เป็นปลื้ม

เป็นปลื้ม

หลังจากเข้าโรงซ่อมสุขภาพมีเวลาเหลือเลยเดินตลาดเล่นๆ

เจอพ่อค้าแม่ค้าร้องเรียกซื้อของเสียงขรม จอดแวะร้านที่สนใจ

คือร้านขนมไทยๆเพราะชอบมาตั้งแต่เด็กๆแล้วลูกชุบหน้าตาน่ากิน

คนขายเล่าว่าน้องสาวกับแม่เขาทำเองถามได้ความว่าอายุแค่สิบสอง

คนฟังเป็นปลื้มที่เด็กอายุขนาดนั้นขยันช่วยแม่ทำขนมที่ไม่ใช่ทำง่ายๆ

ต้องเอาถั่วเขียวมาแปรรูปกวนๆก่อน ปั้นก้อนลงสีชุบวุ้น

อยากให้เด็กไทยมีจิตสำนึกที่ดีอย่างนี้อีกหลายๆคน

ไม่ใช่เป็นอย่างที่เพลงฮิตเขาว่า........ลูกเทวดา...(ไม่ทำห่า..อะไร..)

ซื้อของได้เต็มหอบแล้วก็เข้าบ้านดีใจเป็นปลื้มที่ได้มีส่วนช่วยให้คนทำ

ขนมไทยขายได้แต่ตัวเองก็อ้วนเอาๆๆๆ..

ที่อยุธยาโรตีสายไหมอย่างนี้ร้านแถวๆหน้าโรงพยาบาลอร่อยมากไปทีไรก็แวะซื้อทุกทีชอบไปดูเขาทำ...จะขายความเฉิ่ม ตอนแรกกินไม่เป็น..ไม่ชอบเลยความหวานจัดของเขาก็พวกไม่เอาแป้งห่อเลยอ่ะ..พอกินน้ำตาลกวนเสร็จมากินแป้งปล่าวๆจืดๆมันๆเค็มนิดๆ เอมันยังไงหว่า...กว่าจะรู้..วิธีกินว่ามันต้องแผ่แป้งออกห่อน้ำตาลกวนแล้วพันให้สวย แล้วบรรจงกัด...นำตาลกวนกรอบ....แป้งนุ่ม...หมดขนมไปหลายถุง

ทับทิมนี่รสชาดดีมากเลยเสียดายที่ซื้อมาน้อยไปหน่อยซื้อมาสามลูกร้อย...ที่จริงที่บ้านก็มีนะแต่อยากลองของเขาบ้างอ่ะ...ถ้าราคาผลผลิตได้ดีๆอย่างนี้เรื่อยๆ เกษตรกรอย่างเราๆคงปลึ้ม....ลืมตาอ้าปากได้มากกว่านี่ ..เชอรีสีเข้มที่เห็นราคาตั้งโล400 แห้ว..อดกิน

ถึงบ้านดูต้นไม้ใบไม้.....ยิ่งปลื้ม.....