"ผอมไป...อ้วนเกิน หรือ ผอมเกิน...อ้วนไป เป็นอะไรกันแน่นะ" ตอน อ้วนลงพุง

"ผอมไป...อ้วนเกิน หรือ ผอมเกิน...อ้วนไป เป็นอะไรกันแน่นะ”ตอน อ้วนลงพุง

หมู่นี้ อ้วน...

ค่ะ อ้วนในตำราท่านผู้รู้ ว่าไว้มีสองอย่าง แล้วอ้วนแบบไหน คะ

     ท่านว่ามีอ้วนกลางลำตัวหรือที่เรียกว่าอ้วนลงพุง อ้วนพุงหม้อ อ้วนยางอะไหล่ ถ้าเมืองไทยน่าจะเรียกว่าอ้วนห่วงยาง ฝรั่งว่าอ้วนเหมือนผลแอเปิ้ล แต่ถ้าอ้วนทั้งตัว รวมแขนขา หรือ อ้วนมากที่ก้น เรียก ลักษณะนี้ว่าคล้ายลูกแพร์(จะเหมือนลูกอะไรของไทยได้บ้างนะ)

      ก็ถ้าอย่างนั้น....แล้วอ้วนแบบไหนมีข้อเสียมากกว่ากัน....

คำตอบคือแบบแรก เหตุผลพอฟังได้หรือเปล่า ลองฟังกันดูนะคะ

ลักษณะอ้วนกลางตัวหรืออ้วนลงพุงนี้ เป็นภาวะอ้วนที่เริ่มจากการดื้อต่ออินซูลิน หมายความว่า แม้จะกินอาหารเท่าเดิม เหมือนเดิม ก็ทำให้อ้วนได้ 

นั่นเป็นเพราะว่าการที่ร่างกายหลั่งอินซูลินออกมาเปลี่ยนแคลอรี่ให้เป็นไขมัน แม้ว่าจะกินอาหารไม่มีไขมันหรือไขมันน้อย อย่างเช่น ขนมปัง ข้าว แป้ง ร่างกายจึงสะสมเป็นความอ้วน(อินซูลิน เป็นฮอร์โมนที่สั่งให้เซลล์สะสมอาหาร)

และการอ้วนลงพุงนี้ ก็เป็นการสะสมไขมันภายในช่องท้องซึ่งเป็นการสะสมได้ง่ายกว่าสะโพก แขน ขา ที่มีการเคลื่อนไหวบ่อยๆ  ภาวะดื้อต่ออินซูลิน นี้  ฝรั่งเรียก ซินโดรมเอกซ์ (น่าจะหมายถึงแกนเอกซ์ –x เวลาเรียนวิชาที่เขียนกราฟ มีแกนเอกซ์ –x แกนวาย-y    แกน xอยู่ใน แนวนอน และตามคุณตั้มว่าไว้ตอนที่ประชาสัมพันธ์เรื่องเสื้อบ้านสวนตัวงามน่ะค่ะ) โดยซินโดรมเอ็กซ์เป็นภาวะก่อนเกิดเป็นเบาหวาน นี่แหละเป็นตัวทำให้เกิดโรคอ้วน ทั้งนี้ ยังเป็นภาวะที่ทำให้มีอินซูลินในเลือดสูง หากมีปัจจัยที่เสริมการเกิดซินโดรมเอกซ์มากขึ้น ยิ่งส่งผลต่ออวัยวะและระบบอื่นๆ กระทบต่อหลอดเลือด เสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจบางชนิดและภาวะอัมพฤตอัมพาต ตลอดจนการเสื่อมสภาพของร่างกายมากขึ้น

ส่วนดัชนีบ่งชี้ซินโดรมเอ็กซ์-ภาวการณ์ดื้อต่ออินซูลิน เมื่อเจาะเลือดตรวจทางห้องปฏิบัติการ(แลป)

พบว่า   อัตราส่วนของไตรกลีเซอร์ไรด์ : เอชดีแอล มีค่า มากกว่า 2

ท่านผู้รู้ ยังเน้นประเด็นสำคัญไว้นะคะ ว่า “เมื่อเริ่มเกิดซินโดรมเอกซ์ เราควรแก้ไขโดยปรับเปลี่ยนพฤติกรรม(วิถีชีวิต) อย่างจริงจัง เพื่อป้องกันการเกิดโรคเบาหวานและโรคหลอดเลือดที่จะตามมา แต่เป็นที่น่าเสียดาย คนส่วนใหญ่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้โดยสิ้นเชิง อาจเพราะไม่รู้ ถึงแม้รู้ก็ยากที่จะเปลี่ยนพฤติกรรม รอพึ่งยาและหมอที่ใช้ยา”(จาก หนังสือ”รู้สู้โรค” โมเลกุลเพื่อชีวิต ชีวิตเพื่อสุขภาพ โดย ศ.นพ.เฉลียว ปิยะชน)

มาเถอะค่ะ รีบใส่ใจสุขภาพกันก่อนนะคะ ก่อนรอพึงยาและหมอ(ที่ใช้ยา)

โอกาสข้างหน้าคุยกันใหม่ว่า "ปัจจัยเกื้อหนุนให้เกิดภาวะดื้อต่ออินซูลิน" จะมีอะไรได้บ้าง เพื่อจะได้ช่วยกันคิดหาวิธีการว่าทำอย่างไรจึงเป็นการใส่ใจสุขภาพลดภาวะดื้อต่ออินซูลินกัน นะคะ

ข้อมูลประกอบการเขียนบล็อก

จาก หนังสือ”รู้สู้โรค” โมเลกุลเพื่อชีวิต ชีวิตเพื่อสุขภาพ โดย ศ.นพ.เฉลียว ปิยะชน