มาเจอสวนลูกแพร์ญี่ปุ่น เขาปลูกกันแบบนี้

ดูเหมือนผ้าลูกไม้สีขาวสวย

อีกสวนหนึ่ง ต้นแพร์ดูยังกับต้นบอนไซ คือดูเก่าแก่มาก แต่มีดอกดกเต็มต้น

เลยเขตชุมชนมาหน่อยเดียว อ้อยหวานก็ต้องร้องว้าว.. แม่เจ้าโว้ย ออกมาดังๆ เรามาเจอกับสวนสีชมพูเข้มสุดๆ

ดอกสวยราวกับดอกสวรรค์ หอมที่สุดในขบวนดอกไม้ที่เคยเห็นมาในญี่ปุ่นเลย

ดูกันชัดๆ ว่าเธองามเสียเหลือเกิน

สอบถามคนแถวนั้นก็รู้ว่ามันคือดอกลูกพีชญี่ปุ่น

รับประกันความหอม

ตอนแรกเราสองคนไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกันในสวน อ้อยหวานก็โมเมเอาว่า เขาผสมเกสรให้ดอกไม้!

เลยจากสวนนั้นมาหน่อยก็ถึงเขตภูเขา ภาพเนินสีชมพูตามไหล่เขา ทำให้อ้อยหวานปั่นพุ่งเข้าใส่ ชันก็ชันเถอะ

มีตัวช่วยเสียอย่าง พอเข้าไปใกล้ ว้าวอันดับที่หนึ่งร้อย (เว่อร์ไปนิด) ดังก้องหัวใจอ้อยหวานเลย

สีชมพูไปสุดสายตา

ลูกพีชญี่ปุ่น ภาษาญี่ปุ่นมีชื่อน่ารักว่า โมโมะ (Momo) แต่เดิมนั้นได้รับการเผยแพร่มาจากประเทศจีน เมึ่อหลายร้อยปีก่อน

ต่อมามีการพัฒนาบำรุงพันธ์จนออกมาเป็นสายพันธ์พีชญี่ปุ่น ที่โดดเด่นคือ ลูกพีชขาวพันธ์ชิมิซุ แต่สวนของหมู่บ้านนี้เป็นพันธ์อะไร

อ้อยหวานหารู้ไม่ แต่ที่รู้คือไม่ใช่พีชขาวแน่นอน

ยืมรูปมาจากเว็ปไซด์ของสวนๆ หนึ่งในแถบนี้ มาให้ดูว่า ไม่ใช่แต่มีดอกสวย ลูกยังงามน่ากินอีกด้วย

เมื่อมาเจอเธอคนนี้ อ้อยหวานก็ร้องอ๋อ ขึ้นมาทันที สวนข้างล่างเขาปล่อยให้ต้นพีชสูงเกินไป เขาเลยใช้ไม้ตีดอกให้ร่วงเพราะมันดกเกินไป

แต่สวนบนเขา ใช้ตัดเล็มกันทีละดอก

แล้วเนี่ยเมื่อไรจะเสร็จทั้งเนิน แต่คงจะทำงานกันอย่างมีความสุข เพราะมีกลิ่นหอมขจรขจายไปทั่ว

แล้ววิวบนเขามันก็ช่างงามจนนึกว่าฝันไป

หมู่บ้านเอ็นซานมีภูเขาล้อมรอบอยู่สามด้าน ถ้ามองดีๆ จะเห็นว่าเนินเขาทางฝั่งโน้นก็มีสีชมพูเป็นแถบๆ เหมือนกัน

หมู่บ้านเอ็นซานอยู่ในจังหวัดยะมะนะชิ ซึ่งเป็นจังหวัดที่ปลูกลูกพีชมากที่สุดในญี่ปุ่น

ฝั่งนี้เล็มดอกออกแล้ว ดูกิ่งเบาขึ้นเยอะ

อ้อยหวานขอลอกวิธีดูแลสวนพีชญี่ปุ่นให้ได้ลูกสวย อวบโต หวานอร่อย คุณภาพเกรดเอ ตามมาตราฐานญี่ปุ่น มาให้อ่านประดับความรู้กัน

นอกจากตัดเล็มดอกออกแล้ว พอติดเป็นลูก เขาก็จะตัดเล็มลูกออกอีกรอบให้เหลือเพียงกิ่งละลูกตัดเล็มหญ้ารอบโคนไม้สม่ำเสมอ และทิ้งหญ้าไว้ให้เป็นปุ๋ยใต้ต้น

เมื่อลูกพีชมีขนาดเท่าลูกกอฟก็จะเริ่มห่อกันที่ละลูกอย่างทะนุถนอม นอกจากจะกันแมลงแล้วยังป้องกันแสงแดด สายลม และสายฝน

เมื่อลูกพีชโตขึ้นประมาณ 70% เขาก็จะตัดก้นถุงออก เหลือส่วนบนไว้ จากนั้นก็เอาแผ่นฟลอยล์มาปูให้เต็มใต้ต้น เหมือนในรูปทำไมอะ? เสียงบางคนถาม เขาให้น้องพีชอาบแดดนะสิ เสียงอ้อยหวานตอบ....

คืออย่างนี้ค่ะ แผ่นฟลอยล์จะสะท้อนแสงแดดขึ้นไปยังก้นของน้องลูกพีช ทำให้ก้นมีสีแดงอมชมพูสวยน่ากิน

ส่วนหัวที่ยังมีถุงปิดอยู่ก็จะขาวน่ากินอีกเช่นกัน

เรียกได้ว่าลูกพีชแต่ละลูกได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สวนผลไม้ของญี่ปุ่นเขาปลูกเอาคุณภาพ

ไม่ใช่ปริมาณ ซึ่งคนซื้อก็ยอมจ่ายเงินอย่างไม่แคลงใจอีกด้วย ขอบอกว่ายังไม่เคยลิ้มลองพีชญี่ปุ่นสดๆ

เพราะไม่เคยมาในช่วงฤดูลูกพีช ซึ่งตกอยู่ในเดือนสิงหาคม อ้อยหวานจึงได้แต่ดูดอก

เคยอ่านเจอบล็อกคนปั่นจักรยานที่เขาปั่นผ่านแถบนี้ในช่วงลูกพีชสุก เขาบอกว่าภูเขาทั้งภูเขาหอมหวลสุดประมาณ

จักรยานสองคันนี้เป็นสุขยิ่งนัก นี่ถ้าไม่มีเมฆฝนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามา และไม่ถึงเวลาต้องไปคืนจักรยาน คงจะจมแช่อยู่แถวนี้ไปอีกนาน

จากมายังคิดถึง ดอกไม้ที่ทั้งสวยทั้งหอม แถมลูกก็อร่อยน่ากิน

อ้อยหวานเขียนบทความเล่าเรื่องหมู่บ้านเอ็นซานไว้มากมาย สนใจอ่านได้ที่ลิงค์ด้านล่าง

หลงรัก Enzan เข้าแล้วสิ

สนใจอ่านรายละเอียดสวนพีชได้ที่ลิงค์ข้างล่าง

https://moritafarm.wordpress.com/2014/07/10/the-differences-between-japanese-and-australian-peaches/

ขอบคุณค่ะ!

ขอจบ  “ก้าวเท้าที่นำไป ” แต่เพียงนี้ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันจนจบ

ขอบคุณน้องโสทรที่ให้โอกาสอ้อยหวานบันทึกความทรงจำ และบอกเล่าเรื่องราวแก่เพื่อนๆ

ขอบคุณผู้ร่วมทางปั่น ทางเที่ยว และทางชีวิต ที่ไปไหนก็ไปกัน

อ่าน “ก้าวเท้าที่นำไป ” ตอนแรก

ก้าวเท้าเดิน..ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

ก้าวเท้าเดิน..ตามรอยเวลา

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 1

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 1

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 3

โลกนี้สีชมพู 1

โลกนี้สีชมพู 2

ปั่นสองล้อ มองหาเธอ..ฟูจิ

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

อ้อยหวาน