ปั่นจักรยานชมสวนลูกพีชญี่ปุ่น

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

Photo:

 

หลังจากเดินทางท่องเที่ยวในญี่ปุ่นมาหลายวัน เจอะเจอผู้คนมากหน้าหลายตามามากมายเช่นกัน

เพราะขึ้นชื่อว่าสถานที่ท่องเที่ยว ก็แน่นอนต้องมีนักท่องเที่ยว ยิ่งเป็นฤดูดอกซากุระ ซึ่งเป็นฤดูกาลอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น

ใครๆ ก็อยากไปยนโฉมน้องนางในชุดสีชมพูสวยหวาน นอกจากในสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

แล้ว เราก็ต้องเผชิญกับฝูงชนที่สถานีรถไฟ และในรถไฟอีกด้วย เรียกว่าเจอตลอด ไม่สามารถปลีกวิเวกได้เลย

ที่จริงในวันนั้นเราสองคนวางแผนจะไปเดินป่าขึ้นเขาชื่อดัง และอยู่ไม่ไกลจากโตเกียว คือ ภูเขาทะกะโอะ

ซึ่งต้องมีฝูงชนมหาสารอย่างแน่นอน เมื่อคุณผู้ชายถามว่า ไปไหนดีวันนี้ ผู้รู้ดีอย่างอ้อยหวานใช้เวลาคิดเพียงสองนาที

แล้วบอกแผนการลับ อ้อยหวานเคยอ่านเจอบล็อกหนึ่ง ซึ่งเธอชอบไปเดินเที่ยวในที่ที่มีคนน้อย ตามแถวบ้านคน

หรือในหมู่บ้านที่ไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยว และเธอเขียนบอกว่าเธอไปเดินเล่นที่เอ็นซาน (Enzan)หมู่บ้านเล็กๆ แถมมีสวนผลไม้ด้วย อ้อยหวานจึงบอกเพื่อนร่วมเที่ยวไปว่า เราไปเดินชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆ

ถือว่าเป็นการพักจากผู้คนและนักท่องเที่ยว และเป็นการไปสัมผัสญี่ปุ่นที่แท้จริงก็แล้วกัน ไม่ต้องคาดหวังอะไร

แล้วก็ต้องร้อง ‘ว้าวววว’ อยู่หลายครั้งหลายครา

Photo:

 

ว้าว!! แรก ออกจากสถานีรถไฟแล้วเจอ

อ้อยหวานแทบจะกระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ จัดไปเลยคนละคัน ค่าเช่าถูกกว่าที่ภูเขาฟูจิ อีกด้วย

แต่พอเริ่มปั่น ว้าว!! ที่สองก็ตามมาทันที ก็จักรยานคันสวยนี้เธอติดเครื่องมาด้วย เธอเป็นจักรยานที่มีไฟฟ้าช่วยขับเคลื่อน

 

Photo:

 

เราเริ่มปั่นออกจากสถานีรถไฟ ชมบ้านเรือนไปเรื่อยๆ มีหลายหลังที่ยังเป็นบ้านโบราณที่สวยมาก มีสวนผลไม้ขึ้นแซมเล็กน้อย

แค่นี้อ้อยหวานก็สุขใจแล้ว

 

Photo:

 

บ้านโบราณหลังนี้ช่างสวยเสียจริงๆ

 

 

Photo:

 

ปั่นเลยมาอีกหน่อยก็มาเจอสวนลูกแพร์ญี่ปุ่น เขาปลูกกันแบบนี้

 

Photo:

 

ดูเหมือนผ้าลูกไม้สีขาวสวย

 

Photo:

 

อีกสวนหนึ่ง ต้นแพร์ดูยังกับต้นบอนไซ คือดูเก่าแก่มาก แต่มีดอกดกเต็มต้น

 

Photo:

 

เลยเขตชุมชนมาหน่อยเดียว อ้อยหวานก็ต้องร้องว้าว.. แม่เจ้าโว้ย ออกมาดังๆ เรามาเจอกับสวนสีชมพูเข้มสุดๆ

ดอกสวยราวกับดอกสวรรค์ หอมที่สุดในขบวนดอกไม้ที่เคยเห็นมาในญี่ปุ่นเลย

 

Photo:

 

ดูกันชัดๆ ว่าเธองามเสียเหลือเกิน

สอบถามคนแถวนั้นก็รู้ว่ามันคือดอกลูกพีชญี่ปุ่น

 

Photo:

 

 

รับประกันความหอม

 

Photo:

 

 

ตอนแรกเราสองคนไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกันในสวน อ้อยหวานก็โมเมเอาว่า เขาผสมเกสรให้ดอกไม้!

 

Photo:

 

เลยจากสวนนั้นมาหน่อยก็ถึงเขตภูเขา ภาพเนินสีชมพูตามไหล่เขา ทำให้อ้อยหวานปั่นพุ่งเข้าใส่ ชันก็ชันเถอะ

มีตัวช่วยเสียอย่าง พอเข้าไปใกล้ ว้าวอันดับที่หนึ่งร้อย (เว่อร์ไปนิด) ดังก้องหัวใจอ้อยหวานเลย

 

Photo:

 

สีชมพูไปสุดสายตา

 

Photo:

 

ลูกพีชญี่ปุ่น ภาษาญี่ปุ่นมีชื่อน่ารักว่า โมโมะ (Momo) แต่เดิมนั้นได้รับการเผยแพร่มาจากประเทศจีน เมึ่อหลายร้อยปีก่อน

ต่อมามีการพัฒนาบำรุงพันธ์จนออกมาเป็นสายพันธ์พีชญี่ปุ่น ที่โดดเด่นคือ ลูกพีชขาวพันธ์ชิมิซุ แต่สวนของหมู่บ้านนี้เป็นพันธ์อะไร

อ้อยหวานหารู้ไม่ แต่ที่รู้คือไม่ใช่พีชขาวแน่นอน

 

Photo:

 

ยืมรูปมาจากเว็ปไซด์ของสวนๆ หนึ่งในแถบนี้ มาให้ดูว่า ไม่ใช่แต่มีดอกสวย ลูกยังงามน่ากินอีกด้วย

 

Photo:

 

เมื่อมาเจอเธอคนนี้ อ้อยหวานก็ร้องอ๋อ ขึ้นมาทันที สวนข้างล่างเขาปล่อยให้ต้นพีชสูงเกินไป เขาเลยใช้ไม้ตีดอกให้ร่วงเพราะมันดกเกินไป

แต่สวนบนเขา ใช้ตัดเล็มกันทีละดอก

 

Photo:

 

แล้วเนี่ยเมื่อไรจะเสร็จทั้งเนิน แต่คงจะทำงานกันอย่างมีความสุข เพราะมีกลิ่นหอมขจรขจายไปทั่ว

 

Photo:

 

แล้ววิวบนเขามันก็ช่างงามจนนึกว่าฝันไป

หมู่บ้านเอ็นซานมีภูเขาล้อมรอบอยู่สามด้าน ถ้ามองดีๆ จะเห็นว่าเนินเขาทางฝั่งโน้นก็มีสีชมพูเป็นแถบๆ เหมือนกัน

หมู่บ้านเอ็นซานอยู่ในจังหวัดยะมะนะชิ ซึ่งเป็นจังหวัดที่ปลูกลูกพีชมากที่สุดในญี่ปุ่น

 

Photo:

 

ฝั่งนี้เล็มดอกออกแล้ว ดูกิ่งเบาขึ้นเยอะ

อ้อยหวานขอลอกวิธีดูแลสวนพีชญี่ปุ่นให้ได้ลูกสวย อวบโต หวานอร่อย คุณภาพเกรดเอ ตามมาตราฐานญี่ปุ่น มาให้อ่านประดับความรู้กัน

นอกจากตัดเล็มดอกออกแล้ว พอติดเป็นลูก เขาก็จะตัดเล็มลูกออกอีกรอบให้เหลือเพียงกิ่งละลูกตัดเล็มหญ้ารอบโคนไม้สม่ำเสมอ และทิ้งหญ้าไว้ให้เป็นปุ๋ยใต้ต้น

เมื่อลูกพีชมีขนาดเท่าลูกกอฟก็จะเริ่มห่อกันที่ละลูกอย่างทะนุถนอม นอกจากจะกันแมลงแล้วยังป้องกันแสงแดด สายลม และสายฝน

 

 

 Photo:

 

 

เมื่อลูกพีชโตขึ้นประมาณ 70% เขาก็จะตัดก้นถุงออก เหลือส่วนบนไว้ จากนั้นก็เอาแผ่นฟลอยล์มาปูให้เต็มใต้ต้น เหมือนในรูปทำไมอะ? เสียงบางคนถาม เขาให้น้องพีชอาบแดดนะสิ เสียงอ้อยหวานตอบ....

คืออย่างนี้ค่ะ แผ่นฟลอยล์จะสะท้อนแสงแดดขึ้นไปยังก้นของน้องลูกพีช ทำให้ก้นมีสีแดงอมชมพูสวยน่ากิน

ส่วนหัวที่ยังมีถุงปิดอยู่ก็จะขาวน่ากินอีกเช่นกัน

เรียกได้ว่าลูกพีชแต่ละลูกได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สวนผลไม้ของญี่ปุ่นเขาปลูกเอาคุณภาพ

ไม่ใช่ปริมาณ ซึ่งคนซื้อก็ยอมจ่ายเงินอย่างไม่แคลงใจอีกด้วย ขอบอกว่ายังไม่เคยลิ้มลองพีชญี่ปุ่นสดๆ

เพราะไม่เคยมาในช่วงฤดูลูกพีช ซึ่งตกอยู่ในเดือนสิงหาคม อ้อยหวานจึงได้แต่ดูดอก

เคยอ่านเจอบล็อกคนปั่นจักรยานที่เขาปั่นผ่านแถบนี้ในช่วงลูกพีชสุก เขาบอกว่าภูเขาทั้งภูเขาหอมหวลสุดประมาณ

 

 Photo:

 

จักรยานสองคันนี้เป็นสุขยิ่งนัก นี่ถ้าไม่มีเมฆฝนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามา และไม่ถึงเวลาต้องไปคืนจักรยาน คงจะจมแช่อยู่แถวนี้ไปอีกนาน

 

 Photo:

 

จากมายังคิดถึง ดอกไม้ที่ทั้งสวยทั้งหอม แถมลูกก็อร่อยน่ากิน

 

อ้อยหวานเขียนบทความเล่าเรื่องหมู่บ้านเอ็นซานไว้มากมาย สนใจอ่านได้ที่ลิงค์ด้านล่าง

หลงรัก Enzan เข้าแล้วสิ

 

สนใจอ่านรายละเอียดสวนพีชได้ที่ลิงค์ข้างล่าง

https://moritafarm.wordpress.com/2014/07/10/the-differences-between-japanese-and-australian-peaches/

ขอบคุณค่ะ!

 

ขอจบ  “ก้าวเท้าที่นำไป ” แต่เพียงนี้ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันจนจบ

ขอบคุณน้องโสทรที่ให้โอกาสอ้อยหวานบันทึกความทรงจำ และบอกเล่าเรื่องราวแก่เพื่อนๆ

ขอบคุณผู้ร่วมทางปั่น ทางเที่ยว และทางชีวิต ที่ไปไหนก็ไปกัน

 

อ่าน “ก้าวเท้าที่นำไป ” ตอนแรก

ก้าวเท้าเดิน..ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

ก้าวเท้าเดิน..ตามรอยเวลา

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 1

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 1

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 3

โลกนี้สีชมพู 1

โลกนี้สีชมพู 2

ปั่นสองล้อ มองหาเธอ..ฟูจิ




ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

 

 

อ้อยหวาน

 

ความเห็น

สวยงาม เหมือฝัน จริงๆเลยค่ะพี่อ้อย .... ผู้คนมหาศาล ทำให้พี่สาวเราต้องออกนอกเมือง ... คุ้มค่า ค่ะ โมโมะ น่ากัดมากๆ  ดอกพีช สวยงาม น่าทะนุถนอม แยก-ดูไม่เป็น เอาเสียเลยค่ะ ท้อ พีช ซากุระ (555 ทั้งๆที่เคยอ่านบล็อคพี่อ้อยมาก่อนหน้านี้แล้ว)

ตามมาชมความสวยและหอมของดอกพีช

ความสะดวกสบายมีขาย แต่ความสุขเงินซื้อไม่ได้ เพราะความสุขมิใช่เงิน

สวยงามมากเลยค่ะ พี่อ้อยหวาน ไปเที่ยวหาบรรยากาศสวยๆงามมาฝากที่นี่เช่นเคย เป็นหมู่บ้านที่น่าไปมาก ปลายเดือนธันวา เป็นสถานที่ในดวงใจที่อยากจะต้องไปสักวันหนึ่ง ดีค่ะที่ไม่ค่อยดังแต่สวยจริง ผู้คนจะได้ไม่ต้องไปกันมากจนเสียบรรยากาศ แต่วันนึงคงมีนักท่องเที่ยวรู้กันเยอะและอยากไปสัมผัสบ้าง ^^

ความสุข..อยู่ที่ใจ