ท่องเที่ยว

หมวดหมู่ของบล็อก: 

          หนีไปเที่ยวสิบกว่าวัน กลับเข้ามาบ้านสวน โอ้โห สมาชิกใหม่เพียบ น่ายินดีกับผู้ใหญ่ที่สามารถสร้างสังคมแห่งการเอื้ออาทร การเรียนรู้ การพึ่งพาอาศัยตนเองและซึ่งกันและกัน โดยเฉพาะแนวความคิดเศรษฐกิจพอเพียง ได้ก่อให้เกิดขึ้นในวงการของคนรุ่นใหม่ รุ่นกลางเก่ากลางใหม่ และรุ่นเก่าๆ (อย่างผม)

          การหนีไปเที่ยวครั้งนี้ จึงขอนำสิ่งที่พบเห็นมาฝากพี่น้องลูกหลานชาวบ้านสวนพอเพียง อาจจะมีคำอธิบายที่ถูกหรือผิด เพราะความเข้าใจทางภาษาไม่ดีพอแม้ว่าจะมีไกด์ก็ตาม

เครื่องกำลังทะยานขึ้น

จักรยานยนตร์ไฟฟ้า แต่สามล้อแรงคน

แวะพักกินข้าวเย็น แต่มีที่เที่ยวที่ช๊อบกันก่อน


บริเวณสี่เหลืองๆ ด้านบน ดูตั้งนานกว่าจะรู้ว่าคือ อะไร

รางรถไฟ และขวนรถไฟขนสินค้าคงจะเป็นน้ำมัน

ผลไม้เหมือนๆบ้านเรา มีมังคุดด้วย แต่หาภาพยังไม่เจอ

ถามราคา กก.ละ 15 หยวน

แปลกใจที่เห็นขนมนี้ เพราะดูๆแล้วน่าจะเหมือนกับขนมชนิดหนึ่ง ที่จังหวัดตรัง เคยออกขายในงานหลายแห่ง แต่ตอนหลังก็หายไป คงไมีมีใครทำขายกัน ลักษณะของขนมนี้ ด้านนอกเป็นเส้นใยของน้ำตาลเหมือนน้ำตาลในโรตีสายไหม เพียงแต่ตอนดุงน้ำตาลเขาจะผสมแป้งลงไปด้วยแล้วดึงแบบเดียวกับเส้นสายไหม แล้วเอาเส้นน้ำตาลมาห่อส่วนผสมอีกอย่าง รสหวานๆ มีถั่วลิสงเป็นองค์ประกอบ

ถ่ายจากที่พักในตอนเช้า

ชาวบ้านเอารถเทียมแกะมาให้บริการถ่ายรูป รูปนี้ต้องทำให้เบลอๆหน่อย เพราะนางแบบนั่งไม่เรียบร้อย

เมืองโบราณ ชาวบ้านเปิดเป็นร้านขายของ

ชาผู่เอ๋อ

เตาถ่าน

ก้อนสีเทา ทรงกลม คือ เชื้อเพลิง จากผงถ่าน(หิน) อัดแท่ง เจาะรู สำหรับใส่ลงในเตา

เตาที่ใส่ถ่านแล้ว

ความเห็น

เมื่อเข้าสู่เขต จงเตี้ยน หรือ แชงกรีล่า ภาพเจดีย์จะปรากฏมากขึ้น

ห้องหนัก ห้องเบา ในชนบท ยังมีสภาพแบบนี้

บางแห่งขาดแคลนน้ำ

ร่มและผ้าขาวม้า เป็นอุปกรณ์สำคัญ

แชงกรีล่า เป็นเมืองของชนกลุ่มทิเบต

รูปสักการะแบบทิเบต มีอยู่ตามบ้านของชนกลุ่มน้อยทั่วไป

พิวเตอร์

มีทั้งจานใหญ่และจานเล็ก

จานเล็กนี่เล็กกว่าจาน KU band บ้านเรามาก ขนาดจานกินข้าวใบโต

กระถางต้นไม่ เป็นแผ่นหิน ร้อยด้วยลวด

หน้า