มีกันและกันตลอดทาง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ได้อ่านบทความน่ารักน่ารัก...จากฟอร์เวิร์ดเมลล์ อ่านแล้วชอบค่ะLaughing เลยเอามาให้ สมช.อ่านกัน ใครเคย

อ่านแล้วอ่านอีกก็ได้นะคะ อิอิLaughingSmile

เรื่องน่ารักจากพิกเล็ตและเดอะพูห์

เรื่องมันมีอยู่ว่า...ขณะที่พิกเล็ตเดินตามหมีพูห์ไปต้อยๆรอยเท้าคู่เล็กๆย่ำไปบนหิมะ

เคียงข้างกับรอยเท้าของพูห์ไปตลอดทาง

ป็วามอบอุ่นในหัวใจที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง

ทั้งคู่คงเดินมาด้วยกันนานพอสมควร

และคงไม่ได้คุยอะไรกันเลย


พิกเล็ตเลยต้อง"ขอเสียง"ด้วยการเรียก"พูห์"

เมื่อพูห์ขานรับและถามกลับว่า"มีอะไรหรือพิกเล็ต" พิกเล็ตกลับเกาะมือพูห์ไว้  

ก่อนตอบว่า"เปล่า...ไม่มีอะไรแค่อยากมั่นใจว่าเราเดินมาด้วยกันเท่านั้นเอง"

ภาพนี้ ถ้อยสนทนานี้ เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง

สังเกตไหมว่าพูห์เดินนำหน้าควรเป็นพูห์มากกว่าที่น่าจะเป็นฝ่าย"ขอเสียง"จาก พิกเล็ต

ว่ายังเดินตามตัวเองมาหรือไม่

นั่นหมายถึงว่าเป็นความรักกังวลในใจพิกเล็ตเองที่เกรงว่าพูห์จะลืมเพื่อนตัว เล็กๆอย่างเขา

++++++++


ในชีวิตเราทุกคนคงเคยผ่านพบมิตรภาพแสนดี

แต่มีกี่คนที่รักษามันเอาไว้ได้คงมั่นไม่หวั่นไหว

วันคืนแห่งชีวิตกลืนกินและฉุดดึงเรารุดไป

หันกลับมามองข้างหลังอีกที อาจจะเศร้าใจ

หากพบว่าคนที่เราไว้ใจ ไม่เดินตามเรามาอีกแล้ว

ไม่อยากเดินข้างหน้าเพราะเกรงว่าฉันจะลืมเธอ

ไม่อยากตามหลังเช่นกันอยากอุ่นใจมั่นใจ

ว่าตลอดการเดินทางชีวิตอันยาวไกล

...เรายังมีกันและกันไปตลอดทาง...

l '

ความเห็น

มีกันและกันตลอดทาง..Smile..

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

อยากให้มีกันและกันตลอดทาง...

ไม่อยากให้ใคร หยุดเดิน ระหว่างทาง...Smile

ตอนเป็นวัยรุ่น..หาแฟน..ก็ต้องหาแฟนแบบไม่ขัดใจ..ตามใจและเอาใจ..(เอ..เหมือนเดินให้เค้าตามมะ)..จะให้เดินนำนั้นอย่าหมาย..เพราะหยิ่งในศักดิ์ศรีแห่งความเป็นชายตามค่านิยมของช้างเท้าหน้า..พอโตขึ้นพร้อมจะสร้างครอบครัว..ก็เริ่มเปลี่ยนความคิด..แฟนเราหากนำเรา..เราคงดูด้อย..หากตามเราอย่างเดียวไม่กล้าขัดใจคงพากันลงเหว..สุดท้ายมาจบที่..ช้างเท้าข้าง..คนเดินเคียง..แม้ไม่สามารถก้าวไปพร้อมกัน..เพราะนั้นคือการกระโดดแบบจิงโจ้..ก็ขอเป็นการสลับเท้าก้าวเดิน..ซ้ายบ้าง..ขวาบ้าง..ไม่พลาดไม่เจ็บไม่เหนื่อยและพร้อมเป็นแม่ที่ดีของลูกเราในอนาคต..ถึงมีแฟนที่อายุเท่ากันและเป็นเพื่อนมากกว่าเป็นแฟน..แต่ก็ภูมิใจและคิดถูกมาถึงเดี๋ยวนี้..

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

ฮา...แหล่ว

ตอนก้อยอ่านบทความนี้ก้อยกลับไม่ได้คิดเรื่องนี้อ่ะแปะ...หรือก้อยงงเอง ฮ่าฮ่าLaughing

...มิตรภาพที่มีกันและกันตลอดไป ...

เล่นซะเอาซึ้งเลย ...

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

อย่านะ..พี่ก้อยอย่ามาน้ำตาไหลแถวนี้นะ อิอิLaughing

น้ำตาไหลเลย ...บอกไม่ถูก


อยากให้พวกเราเดินร่วมทางไปด้วยกันทุกๆคน ไปด้วยกันให้ตลอดทาง และเข้าใจซึ่งกันและกัน อย่าได้มีใครหลุดขบวน หรือพลัดตกหล่นหายไป


เราจะทำได้มั๊ยจ๊ะก้อย พี่แก้วจะพยายามค่ะ สัญญา...


 

 

มาค่ะคุณแก้ว...นิ้วก้อยอีกข้างยังว่าง เรามาเกี่ยวก้อยกันให้เป็นขบวนเลยค่ะ...จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน...Embarassed

อ้าว...จะจับมือหรือเกี่ยวก้อยล่ะ...งง..Wink

เวลาพบกันสั้นนิดเดียว

แปะไว้หน้าตู้เสื้อผ้าตั้งแต่เพิ่งแต่งงาน จนวันนี้ก้ยังอยู่ เราจะเดินไปด้วยกันเนอะ

ตู้หลังไหน....อิอิอิ

เวลาพบกันสั้นนิดเดียว

หน้า